Paspoort perikelen

Na het afscheidsfeest breekt een onzekere tijd aan. Arnold heeft de gegevens voor onze visumaanvraag al eind juli ingediend bij Philips Amerika, maar daarna horen wij niets meer. Onze eigen planning is om 27 of 28 september te vliegen, maar de weken komen en gaan en nog steeds hebben wij geen visum.
Op 20 september gaan wij uit eten met Anne en Maria, bij de Brabantse Kluis in Aarle-Rixtel. Dat is een boerenhoeve bij een klooster, waar je in de koeienstal kunt gaan kijken en kalfjes kunt aaien voor je aan tafel gaat. Wij hebben Anne en Maria uitgenodigd om hen te bedanken voor het feit dat zij als huismeester zullen fungeren tijdens onze afwezigheid. Bovendien

willen wij hen bedanken voor hun jarenlange trouwe vriendschap.
Het is een zeer geanimeerde avond met de vertrouwde geur van mest en veevoer op de achtergrond.
Lavinia en Vincent nodigen ons uit om op 28 september bij hen te komen eten: wij hebben nu toch geen afspraken meer staan! Het wordt een gezellig avond, samen met Corrie en Marinus Janssen. Tania is ook van de partij. Lavinia maakt een verrukkelijke vegetarische maaltijd van gnocchi van pompoen met een roquefort saus. Ik heb een appeltaart van appels uit eigen tuin meegebracht als dessert.
Arnold krijgt een afscheidsborrel aangeboden voor zijn collega's en medewerkers en die plant hij op dinsdag 30 september. Hij nodigt ca. 50 personen uit en er komen 30 opdagen. In The Color Kitchen op de High Tech Campus. Het schijnt een gezellige bijeenkomst te zijn en hij krijgt van diverse mensen een afscheidspresentje. Van zijn

collega's krijgt hij dinerbonnen ter waarde van 100 euro.
Ik heb moeite om mijn dagen rond te krijgen intussen. Alles is voorbereid, ik heb mijn taken al overgedragen.
Doordat wij nu tijd overhouden, kunnen wij in de tuin werken: samen met Anne worden bomen gesnoeid, wij schermen de vijver alvast af met een net, ik maak het terras winterklaar.....
Dan is het 1 oktober en wij kunnen nog steeds niet weg. Maria brengt me op een idee: waarom gaan wij nog niet een weekendje naar Friesland, kunnen wij meteen daar de boel ook winterklaar maken!
Wij treffen het: het is prachtig weer. Wij rijden vrijdagmiddag al heen, en zijn er nog voor het avondeten. Heerlijk buiten borrelen! Zaterdag wandelen wij in de moerasgebieden en 's middags gaan wij bij Dad even op de thee. 's Avonds pizza eten bij Porto Casa in Eernewoude. Het is een broodnodige onderbreking van het ingespannen afwachten waar wij de afgelopen weken onder lijden.

Zondag is het helemaal Zen: wij hebben een arrangement geboekt in de Leeuwerikshoeve in Burgum, een sauna complex. Wij genieten van een 70 minuten durende klankschaal massage, om alle spanningen te laten wegvloeien. Fris en opgeruimd zijn wij 's avonds om 8 uur weer in Helmond.
Vrijdagavond hebben wij een mailtje gehad dat ons visumaanvraag-pakket maandags afgeleverd wordt. En dat klopt! Maandagochtend om 11 uur wordt een grote envelop gebracht door Fedex en 's avonds moeten wij op internet een visumaanvraag indienen bij het Amerikaanse Consulaat. Dat invullen duurt anderhalf uur en dat is alleen voor Arnold zijn deel! Blijkt dat wij speciale pasfoto's nodig hebben, Amerikaans formaat. Dus eerst naar de fotograaf, gelukkig is er een in Helmond die dat kan. Dinsdagmorgen dus weer verder met de aanvraag. Als alle formulieren ingevuld zijn en de foto's geupload, moeten wij 300 euro aanvraagkosten betalen en dan is het wachten op de goedkeuring van die betaling. Pas daarna kun je een afspraak bij het Consulaat maken!
Die goedkeuring ligt woensdagmorgen in de elektronische bus. Arnold kan een afspraak maken voor donderdagmorgen half 11. Wij besluiten er een dagje Amsterdam van te maken. 's Morgens om 8 uur vertrekken we per auto en wij zijn in de P onder het Museumplein om 10.10 uur. Dan volgt een circus waarbij je gescand, gebliept, onderzocht en gestresst wordt. Je mag geen sleutels, handtassen, koffertjes, mobiele telefoons mee naar binnen nemen, die moeten afgegeven worden aan de balie. Daarna moeten wij langs 4 loketten, om 'in te checken', te betalen, onze vingerafdrukken af te geven en uiteindelijk om toestemming te krijgen. Dit hele circus duurt 70 minuten, sneller dan wij gedacht hadden!
Om even na half 12 staan wij dus buiten en na een vroege lunch bij Cobra, een restaurant op het Museumplein, storten wij ons in het Rijksmuseum. Het is fantastisch mooi geworden, 4 etages mooie dingen. Het is gelukkig niet al te druk, je hoeft niet te dringen om dingen te zien, alleen bij de Nachtwacht is het uiteraard erg druk.
Tot half 5 slenteren wij rond en zoeken dan langzaam de weg naar de uitgang. Wij hebben dan ca. 50 % van het museum bezocht.
Wij kopen wat kaarten bij de Museumshop en drinken iets in het Museumcafé, want wij zijn uitgedroogd van al dat sjouwen.
Wij hebben gereserveerd bij Djanoko, een Indonesisch restaurant vlakbij het Museumplein en eten daar een rijsttafel. De eigenaar/kelner is zeer ongeinteresseerd en sloom helaas. Het eten is redelijk. Arnold betaalt met de dinerbonnen die hij voor zijn afscheid bij Philips kreeg. Om 22 uur zijn wij weer thuis in Helmond.
Nu is het wachten op de paspoorten, die per koerier worden verstuurd. Als het goed is, komen die maandag of dinsdag aan. Intussen mogen wij wel een reisaanvraag indienen en dat doen wij ook, voor volgende week donderdag, de 16e oktober. Maandags rolt de bevestiging van Philips in de mailbox. Alles is geregeld: huurauto's, vlucht via Londen, hotel...... Nu begint eindelijk het grote aftellen!!!