Tweede werkdag

Vandaag loop ik mijn eerste ronde op de oncologie kinderafdeling, dus mijn wekker stond vroeg. Ik ben alleen niet wakker geworden van mijn wekker, maar van de moskee. En ja die gaat om 5 uur ’s ochtends…. De meeste mensen zijn hier dus Christen, maar sommige ook Moslim. En ik ga het nog multicultureler maken, want er zijn ook Hindu’s. Dit zijn de Indische mensen die hier blijkbaar vooral voor het geld zitten. Zij hebben hier in Eldoret zelfs een tempel staan. Hier loop ik elke dag langs als ik naar werk ga, best bijzonder.

Nou om 8 uur zou de ronde beginnen. Ik was natuurlijk even vergeten dat ik in Kenia was, want om 8 uur was er nog niemand. Uiteindelijk kwam er een arts aanlopen die me meenam. We begonnen in de isolatiekamer. Dit is een kamer waar maar 3 kinderen inzitten (in andere kamers zitten er denk ik 20). Deze kamer is voor kinderen met een lagere weerstand. Ik heb nooit echt problemen gehad met ziekenhuizen. Ik ben er best vaak voor mijn studie geweest,

zoals voor mijn 3 maanden stage en zelfs in de snijzaal. Maar ja heel genant, maar ik ben dus gewoon bijna flauwgevallen daar. Het was zo raar, want er was echt niks dat ik eng of naar vond. Ik voelde me opeens zo licht in mijn hoofd. De dokter heeft me mee naar buiten genomen en moest eigenlijk alleen maar lachen. Hij zei: ‘’Ja dit gebeurt bij iedereen de eerste keer’’. Ik ben alleen nog steeds benieuwd hoe het nou echt kwam. Later op kantoor zeiden ze dat het kan dat je aan de lucht moet wennen die er hangt. En daarmee bedoelen ze niet de stank, want dat is er niet echt. Maar meer dat er geen ventilatie is, dus de lucht is niet zoals je normaal gewend bent.

In mijn pauze ben ik naar de Safaricom winkel gelopen (mijn telefoonprovider). Ze werken hier namelijk niet heel veel met pinpassen of creditkaarten. In de grote winkels bijvoorbeeld wel, maar de kleinere niet. Hier kan je natuurlijk altijd gewoon met cash betalen, maar dan moet je dus altijd veel cash geld op zak hebben. Safaricom heeft hier dus iets op gevonden, het heet MPESA. Dit is eigenlijk een soort bankrekening via je telefoon. Deze moest ik dus gaan activeren in de winkel. En er stond zeker geen kleine rij… Er waren echt 40 mensen voor mij. Maar ja dat is blijkbaar heel normaal, dus ik moest maar even wachten. Maar hoe MPESA werkt: als je ergens wilt betalen, kan dat dus vis je MPESA. Er staat dan bij de winkel een soort cijfercombinatie die je kan invullen op je MPESA. Je maakt het dus eigenlijk soort van over naar de rekening van de winkel. En echt elke winkel heeft dit. In deze winkels kan je ook cash afgeven en vragen of ze dat op je MPESA willen zetten. Maar het kan dus ook andersom, dus dat je zegt dat je cash wilt van je MPESA. MPESA hebben is niet een must, maar altijd handig in case of. En hiermee kan ik ook via mijn telefoon beltegoed kopen!

Toen ik terug kwam op kantoor hoorde ik van de aanslag in Nairobi. Gelukkig is Nairobi hier ongeveer 200 km vandaan, maar toch komt het wel een beetje dichtbij. Vooral omdat ik een paar dagen geleden daar was. Als tip van een huisgenootje heb ik bij de Ministerie van Buitenlandse zaken opgegeven dat ik in Kenia (Eldoret) zit. Zo zal ik altijd op de hoogte worden gehouden van ‘gevaarlijke’ situaties in Kenia en als er echt iets misgaat, kan ik me bij de ambassade melden en zorgen ze voor een vlucht naar Nederland.
In de avond zijn we met het hele huis gaan eten bij de familie Sang. Dit zijn de mensen waarvan wij een kamer huren. Het zijn echt hele leuke en lieve mensen. De familie Sang had gekookt en dat is natuurlijk echt Keniaans. En ik wilde gewoon alles proeven! Zo heb ik voor de eerste keer in mijn leven geit gegeten. Het was best lekker! Het smaakt een beetje zoals lamsvlees. Blijkbaar is geit hier zoals kip voor ons: het wordt veel gegeten. De zoon van meneer en mevrouw Sang was net getrouwd, dus we hebben ook zijn trouwfoto’s bekeken. Er waren gewoon 2000 mensen op die bruiloft!? Ze vonden het zelf ook nog steeds echt bizar. Er waren ook wat Keniaanse tradities op de bruiloft. Bijvoorbeeld, bruid en bruidegom hebben allebei een potje met zand (allebei een andere kleur) en doen dit tegelijk in 1 pot, zodat het zand samenkomt. En ze bewaren ook de bovenkant van de wedding cake en deze eet je pas bij de geboorte van je eerste kind of bij je eerste anniversary.

Het was dus weer een lange dag, maar ik heb weer zoveel leuke dingen gedaan (naast het bijna flauwvallen!)