Een bijzondere verjaardag

We konden vandaag eindelijk eens uitslapen: pas om 7.45 ging de wekker. José rende naar de kamer van de kinderen zodat ze konden zingen voor mijn verjaardag: ik kreeg een prachtig horloge. Vervolgens gingen we ontbijten. Ons hotel is niet zo groot, dus ook de ontbijtzaal is aan de kleine kant maar ziet er verder prima uit. En heel fijn: ze hebben een koffiemachine die koffiebonen kan veranderen in een onvervalste espresso! Als dat geen goede start van de dag is…..

Om half 10 werden we door onze gids Anna opgehaald om naar de Greencity mountain te gaan, een berg met een grote geschiedenis die populair is bij de Chinezen voor een dagje uit. Niet de gehele groep ging mee aangezien een aantal reisgenoten verwachtten dat het te zwaar zou gaan worden in combinatie met de warmte. Het was ruim een uur rijden, eerst door de stad en vervolgens door vlak land. En ineens doemden daar de bergen op. We zouden gaan klimmen van 500 naar 2500 meter. In de bus hadden we besloten dat we niet

de gehele route zouden gaan lopen maar een deel met de kabelbaan zouden gaan overbruggen en met een bootje.

Vanuit de bus stapten we over op een elekstrische, open busje die met een vaart van 50 kilometer per uur naar de ingang reed. De ingang was een prachtig versierde toegangspoort. De berg die we op zouden klimmen heeft een grote betekenis in China omdat het verbonden is met het keizerrijk en het Taoïsme, de levensfilosofie die veel Chinezen aanhangen. Het is ook een hele groene berg zodat je tijdens het lopen nauwelijks last hebt van de zon. Wij waren relatief goed gekleed voor de tocht; we hebben heel wat Chinezen gezien op hoge hakken. De tocht bestaat hoofdzakelijk uit het beklimmen van treden waarbij je om de 1 tot 2 kilometer een tempel (en eettentjes) tegenkomt. Het zwaarste stuk deden we met de kabelbaan, net zoals de meeste Chinezen. Het bleek een gesloten skilift te zijn die geproduceerd en aangelegd was door een Oostenrijks bedrijf. Het zag er betrouwbaar uit. Vanaf de uitgang van de skilift was het nog ruim een uur lopen naar boven, via vele trappen. We hadden ons kunnen laten dragen in een draagstoel, maar dat vonden we een beetje te decadent. Het uitzicht op de top was de moeite waard: de zon scheen en het gebergte was goed te zien.

Op de weg naar beneden zat Maya er helemaal doorheen, ik moest haar huilend aan de hand meenemen. Gelukkig trok dit weg zodra we

in de kabelbaan stapten en er een ijsje in het vooruitzicht werd gesteld. We waren ongeveer om 15.30 uur beneden. We hadden een vermoeiende en indrukwekkende tocht achter de rug die we niet hadden willen missen. Bij terugkomst in het hotel hadden we even tijd voor ons zelf. José liet mij weten we om 16.45 beneden in het hotel werden verwacht; hij bleek daar een “tea party” voor mij georganiseerd te hebben, inclusief taarten en thee. Van onze reisgenoten kreeg ik behalve een gezongen verjaardagslied ook een theesetje cadeau. Inmiddels waren er Chinese kennissen gearriveerd van bekenden van onze reisgroep. Vanuit Nederland hadden we hun gegevens gekregen, zij hebben een aantal jaar in Nederland gestudeerd en wonen en werken in Chengdu.

Er werd besloten dat zij ons mee zouden nemen naar een restaurant. De rest van het gezelschap ging met de metro, ik mocht mee met de auto, samen met de twee kinderen van onze Chinese kennissen. En zo liep ik hand in hand met een klein Chinees meisje en had ik een tijdelijke Chinese echtgenoot die met de kinderwagen liep. We parkeerden in de parkeergarage van een prachtig winkelcentrum waar alle grote merken waren vertegenwoordigd: Prada, Chanel, Yves Saint Laurent, Hermès enz. Kortom, allemaal boven ons budget.

We gingen eten in een hippe wijk, een combinatie van Chinees en westers, in Jade Garden. Het was duidelijk “the place to be”, met hippe serveersters en een mooie inrichting. Wij vonden het eten niet indrukwekkend lekker maar het was wel een belevenis om er te zitten. Ze waren ook praktisch ingesteld: toen het ons niet lukte om de noedels te pakken, werd ons een schaar (!) aangereikt om de noedels door te knippen. Na het eten werden we naar de metro begeleid: het kopen van een kaartje was voor ons te ingewikkeld aangezien alles in het Chinees op de terminals staat. De stations worden gelukkig ook in het Engels vermeld. Het was inmiddels 21.30 uur en nog gezellig druk op staat. We vonden op eigen gelegenheid weer de weg terug naar het hotel en na een warme douche vielen we in slaap.