Kaylee en kunnen na 3 maanden toch wel de conclusie trekken dat onze stage ons heel erg is tegen gevallen… wat wij allebei heel erg jammer vinden, want we hadden het ons heel anders voorgesteld. Ik had zelf gedacht dat ik op deze organisatie heel veel kon leren, maar dat blijkt helaas niet zo te zijn. Qua vaardigheden heb ik hier niets geleerd en kan ik dus van hier helaas niets in Nederland toepassen. Wel heb ik op een andere manier heel veel geleerd door te zien hoe de hulpverlening hier in de Filipijnen eraan toegaat, wat wel weer heel erg leerzaam is. Een ervaring in het buitenland is sowieso heel sowieso leerzaam, een ander land, andere cultuur, etc. Ik ben nu wel op het punt gekomen dat ik de stage dagen aan het aftellen ben. Mijn kennis en vaardigheden zou ik hier heel goed kunnen toepassen, maar men lijkt hier geen behoefte aan te hebben of deze niet te willen inzetten. Kaylee en ik worden op de dag van vandaag nog steeds nergens bij betrokken… Kaylee en ik helpen de kinderen mee met douchen en voor de rest wordt er verwacht dat wij de kindjes maar een beetje vermaken terwijl de huismoeder het huis aan het poetsen is. Mijn kennis wordt dus helemaal niet benut en het voelt echt of ik er voor spek en bonen bij loop. Ik vind het zelf erg jammer, want ik heb het idee dat ik hier op de organisatie juist heel waardevol kan zijn. Nu is het nog precies een maand en ben ik echt de stagedagen aan het aftellen, dat is eigenlijk best wel erg want het zijn er maar twee in de week... gelukkig heb ik Kaylee aan mijn zijde met wie het nog steeds erg gezellig is! Door elk weekend een ander mooi eiland te bezoeken gaat de tijd heel snel voorbij.