Druk weekje

Deze week was best wel druk. Dinsdag en woensdag was de 10e pediatric oncology workshop. Dokters, verplegers en onderzoekers vanuit de hele omgeving worden uitgenodigd om deze workshop bij te wonen. Er worden verschillende soorten kanker besproken, met bijvoorbeeld de symptomen en hoe diagnosis worden gesteld. Dit natuurlijk met als doel om kindjes met kanker beter te kunnen helpen en hopelijk genezen. Ook ik heb mee gedaan en het was heel interessant! Ik zou namelijk eerst alleen onderzoek doen naar osteosarcoma (botkanker). Maar ik ga nu alle kindjes van jaar 2016 doen, dus dan kom je alle kankersoorten tegen. De workshop werd gegeven door verschillende dokters, waaronder ook het Prinses Maxima Centrum. Er was dus een hele team aanwezig van het Prinses Maxima Centrum. Professor Kaspers en Saskia leiden ook het

onderzoek wat hier wordt gedaan, dus we hebben ook even met hun samengezeten om wat dingen te bespreken.

Omdat het de 10e workshop was, was het dus eigenlijk feest: 10 jarig bestaan! Al 10 jaar doet het Prinses Maxima centrum hier onderzoek en dat heeft zeker resultaat gehad! Er was dus een feest georganiseerd met alle kindjes die in hun kanker behandeling zitten, maar ook de kindjes die kanker hebben overleefd waren er. Het was zo mooi, je ziet gewoon echt waarvoor je werkt: om al die andere kindjes ook beter te maken. En ja hier in Kenia gaan feestjes niet zonder dansen! Dus de heupjes gingen los.

Deze week heb ik ook weer 2 nieuwe Keniaanse dingen uitgeprobeerd. Allereerst Ugali (ziet eruit als een blok). Dit is maismeel met water. Het heeft niet heel veel smaak, maar opzich best lekker. En dan ook nog mandazi Dit lijkt op een soort oliebol. Dit eten mensen altijd bij hun thee (ze drinken hier thee rond 11 uur en 3 uur).

Veel mensen vragen ook aan me: Heb je al enge beesten gezien? Dat vind ik dus heel erg meevallen. De insecten die hier rondvliegen zijn wel wat groter dan wij gewend zijn, maar die zie je ook niet heel veel. Deze week vond alleen een huisgenootje een slang op straat bij ons voor. Blijkbaar is deze ook heel giftig…. Eind van de dag liep ik er toevallig langs, maar was die al plat gereden. Toen ik dag daarna er langs liep, was die zelfs al weggehaald. Blijkbaar ruimen mensen het op, omdat slangen hier samen gaan met witchcraft (hekserij).

Ik ben deze week ook naar de kapper geweest. Floor wilde graag haar hele haar op z’n Afrikaans: alleen maar vlechtjes. Ik vond het wel heftig om hier mee te beginnen, dus ik heb aan 1 kant vlechtjes gedaan. Floor zat er uiteindelijk 2 uur, maar het staat haar echt geweldig haha. Ik moet er nog maar even over nadenken….

We zitten nu alleen nog in huis met vrouwen en ja dan krijg je het volgende probleem: souvenirtjes shoppen. We zijn naar het souvenirwinkeltje Imani geweest wat is verbonden met het ziekenhuis. De mensen die hier werken zijn (oud) HIV of kanker patiënten van het ziekenhuis. Veel mensen met HIV kunnen geen baan krijgen, dat is een soort taboe. Maar nu hebben ze dat dus wel. We hebben een hele rondleiding gekregen, want het is ook een workshop. Want echt alles wordt met de hand gemaakt. Dus ze hadden een afdeling stoffen, een afdeling sieraden en een afdeling papier. Het was allemaal ook echt te leuk. Echte souvenirtjes voor in Nederland ga ik later nog wel halen, maar heb

nu al postkaartjes gehaald. Dus ze komen eraan hoor familie! En de snelste route vanuit hier naar huis was de treinrails. Deze komt toch maar 2 keer per dag langs. Opzich best handig, als ik de weg kwijt ben, kan ik gewoon de treinrails volgen.

Ik ga nu thuis eten bij dokter Njuguna van onze afdeling! Dat zal lekker veel Keniaans eten worden :-)