Maandagmorgen ga ik meteen boodschappen doen bij de H.E.B. supermarkt. Daarna wil ik nog eens wat shoppen , op zoek naar een cadeautje voor Tania. Ik rijd eerst naar de Target hier vlakbij en omdat ik daar niet echt iets kan vinden, besluit ik naar de mall in New Braunfels te rijden, waar ik vorige week ook was. Dat is maar een kwartier rijden hiervandaan, de mall zit aan de I-35. Ik kijk eerst daar, bij de T.J. Maxx en de J.C. Penneys, maar wil ook bij de Kohl's gaan kijken, ook zo'n warenhuis. Ik rijd dus nog wat verder langs de I-35 en parkeer bij de Kohl's. Als ik nog geen kwartier later weer weg wil, wil de auto ineens niet meer starten! Ik probeer het meerdere keren, maar geen reactie. Ik bel Arnold en daarna de verzekeringmaatschappij, die ook een pechhulp heeft. Ik krijg te horen dat een hulpauto ingeschakeld wordt en die zal SMS-en wanneer hij komt. Even later krijg ik een SMS-je dat de auto tegen 13 uur verwacht kan worden. Het is kwart over 12, dus loop ik maar naar het nabijgelegen Shell-station om een broodje en wat te drinken te kopen. Ik ben waarschijnlijk niet thuis voor de lunch!
Inderdaad komt er iemand aanrijden tegen enen, maar niet in een sleepauto of een auto van een garage zoals ik verwacht had, maar een jonge knaap, samen met zijn vriendinnetje, gewoon in een personenauto. Hij haalt een noodaccu uit zijn kofferbak en probeert de auto te starten. Maar hij schudt al snel zijn hoofd: nee, het is niet de accu die problemen oplevert! Hij belt de centrale, dat er een sleepauto moet komen. Hij laat de voorklep openstaan, want, zo zegt hij, dan kunnen ze mij sneller vinden.
En dan zit ik weer alleen te wachten. Intussen ben ik gebeld door ene Mary, die ook op The Palazzo woont en die mijn briefje over een fitness coach heeft zien hangen bij de brievenbussen. Zij beveelt een jongeman genaamd Matt aan, die haar ook coacht en belt even later terug om zijn telefoonnummer door te geven. Tijdens haar oproep moet er ook een telefoontje van de hulpcentrale zijn binnengekomen, maar die komt dus niet door. Als het kwart voor 2 is, besluit ik maar weer eens te bellen naar de hulpcentrale, want er gebeurt maar niets, geen sleepauto in zicht. Daar blijkt vervolgens dat zij mij hebben geprobeerd te bellen, maar omdat zij geen gehoor kregen, doen zij verder dus maar niets. Ook niet nog een keer bellen!!
Nu wordt de sleepauto pas gebeld en die komt uiteindelijk om half 3. Ik zit dan al tweeenhalf uur in de auto te wachten! De jonge knaap zet gewiekst de auto op de wagen en dan moet ik 168 dollar betalen, want de verzekering dekt maar de sleepkosten voor een afstand van 15 mijl en de garage van Autonation zit in Austin en dat is 43 mijl! De resterende mijlen kosten 6 dollar per stuk!! Lekkere verzekering. Gelukkig kan dit per credit card afgehandeld worden, want ik heb uiteraard geen cash bij me.
Als de sleepauto net weg is, staat Arnold voor mijn neus. Hij heeft de auto van zijn collega 'Bear' kunnen lenen en brengt mij naar huis.
Wat een ellende. Wij waren net van plan om morgen ons rijexamen in Pflugerville te doen. Maar aangezien wij nu weer geen auto hebben, moet dat weer afgezegd worden. Balen!!
De volgende dag blijft Arnold noodgedwongen thuiswerken. De garage meldt zich 's morgensvroeg om te vertellen dat de auto gewoon startte toen zij hem onder handen wilden nemen. Ze zullen hem helemaal nakijken. Laat in de middag hebben we nog steeds niets gehoord en Arnold belt om te vragen of wij een vervangende auto kunnen krijgen. Dat kan, maar die moeten wij dan wel zelf ophalen. Aangezien wij geen vervoer hebben, is dat wat lastig! Arnold weet een collega te charteren, die toch die richting op moet en hem na werktijd zal komen ophalen. Als Arnold tegen zessen bij de garage aankomt, is onze auto net terug van een testrit en alles schijnt in orde. Maar ze hebben niets kunnen vinden! Helemaal niets! Dat vind ik eng, want dat betekent dat dit zo maar weer kan gebeuren. De vorige keer was er ook geen enkele waarschuwing.
Arnold komt tegen half 7 weer thuis en na het eten heeft hij meteen weer een teleconferentie. Als die over is, om 8 uur, wil ik meteen nog even naar J.C.Penneys, waar ik een truitje voor Tania heb gezien. Ik wil nu zo weinig mogelijk met de auto alleen rijden. Dus gaan wij naar JC en daarna nog naar de Walmart voor wat andere dingen. De winkels zijn hier toch altijd laat open. JCPenneys tot 10 uur 's avonds, en de Walmart gaat helemaal niet dicht. De auto rijdt zonder mankeren. Later concluderen wij dat het misschien aan de benzine ligt, aangezien de Saab een turbomotor heeft. Op super rijdt ie beter!