Thanksgiving

De week van 24 november is de week van Thanksgiving, vanaf woensdagavond is het een lang weekend voor de meeste Amerikanen.
Arnold en ik waren eigenlijk van plan om dinsdag rijexamen te doen, maar Dena mailt in het weekend dat er toch problemen zijn met het doen van rijexamen in een huurauto! De verzekeringspapieren worden niet geaccepteerd. Je kunt dus geen auto kopen als je geen Texaans rijbewijs hebt, maar je kunt ook geen rijexamen doen als je geen eigen auto hebt!!
Ik heb al een week of wat geleden een diepvries kalkoen in huis gehaald en die leg ik maandagmiddag in de ijskast om te ontdooien. Het is een monster van 11 lb, zo'n 5 kilo en het duurt even voordat ie ontdooid is.
Ik heb zondag op Craig's List (een soort marktplaats) zitten kijken en zag een leuk lampje voor in de logeerkamer. Een SMS-je gestuurd naar degene die het in de aanbieding had, of het nog beschikbaar was. Het was er nog en wij konden het dinsdagavond afhalen. Tegelijkertijd had ik ook een wandversiering gezien, een foto op canvas, die interessant leek, bij een man in New Braunfels, een plaatsje vlakbij. Ook deze was nog beschikbaar en ik had afgesproken dat wij die dinsdagavond zouden komen bekijken. Laat nou net dinsdagmiddag een groot ongeluk plaatshebben op de I-35, vlakbij ons complex. Twee grote vrachtwagens met aanhangers op elkaar, brand, hele toestanden en het verkeer zat vanaf 4 uur muurvast. Arnold had de auto bij zich en zou mij ophalen om kwart over 5, maar hij doet er een uur over om vanuit werk hier te komen, normaal een ritje van 7 minuten! Als hij tegen half 6 hier is, heb ik de verkoper al geSMS't dat het wat later wordt. Die had mij al gewaarschuwd dat het verkeer flink vast zat. Wij gaan dus eerst maar eten en proberen het tegen half 7 weer. Nog steeds is de snelweg afgezet richting Austin, en de Frontage Road, de B-weg naast de snelweg, ook. Wij doen er 20 minuten over om op Hunter Road te komen, waar wij bij een Pac'nSac, een soort AH to Go bij een benzinestation, afgesproken hebben. Typisch Amerikaans, geen gedoe aan je huisdeur! De verkoper blijkt een dame van in de 50 en is erg aardig. De koop is snel gesloten (10 dollar!!) en dan gaan wij richting New Braunfels. Ik heb Chris, de verkoper van de wandversiering, al geSMS't dat het wat later wordt. Hunter Road leidt uiteindelijk naar New Braunfels, maar zit ook potdicht. Uiteindelijk weten wij op de I-35 South te komen en daar rijdt het wel. Maar Chris heeft nog niets van zich laten horen en wij weten zijn adres niet (!) Die zou hij SMS-en als wij onderweg waren. Als zijn SMS-je eindelijk binnenkomt zijn wij de afslag weer voorbij en moeten wij terug.
De wandversiering blijkt prachtig en ook hier is de koop snel bezegeld (25 dollar!!). Het is een foto van ene Aaron Groen, een bekende fotograaf blijkbaar met een eigen website.
Wij gaan via Farm-to-Market wegen (B-wegen) weer terug en komen pas tegen negenen weer thuis aan!! De I-35 naar Austin zit dan nog steeds dicht. Wat een avontuur.

Arnold is ook een lang weekend vrij. Als ik hem woensdagavond om

5 uur afhaal op de zaak, is de parkeerplaats al helemaal leeg, iedereen is al naar huis! Veel mensen gaan op familiebezoek deze week.
Donderdagmorgen staan wij redelijk bijtijds op en kijken wij na het ontbijt naar de beroemde Macy's Parade in New York. Dat is een heel spektakel met stukjes uit Broadway shows, fanfares van diverse universiteiten en een optocht van een soort carnavalswagens en gigantische ballonnen, die door teams door de straten van New York worden gevoerd. De Broadway sterren staan in de ijskou in hun theaterkleding te zingen, het is rond het vriespunt en later begint het licht te sneeuwen!
We genieten van deze vrije dag en gaan de deur verder niet uit. Thanksgiving is een echt familiefeest en iedereen zit achter de kalkoen. Behalve dan het winkelpersoneel dat bij de Thanksgiving Sale betrokken is. Vroeger was die alleen op vrijdag, beter bekend als Black Friday. Maar tegenwoordig beginnen die sales al op

