5 | Weekendje Siem Reab

Zoals gezegd gaat het eerste weekend zich in Siem Reab afspelen. Vrijdagochtend 7 uur worden we opgehaald door een tuktuk die ons naar het vliegveld brengt, waar onze vlucht om 9:20 zal vertrekken. Op het vliegveld van Phnom Penh worden we al gebeld door het hostel in Siem Reab hoe laat we zullen arriveren, zodat een gratis tuktuk zal klaarstaan. Klinkt goed toch?

Oorspronkelijk zou de vlucht 40 minuten zijn, maar na 20 minuten staan we alweer op de grond, en inderdaad worden we opgewacht door een Cambodjaanse tuktukdriver, die meteen ons de oren van het lijf vraagt. Na een voorstelrondje vraagt hij namelijk meteen hoe laat hij ons bij het hotel weer zal oppikken, nadat we gearriveerd zijn, zodat hij ons naar een bezienswaardigheid kan brengen. Erg slim gespeeld van de chauffeur en het hostel!! Door ons deze rit gratis aan te bieden, worden we bijna gedwongen met hem verdere afspraken te maken en daarna dus de volle mep te betalen. Lekker

ons eigen plan trekkend, besluiten we dan ook om met Tara Tours, aangeraden door Lonely Planet, naar de Floating Villages te gaan die middag, in plaats van met de tuktukdriver of de tour van het hotel. Dit resulteerde in een boze tuktukmeneer en een zeer raar opkijkende hosteleigenaar. Waarom met een andere tour meegaan, als je met hen voor maar 17 dollar kan gaan? Nou.... bij deze zit ook avondeten bij meneer, en we vertrouwen jullie niet helemaal... En dat was maar goed ook! Om 15 uur zou Tara Tours ons ophalen, maar ze waren ietsje later, waardoor wij al voor de zekerheid bij de receptie van ons hostel waren gaan vragen hoe dit zat. Als antwoord hierop zeiden ze dat onze trip gecancelled was, omdat wij maar met 3 personen zijn en je pas vanaf 5 personen kan boeken... Uhhh what!!? Wij natuurlijk meteen Tara Tours bellen, maar zij waren zeer verbaasd en gaven dan ook aan dat alles gewoon nog doorging en de chauffeur onderweg was. Dit is het ultieme voorbeeld hoe alles in Siem Reab eraan toe gaat. Iedereen probeert zoveel mogelijk geld van je te innen en ze vinden het erg gewoon om je op het verkeerde been te zetten voor hun eigen zaakje. Natuurlijk had het hostel geprobeerd om op deze manier ons toch nog met hun eigen cruise mee te krijgen. Helaas pindakaas. Mislukt.

Het tripje naar de Floating Villages was prachtig, maar tegelijkertijd

zeer confronterend. De Siem Reab River was ronduit smerig, terwijl de bewoners hiervan moesten leven en wassen. Gezinnen zaten in kleine hutjes, die op het water dreven, en de armoede was te zien aan uitgehongerde hondjes, onverzorgde kindjes en de primitieve leefomgeving. Terwijl jij rondgereden wordt in een mini-van, je deze zeer mooie omgevingen wordt laten zien, en daarna aan boord mag gaan van een bijna 100 jaar oud schip waar je van een buffet met Cambodjaans eten mag genieten, ben je omgeven met mensen die het duizend keer slechter getroffen hebben dan jij. Dit alleen maar omdat het toeval zo uit is gekomen dat jij aan de andere kant van de wereld, in het rijke Westen geboren mocht worden, en zij niet.
Met een dubbel gevoel zagen we onder het genot van heerlijk eten, de zon onder gaan achter de rivier. The beautiful sunset in Siem Reab.

Om de dag af te sluiten, besluiten we na de tour nog heel even het centrum van Siem Reab in te gaan, waar 's avonds de Pubstreet in de stad tot leven komt, er overal Night Markets zijn waarop je gerust 20 keer aangesproken kan worden door dezelfde mevrouw met de zin: Hello Lady, you want something. Hello Lady (spreek Lady uit als: Lideeeeeeeey). Uiteindelijk strijken we neer in Temple, waar boven in de lounge een liveband liedjes van enkele jaren geleden, maar ook uit onze jeugdperiode speelt en zingt. Cheers op een lekkere cocktail en opdat het een mooi dagje mag worden in Angkor Watt.

