Maandag blijf ik de hele dag thuis wachtend op de paspoorten. Maar maandag worden blijkbaar geen pakjes afgegeven. Dinsdagochtend heb ik een afspraak staan met mijn manicure en ik vraag haar of die afspraak misschien verzet kan worden, want ik durf niet weg. Ze biedt aan om bij mij te komen. Ze komt om kwart voor 12 en om even na twaalven wordt er gebeld: de man van TNT! Hij brengt het felbegeerde pakje. Als Desiree weg is, maak ik het pakje open en dan kun je me met een veertje tegen de grond slaan: er zit alleen Arnolds paspoort in. Ik bel Arnold meteen op en overleg wat te doen. Het consulaat is niet telefonisch te bereiken dus ik stuur een e-mail. Doodlaconiek komt het antwoord dat iedere aanvraag individueel behandeld en verstuurd wordt en de mijne is dus nog niet aan de beurt!! Klopt ook met de e-mail die wij vorige week vrijdag kregen , waarin alleen sprake was van Arnold zijn paspoort. Maar omdat mijn visumaanvraag aan die van hem vastzit, hadden wij daar niet gek van opgekeken.
Arnold mailt meteen naar alle betrokkenen, dat onze trip op donderdag gecancelled moet worden. Alles wordt 'on hold' gezet.
Het is een triest gezelschap dat 's avonds aan tafel zit. De poten zijn onder onze stoel vandaan geslagen. Ik had net een mailtje gestuurd naar vrienden en kennissen dat wij donderdag zouden vertrekken en de felicitaties en wensen stromen binnen. Tevergeefs!
Het grote wachten begint weer van voren af aan.
Donderdagavond krijgen wij een mailtje dat mijn paspoort aan TNT is overhandigd en vrijdagmiddag wordt het bezorgd. Wij boeken een reis voor zondagmorgen, weer via Londen. Eindelijk!!