IK ZIT IN KENIAAA!

Het was wel een reisje hoor. Vanuit Schiphol naar Nairobi is 8 uur, maar hierna moest ik 6 uur wachten op mijn overstap naar Eldoret. Ik moest alleen wel vliegen vanuit een andere terminal. Dus na lang zoeken, vond ik het busje dat me hiernaar toe zou brengen (die reed met zijn deuren open?). En terminal 2 was niet een gebouw, maar gewoon een tent. Daar was het echt bloed bloed heet. Hier heb ik alvast een Keniaanse simkaart gekocht. Ook heb ik hier al veel leuke mensen gezien. Zo heb ik een Franse jongen gesproken die naar een dorpje vlakbij Eldoret ging (Iten) voor een maand hardlooptraining. Heel veel mensen komen in deze omgeving hardlopen, omdat je goed kan trainen door deze hoogte. Ook ben ik een Oostenrijkse jongen tegengekomen die een school heeft opgezet in een ander klein stadje. Dus we hebben nummers uitgewisseld zodat ik hier het ziekenhuis kan laten zien en hij het schooltje! Mijn vlucht naar Eldoret was maar 30 minuutjes, maar wel in een ienie mienie vliegtuigje.

Eenmaal aangekomen ben ik met de taxi naar mijn huisje gebracht. Het huisje staat (soort van) in de tuin bij hele rijke Kenianen. Het is dus ook helemaal beveiligd hier. Zo zit er 24/7 een bewaker bij een poort naar het het huis, is er ook nog een poort naar ons huisje en lopen er 's nachts honden rond. Hier woon ik met 2 nederlandse meisjes, 1 Canadees meisje en 1 nederlandse jongen. Iedereen heeft zijn eigen kamer met badkamertje (inclusief wc). We delen met ze alle de woonkamer en keuken. Na mijn spullen in mijn kamer gedumpt te hebben, heeft de vriend van Floor me het winkelcentrum (Rupa) laten zien. Die is hier gewoon op het einde van de straat. Hier zit echt een mega grote supermarkt in waar ze echt alles hebben. Zelfs (Amerikaanse) pindakaas? In de avond hebben we gezellig met ze alle gegeten. Na het eten was ik wel echt gesloopt, want ik had eigenlijk maar 4 uur geslapen.

De ochtend daarna ben ik alvast naar het ziekenhuis gegaan om te kijken waar ik zou gaan werken. Naar het ziekenhuis kan je ook gewoon lopen, maar ja je bent een mzungu (blanken) en die komen hier niet veel. Dus het is wel aapjes kijken. Moniek (mijn huisgenootje) heeft me laten zien waar ik kom te werken en me toen een rondleiding gegeven op het ziekenhuis terrein. Het is namelijk een groot terrein met allemaal losse gebouwen, dus ja het is echt een doolhof. Hierna ben ik met Cas (de vriend van Floor) gaan zwemmen in een hotel in het centrum. Zo had ik ook meteen het centrum gezien. Hier is het dus wel echt chaos. Heel veel mensen, allemaal gekke winkeltjes en ja je valt dus op. Het zwembad was wel heel koud, maar zo had je wel even echt een vakantie gevoel. En om ook hier niet te veel aangekeken te worden, draag je een badpak.

Toen we terugliepen van het ziekenhuis, hoorden we dat we konden gaan voetballen met straatjongens. Ik ben niet echt een voetballer, maar het is natuurlijk al super leuk om het alleen te zien. We kwamen daar aan in de middle of no where bij een soort zandvlakte (het voetbalveld) en 2 gebouwtjes. We werden natuurlijk meteen in een team gestopt om mee te spelen. Nou, al die jongens konden dus vet goed voetballen. Achteraf hoorden we een beetje het hele concept hiervan. De plek waar we zaten was namelijk een plek waar straatjongens worden opgevangen. Hier slapen ze en krijgen ze eten, maar ze kunnen er ook een beroep leren (elektriciën, metselaar, kapper of mechanicus). Ze verbouwen er zelfs wat van hun eigen eten en hebben kippen en konijnen (wel om op te eten...). Dit is allemaal opgezet door een man die zelf als straatkind is opgegroeid in Kenia, maar uiteindelijk farmacie is gaan studeren. Hij wilt dus zo laten zien dat iedereen een kans heeft. Het schoolgebouw was echt net vandaag geopend en dit is gefinancierd door de Japanse ambassade.

Ik heb dus al zoveel meegemaakt en gedaan en ben er nog maar 2 dagen! Maandag mag ik echt aan het werk in het ziekenhuis!