'S nachts om 4 uur gaat de wekker, wat 23:00 Nederlandse tijd is, waardoor we zowaar ons familie en vriendenfront deze keer slaap lekker konden wensen. Met kleine oogjes in het donker worden we opgehaald door een vriendelijke Tourguide. Helaas, maken we hier kennis met 5 Argentijnse meisjes die het begrip "tempo maken" absoluut niet kenden. Van begin tot eind waren ze mateloos langzaam, tot irritant aan toe. Dit maakte zelfs dat we op een gegeven moment erg haast hadden om nog op tijd bij de Sunrise bij Angkor Watt te zijn. Gelukkig om kwart voor 5 bereiken we eindelijk onze bestemming, kiezen we snel een plaatjes uit tussen de mensen. Ongeveer 10 minuutjes later breekt de zon door achter Angkor Watt, en breekt de lucht open. De laatste paar ochtenden was het bewolkt geweest en regenachtig, maar de goden stonden ons bij en met een paar wolken in de lucht hadden we enorm geluk met een Sunrise. Vinkje erbij op de Bucketlist!!

Hierna leidde de Tourgids ons door de tempels van Angkor Watt, liet hij ons de beste plekjes zien waar mooie foto's genomen konden worden, en begon het langzaam zo warm te worden dat iedereen baadden in het zweet. Na een flink stukje gelopen te hebben, was het rond half tien-10 uur tijd voor ontbijt. En dat was zeker nodig!! Ons lichaam was al zeker een tijdje overgegaan op de reservestof.

Voor maar drie dollar konden we weer wat energie op doen, om daarna weer het mini-busje in te gaan op naar de Bayon.

Via de Eastgate betraden we het gebied van de tempels van Angkor Thom, waar de Bayon gelegen was.
Dit was de plek waar na een lange strijd, de vrede werd gelegd tussen het Boeddhisme en het Hindoeïsme. Een tempel voor beide geloven, wat tegenwoordig overspoelt wordt met toeristen, en dan voornamelijk Chinezen. Iemand met weinig oriëntatiegevoel, zal snel verdwalen in het 360 graden bouwwerk, waar alle punten en hoeken sprekend op elkaar lijken. Helaas zorgde de pracht van het bouwwerk er dusdanig voor dat ook dit een mega toeristische highlight was, waardoor ook olifantenritjes om het gebouw gemaakt konden worden. Shockerend was het om te zien dat nog steeds mensen, ook Westerlingen die beter zouden moeten weten, gebruik maken van deze attractie. De olifanten zagen er levensmoe en triest uit. Bij sommige waren serieus tranen in de ogen te zien, en was duidelijk te zien dat ze door een lijdensweg gingen. Het was dan ook niet gek dat nog niet zolang geleden twee olifanten ingezakt waren, waardoor van de elf er nog 9 leven.

Na de Bayon werd een korte stop, zonder verlaten van de bus, gemaakt bij het Elephant Terrace. Het terras, waar vroeger de mensen zaten, om dierengevechten, waaronder die van olifanten, te aanschouwen.

Hierna gingen we snel verder naar Ta Prohm. De tempel, die zolang verlaten is, dat bomen er hun groeiplaats gevonden hebben. Dit heeft geleid tot zo'n prachtig beeld dat er een film opgenomen is, en het sindsdien een hotspot is, die je gezien moet hebben in je trip naar Angkor; daar kan ik dan ook niks tegenin brengen. In woorden valt niet uit te leggen hoe prachtig het is.
Bij onze laatste stop waren de Argentijnse meisjes niet alleen mega langzaam, maar waren we ze ook nog eens kwijtgeraakt. Met geërgerde koppen hebben ze blijkbaar zover achter ons gedrenteld dat ze op eigen navigatie terug naar de bus zijn gegaan. Arme tourgids.

Na deze stop zat onze tour er helaas alweer op en werden we weer netjes bij ons hostel afgezet. Helemaal kapot van de nachtelijke ervaring, maar ook de korte nachtjes ploffen we na een snelle douche neer op onze bedden. Even een powernap.

De powernap duurt uiteindelijk drie uur. Met alleen ontbijt in de maag besluiten we al vroeg te gaan avondeten en gaan we richting het restaurantje Le tigre de papier, waar lekkere Cambodjaanse maar ook Europese maaltijden op de menu kaart staan. Voor mij werden het de loempia's, die ze hier Nem noemen.
Daarna was het tijd voor shoppen!! De Night Market afstruinen is hier echt mijn hobby om te doen. Ik kijk mijn ogen uit! Helaas vind mijn portemonnee het niet zo leuk...

Na te veel Hello Lady.... Hello Lady, you want something? Hello Lady, tuktuk? gehoord te hebben, gaan we terug naar het restaurantje van de avond tevoren om weer te genieten van de livemuziek onder het genot van een cocktail. Loved it!!

Hierna was het tijd om weer lekker het bedje op te zoeken, het weekendje af te sluiten om de volgende dag om 8:45 weer de tuktuk te nemen richting het vliegveld. Zondagmorgen om half elf stonden we weer in Phnom Penh.
Een weekendje om nooit te vergeten <3