Een emotionele dag

Afgelopen nacht hebben we voor het eerst allemaal een keer goed geslapen. De kinderen hadden hun eigen kamer en wij mochten van onze nachtrust genieten in een groot (maar hard) bed. We zouden vandaag om 9.00 uur vertrekken dus er was voldoende tijd om rustig op te staan en te ontbijten. Voor ons was er niet veel te kiezen tenzij je houdt van noedels in diverse varianten of roerbakgroenten. Gelukkig was er ook vers fruit, croissants, cake, cereals en eieren.

We reden met de bus naar Fuhzou, de plaats waar de meisjes vandaan komen. Een rit van 1,5 uur. Deze liep een klein stukje over een bobbelige weg maar vervolgens zoefden we over een 6-baans (tol) snelweg naar onze bestemming van vandaag. We zouden eerst het weeshuis gaan bezoeken. Er was nog steeds niet bekend of de pleegmoeder van Maya was gevonden en naarmate onze reisgenoten meer enthousiast werden omdat we er bijna waren, voelde ik mij verdrietiger worden omdat Maya als enige haar pleegmoeder niet zou kunnen zien.

Bij het kindertehuis aangekomen, werden we verwelkomd door de directrice

en een tweetal pleegmoeders. Wij kregen te horen dat de pleegmoeder van Maya toch gevonden was en later zou komen maar dat de pleegmoeder van één van de andere kinderen er toch niet zou zijn. Het leek erop dat de informatie die we eerder hadden ontvangen, dus onjuist was. Ik werd er erg emotioneel van omdat het leek dat ons geluk het verdriet van een ander was vanwege de verwisseling van gegevens.

We werden naar de tweede verdieping gedirigeerd naar een ontvangstruimte waar posters waren opgehangen om onze dochters te verwelkomen. We mochten het dossier van Maya inzien en kopiëren en even later kwam de pleegmoeder van onze dochter binnen lopen. Ze was niet alleen: Maya bleek ook een pleegvader gehad te hebben die het belangrijk genoeg vond om mee te komen om haar te zien. De taalbarrière maakte het lastig om te communiceren maar de google vertaal-app hielp een beetje en

lichaamstaal zegt alles. Het was duidelijk dat de pleegouders samen voor Maya had gezorgd: haar pleegmoeder maakte duidelijk dat haar pleegvader haar ook vaak in slaap had gewiegd. En met behulp van de tolk kwamen we er achter dat Maya een jaar heeft gewoond in een gezin met twee andere kinderen. De jongste daarvan was destijds 9 jaar en was dol op onze dochter. Zij vond het vervelend dat ze niet bij de ontmoeting kon zijn. Kortom: Maya bleek onverwacht naast twee hele lieve pleegouders ook een pleegzus en pleegbroer te hebben. Het was met name een emotionele ontmoeting voor mijzelf en de pleegmoeder van Maya. Er werd wat afgehuild…..

Na de foto’s van Maya te hebben gegeven en de cadeaus voor het kindertehuis te hebben gegeven aan de directeur, gingen we lunchen. De directie van het kindertehuis had een lunch geregeld in het meest luxe restaurant van de stad. We kregen daar een onwaarschijnlijke hoeveelheid eten voorgeschoteld in een luxe privé kamer. Gelukkig kwam tijdens de lunch het nieuws dat de pleegouders van de dochter van het andere gezin waren gevonden.

Na de lunch gingen we eerst op zoek naar de vindplaatsen. In het geval van Maya was dit niet (meer) te vinden omdat destijds de straatnaam niet geregistreerd was en de stad in 10 jaar tijd enorm is veranderd (lees: met 3 miljoen inwoners is toegenomen). We keerden nog een keer terug naar het kindertehuis om nu de pleegouders van

de dochter van het andere gezin te ontmoeten. Het was duidelijk dat die rechtstreeks vanuit hun werk waren komen rijden. We kregen nog de kans om een kijkje te nemen in één van de speellokalen waar ik samen met een aantal andere reisgenoten ging spelen met de kinderen.