9 | Zon, zee, strand

Oepsss...... 4 dagen later kom ik een keer aanzetten met m'n verhaal over het tripje van afgelopen weekend. Ik was de afgelopen dagen niet helemaal in de stemming om ervoor te gaan zitten. Ja, ik weet het. Slecht.
Het weekendje was namelijk niet helemaal hoe ik het voor me zag vantevoren. Als je op reis gaat naar een ontwikkelingsland dan vreest iedereen voor ziek worden. Helaas, ben ook ik daar slachtoffer van geworden na 3 weken gezond te zijn geweest. Daarna wou ik zo snel mogelijk weer terug naar het ziekenhuis om te gaan werken. Dus zodoende, komen we dan uit bij donderdag waarop ik mijn verhaal van het weekend opschrijf.

Vrijdagochtend om half negen hadden we de bus richting Sihanoukville geboekt. De busterminal was aan de andere kant van Phnom Penh, dus we moesten een stukje met de tuktuk. Helaas hadden we net deze dag een niet al te snuggere tuktukdriver. Na tien minuten discussie met onze kok die Engels spreekt, en onze bewaker, dacht hij dat hij eindelijk wist waar het was. Je kan nu denken, ja maar Lisanne..., ook zij kunnen niet heel Phnom Penh uit hun hoofd kennen. Nee klopt! We hadden alleen al die tijd gewoon al een routebeschrijving voor hem klaarstaan in zijn mobiel.... Lijkt me niet moeilijk toch? Kaartlezen? Toen we in de straat waren, wisten noch wij noch de tuktukdriver waar het precies was. Om meer vertraging te voorkomen, hebben we ons er random ergens uitgelaten, en zijn toen maar gaan lopen. Jammer, we hadden de verkeerde gok gemaakt en moesten dus aan het andere begin van de straat zijn.

Gelukkig was het pas 8 uur toen we eindelijk arriveerden. Wat we niet wisten, was dat we toen nog 1,5 uur moesten wachten voor de bus zou vertrekken. Er waren 4 Duitsers die het verschil tussen half negen en half tien niet zo goed snappen denk ik...
Zo kwam langzaam de stress bij de helft van de busreizigers op. Op 15:00 zou namelijk de (laatste) boot vertrekken richting het eiland Koh Rong en Koh Rong Samoem (waar wij zaten). Bij aankomst spurtten dan ook de hele bus als een malle tuktuks in, die als een gek door het verkeer ons naar de haven brachten. Na 3 weken had ik voor het eerst weer levensangst in de tuktuk.
Wij hadden geluk! Onze boot was nog niet vertrokken! Helaas was de boot naar Koh Rong wel al vertrokken, waardoor een aantal mensen die dag niet op hun bestemming aan zijn gekomen. Lekker dan...

Daarna denk je, oké, nu hebben we wel genoeg pech gehad. Maar nee.... google maps gaf de locatie van het hotel aan de linker kant van het eiland aan, terwijl het eigenlijk toch echt meer rechts lag. Zo konden we met al onze tassen, en een koffertje, een half uur langs de zee strompelen. Prachtig hoor!!! Maar met bagage toch wat minder.

Eindelijk waren we er!! Royalretreat Resort bestond gelukkig echt, en we hadden het ook nog eens gevonden!!

Je ziet op Google, of in reisblaadjes, of vakantiegidsen wel eens prachtige bestemmingen waarbij ze foto's zetten van strakwitte stranden, palmbomen, bedjes aan perfect blauw water, een zon die feller en lichter lijkt, en een omgeving die schittert van prachtheid.
Nou, dat was dit dus ook. Ons deel van het strand bestond uit kraakwitte zandkorrels met alleen wat takjes ertussen waardoor je weet dat je nog niet in de hemel bent, een strakblauw-lichtgroene zee die schittert in de zon, oude bootjes die dichtbij op het deinen van de zee schommelen, hangmatten aan palen die bij vloed in het water staan, schommels aan bomen waar je kan schommelen richting een eindeloze niet-eindigende zee, en rust. Rust... Vooral dat.
Het strand en het eiland waren ongelooflijk rustig. Goh, wat hield ik van dat woord tijdens dat weekend. Je kon rustig de zee in gaan zonder dat er iemand in de buurt was op 100 meter afstand. Heerlijk!!

Waar sliepen we dan? Nou, ook in een bungalow die je in vakantiegidsen tegenkomt. We hadden wel een douche buiten. Nou daar kunnen we mee leven toch? Ik in ieder geval wel, want het was een hele ervaring. De douche had natuurlijk een omheining zodat niemand je kon zien, maar hoe lekker is het om 's avonds in het donker het zout, zand en zweet van je af te spoelen terwijl je onder de donkere hemel staat met zijn sterren flikkerend. Alleen de mugjes moet je even wegdenken.
Vanuit onze bungalow keken we recht op het strand. De bedden waren zo geplaatst dat je door het raam ook zicht op het water had en daardoor 's ochtends een prachtige zonsopkomst kon bekijken. Had ik nu echt het toeval dat ik eventjes wakker geworden ben rond die tijd!! Natuurlijk was de temperatuur op het eiland ook erg hoog. Maar, nu hadden we de zee om in af te koelen toch? Niet dus. Je kon zo het zeewater inlopen! Het was echt een heerlijk warme temperatuur, alsof je in een redelijk warm bad ging liggen.

Helaas ben ik zaterdag ziek geworden, waardoor ik vooral van mijn bed naar een bankje,, de zee, een ander bankje etcetera aan het verhuizen was. Een strandwandeling naar de vuurtoren zat er dus niet in, en het eiland verkennen heb ik ook niet echt gedaan. Toch kan ik zeker zeggen: het was een prachtig eiland waar je compleet tot rust kan komen.

Tegen zondag keek ik enigszins op, aangezien ik in mijn zieke staat de boot op moest en daarna 6 uur in de bus zou zitten. Gelukkig heeft wat medicatie me erdoorheen geholpen en kwamen we zondagavond rond half negen weer terug in ons huisje.

Nagenieten van de prachtige natuur waarin we ons 2 dagen mochten begeven en even uitzieken, was wat er de volgende dag (maandag) voor mij op de planning staat. Daarna? Start van mijn allerlaatste week in Preah Kossamak Hospital!