Kamobo weekend!

Afgelopen week ben ik mijn ID gaan aanvragen bij immigration. Ik moest een formulier inleveren, 20 euro betalen en ze hadden mijn vingerafdruk nodig. Als ik hoor vingerafdruk, dan denk ik gewoon mijn 2 duimen ofzo. Nou hier willen ze dus al je vingers hebben. Alsof ze bang zijn dat je je duimen eraf zou halen? En vingerafdrukken afgeven gaat ook niet met een machine. Nee nee, de ouderwetse manier: met inkt.

Maandag heb ik op werk getrakteerd voor mijn verjaardag. Dus ik had een cheese cake taart bestelt die ik in de lunch pauze even moest ophalen. Om gewoon even snel op en neer te kunnen, ben ik op een scooter gegaan (boda boda). Dit kost echt 50 cent. En vergeet niet te zeggen: pole

pole! (langzaam!!). Donderdag zou ik vanuit thuis werken, maar ik werd opeens gebeld dat ik naar werk moest komen. Ik dacht, o nee wat heb ik gedaan. Hadden ze dus ook een taart voor me laten maken! Eigenlijk zou die maandag al klaar moeten zijn, maar hij had beetje vertraging (Kenia…). Hij was echt super lekker: red velvetttt! En er stond een foto van mij op. En Sandra (phd student op mijn kantoor) keek er al weken naar uit om mijn hoofd op te kunnen eten. Afgelopen weekend kon ik ook de traditie ontlopen van taart in je gezicht krijgen. Nou dat kon nu natuurlijk niet…

Het was afgelopen week natuurlijk ook Valentijn! In Nederland doen we er eigenlijk niet zoveel mee. Alleen profiteren van alle kortingen haha. Nou hier zijn sommige mensen echt diehard valentijn vierders. Zo liepen heel veel mensen in een rode outfit. En de hele shopping mall was versierd.

Afgelopen zondag kwam ik dus thuis en was de stroom

uitgevallen. We hebben dus 2 dagen geen of hele zwakke stroom gehad. In deze 2 dagen merkte ik pas hoeveel stroom je eigenlijk gebruikt. Zo had ik geen warm water, kan je niet je telefoon of laptop opladen, is het gewoon echt donker ’s avonds en thee zetten moet in een pannetje. Het ergste vond ik denk ik wel een koude douche haha.

Ook heb ik afgelopen schoenen gedoneerd aan straatkinderen. El (mijn Canadees huisgenootje) werkt in een programma voor straatkinderen. Straatkinderen die hun best doen en nuchter zijn (dus geen lijm snuiven) kunnen hierin komen. Ze vertelde dat de straatkindjes echt schoenen nodig hadden. Van mijn lieve oma heb ik wat geld gekregen om goede dingen voor te doen hier in Kenia. En ik vond dit een perfect moment om een deel daarvan te gebruiken. Ik heb dus hier 10 paar schoenen gekocht voor 40 euro. En ze waren allemaal zo blij! ‘Bless your grandmother, that she may live very long!!’

Afgelopen weekend ben ik naar Kamobo geweest. Hier is de school die Heinz heeft opgezet (Oostenrijkse jongen die ik op het vliegveld heb ontmoet). Kinderen kunnen als ze willen hier gratis naar school, dit zijn de publieke

scholen. Het probleem is alleen dat je dan met 100 kinderen in een klas zit. Deze school in Kamobo is bedoelt voor mensen met een laag inkomen, dus ze vragen maar een hele kleine bijdrage. Er zijn nog steeds gezinnen die dit niet kunnen veroorloven, maar zo zijn er mensen in Oostenrijk die bepaalde kindjes sponsoren zodat ze naar school kunnen. De school is echt met niks begonnen en er stonden nu 3 hele mooie gebouwen. Ook waren er hele leuke leraren. En ze proberen nog steeds dingen te verbeteren. Als cadeautje heb ik 100 pennen meegenomen voor de kindjes, daar waren ze heel blij mee! Ook is er op deze school een social worker. Deze vrouw gaat langs de gezinnen van de kinderen die wat extra hulp nodig hebben (needed families). Ik ben een dagje meegeweest en dan zie je echt hoe sommige mensen leven… Een huisje van niks waarin ze leven met 8 mensen. En het ergste is nog, deze mensen zijn hartstikke gelukkig: liever dit huisje om in te leven dan geen dak boven mijn hoofd. Dat opent wel even je ogen… Ook ik heb deze 2 dagen iets meer geleefd als de

Keniaanse mensen hier. Ik sliep bij echt een super lieve familie. Ze hebben 8 kinderen, waarvan 5 thuis wonen (de andere studeren). Wat een gezelligheid! Het was niet een hutje, dus nog wel echt een huis, maar alsnog: je hebt geen warm water, koken doe je op 1 klein pitje, er waren super veel spinnen (!!!) en het zal vol met vliegen van de koeien. Maar ik heb het zo erg naar mijn zin gehad! De familie heeft me ook meegenomen naar de kerk. Dit was wel een hele lange zit en alles was in Swahili (en zo goed was mijn Swahili nog niet…). Maar het was zo vrolijk! Lekker zingen!. Ik vond het zo jammer om weg te gaan, ze voelde ook een beetje als mijn familie. Ze zeiden ook dat ik zeker nog moest terugkomen voordat ik weer naar Nederland ga. En dat wil ik zeker doen!