7 | Kampot

Precies twee weken geleden ging ik naar bed met een gezonde spanning voor mijn eerste werkdag. Nu, 14 dagen later, zit ik als een ervaren reiziger in mijn typische Cambodjaanse bed (dat houdt in keiharde rugbrekende matras) mijn zevende hoofdstukje te schrijven. En jawel, over weekendtrip number two. Dit keer was de bestemming Kampot. Een iets minder bekend plaatsje voor de meeste Europeanen waarschijnlijk. Voor de echte keukenprinsen en -prinsessen staat de stad bekend om zijn peper; Kampot pepper. Aangezien je daarvoor natuurlijk niet echt de stad hoeft te bezoeken, komen we op het tweede belangrijke punt van Kampot. Het ligt bij de

Bokor Hill. De "berg" die in de Cambodjaanse geschiedenis een erg centrale rol heeft gespeeld, maar daarnaast een prachtig uitzichtpunt geeft over de zee en de kilometer verre stukken land die je kan zien, inclusief Sihanoukville. Je kan je het al voorstellen. Neerkijkend op de stad Kampot, de weerspiegeling van de kleine puntjes van daken in het zonlicht, de glinstering van het zeewater dat continu in een andere kleur belicht wordt, en het verre uitzicht wat de hoge Bokor Hill mogelijk maakt.

Ja, dat klinkt prachtig. Helaas hebben wij dat niet gezien. Nee, wij zagen meer de spookachtige kant van Bokor Hill. Gehuld in een dik wolkenpakket en liters regenwater, toonde de berg een grauwere, grijze kant van zichzelf.

Wacht, laat ik jullie even chronologisch wijzen op waar we ons op dit moment bevinden. Op de vrijdag zijn we om kwart voor drie met een minibusje richting Kampot vertrokken, waarna we tegen half zeven op bestemming aankwamen: The Mad Monkey Hostel. Aangezien het al etenstijd was en we moe waren van de reis en een lange week in het ziekenhuis, hield deze avond vrij weinig anders in dan eten en slapen.

Zo komen we dus aan bij zaterdagochtend half negen. Op dit tijdstip worden we door een minibusje opgehaald voor een tour naar Bokor Hill. Vanaf het begin tot ongeveer tweederde van de trip heeft het bakken met water geregend. Let wel op! Ik genoot er daardoor niet minder van. Het heeft ons prachtige foto's opgeleverd, gehuld in roze poncho's die door de harde wind bijna over je hoofd eraf waaiden, en een spookachtige filmscène waarbij een hotel half bedekt is met wolken.
Verder is het erg lastig te vertellen wat ik gezien heb, aangezien bij een groot deel de geschiedenis belangrijk is. Alles wat op deze berg tot stand is gekomen komt voort uit de oude tijd, het koloniale tijdperk, de tweede Wereldoorlog, en de tijd van de Rode Khmer. Zelfs tot op de dag van vandaag is het boek nog niet uit. Alle gebouwen met een rijke herinnering of oude functie wordt door een Vietnamees bedrijf afgebroken en omgebouwd tot toeristische doeleinden.
Triest om te zien en te horen.

Na regen komt zonneschijn zeggen ze altijd. En jawel hoor, ook wij mochten van nog wat goed weer genieten. Het eind van de namiddag en de avond hebben we doorgebracht in restaurant Rikitikitavi. Een echte aanrader voor degene die ooit naar Kampot gaat!!! Geweldig.

De volgende ochtend mochten we zelfs van zon genieten!! Dit was helemaal perfect, aangezien we graag nog naar een waterpark in de buurt willen gaan. Nee, geen waterpark zoals wij hem kennen, maar een Cambodjaanse backpackers versie ervan. Zwemmen in de rivier met een autoband, glijden van een meeeega steile glijbaan, en plonsen op een luchtkussen zo het water in. Van de laatste hebben we helaas geen gebruik kunnen maken, aangezien ze met onderhoud bezig waren hiervan.

Natuurlijk komt ook aan elk weekend een einde, en was het snel weer tijd om terug te gaan naar de homefront Phnom Penh. Dat betekent dus ook weer rijden door het verschrikkelijke verkeer wat hier aanwezig is. Met een aantal hartverzakkingen en flinke schrikmomenten op zak, komen we rond zes uur in Phnom Penh aan.

Het tijdschema voor maandag: 7.30 uur aanwezig in het ziekenhuis op mijn nieuwe afdeling Obstetrie & Gynaecologie.
Sneakpeek voor het hoofdstukje van morgen... : ik heb mijn allereerste natuurlijke bevalling ever gezien!!! Dolblij!!