donderdagmiddag. Sommige winkels gaan al om 1 uur open (je hebt nauwelijks de kalkoen achter de kiezen), andere beginnen om 6 uur 's avonds en zijn dan de halve nacht geopend, tot een uur of 2. De meeste winkels beginnen 's morgens vroeg om 6 uur alweer. Het is dan een echt gekkenhuis. Iedereen gaat als een gek inkopen doen voor de Kerst. Iedere Amerikaan heeft zijn 'Christmas List' met namen van diegenen voor wie hij allemaal een kadootje wil kopen. Als je de reklames moet geloven, beslaan die lijsten meerdere pagina's A4!!
's Middags om een uur of 2 begin ik met het bereiden van de kalkoen. 's Morgens bleek dat ie nog niet helemaal ontdooid was, dus wij hebben hem in de wastafel in de tweede badkamer (van de logeerkamer) in koud water gelegd. Dat schijnt de beste manier te zijn om een kalkoen snel te ontdooien. Het water moet ieder half uur verschoond worden. Inderdaad is de kalkoen om 2 uur helemaal zacht. Ik bereid de stuffing, een vulling van bleekselderij,

appel, pecannoten, whiskey en oud brood (zelfverzonnen) en als de kalkoen gevuld is, gaat ie 3 uur de oven in. Erbij serveer ik cranberry compote (uit blik), succotash (een mengsel van limabonen, mais , ui en room) , mashed potatoes, en biscuits, een soort broodjes. Eigenlijk moet er corn bread bij, maar aangezien ik nog weinig keukenmateriaal heb, heb ik voor broodjes gekozen uit de koeling, die je afbakt.
Het smaakt allemaal voortreffelijk, overgoten door een Texaanse (!!) wijn, een tempranillo van de Beckers Vineyards.
Vrijdagmorgen staan wij vroeg op, want vandaag gaan wij onze nieuwe auto ophalen. Om half 10 zijn we al bij de bank voor de Cashier's Check, dat gaat allemaal soepel. Om even na tienen zijn wij bij Autonation in Austin, waar Jose ons al opwacht. Wij overhandigen de cheque en verzekeringspapieren,want we moeten kunnen aantonen dat wij de auto verzekerd hebben. Arnold heeft dat deze week allemaal kunnen regelen. Dan neemt Jose ons mee naar buiten, naar onze nieuwe auto denken wij. Maar dat blijkt niet het geval. Wij worden naar het gebouw ernaast gebracht, waar de nieuwe Toyota's verkocht worden, en waar de Administratie blijkt te zijn. Jose zet ons in een wachtruimte en kondigt optimistisch aan dat er maar 3 wachtenden voor ons zijn en dat wij aanstonds geholpen zullen worden. Wij hebben geen idee waarmee, maar hij is alweer weg voordat wij iets hebben kunnen vragen.
Wij nemen een kop koffie/thee en wachten maar af.

Het duurt wel heel lang, en na ruim een uur gaat Arnold toch Jose maar eens opzoeken om te vragen waar wij nu eigenlijk op wachten. Wij moeten allerlei papieren ondertekenen, maar vaag blijft wat voor papieren.
Na anderhalf uur zijn wij eindelijk aan de beurt. Wij worden meegenomen naar een klein kantoortje en krijgen een heel pakket formulieren voorgelegd, allemaal van ander formaat, die allemaal ondertekend moeten worden. Kortgezegd zijn het allemaal 'cover your ass' papieren, beloftes dat je geen claims zult maken, een formulier waarop je aangeeft dat je begrijpt dat de Saab geen fabrieksgarantie meer heeft (hij is 8 jaar oud!!) etc. etc. Wij zijn enigzins verbijsterd door deze enorme bureaucratie, maar gezien de claims-cultuur in de States, is het ook wel weer begrijpelijk.
Intussen is het al 1 uur, maar wij willen eerst de huurauto terugbrengen naar het vliegveld, waar wij hem vandaan hebben gehaald, en dan pas naar huis. Het vliegveld is nl. vlakbij. Om half 3 zitten wij eindelijk aan een verlate lunch bij een Thank God It's Friday's in South Austin.
Wij zijn pas tegen vieren thuis en gaan dan meteen aan de slag met de kerstversiering, want dat is ook typisch zo'n karweitje voor het weekend na Thanksgiving. Veel hebben wij niet: wat verlichting op het balkon en een slinger boven de nis van de TV. Het gaat om het idee, Kerst vieren wij dit jaar toch in Nederland.