Verkennen van de omgeving

Eindelijk hadden we eens een nacht zonder toeterende auto’s. We hoorden wel blaffende honden en ’s morgens een kraaiende haan. Wel zo rustgevend. Bij het opstaan leek het een mooie dag te gaan worden en na het ontbijt werd duidelijk dat de zon zou doorbreken. Eindelijk konden we onze zomerkleding aan! We werden om 10.00 uur opgehaald om naar de markt te gaan. De markt bleek een verzameling van kleine winkeltjes te zijn die allemaal die iets waren gespecialiseerd: in kruiden, putdeksels (!), speelgoed, thee, potten en pannen, enzovoorts. Vooral de vuurwerkwinkels wekten onze verbazing. Waar bij ons alles in bunkers moet worden opgeslagen, liggen hier de pijlen en 100 duizendklapper open bloot op de stellingen en staat er een rokende verkoper bij.

We wekten veel bekijks in de wijk; van alle kanten kwamen er mensen naar ons kijken en werden we vastgelegd. Het grappigste was dat één van onze reisgenoten, Henk, werd gevraagd om te poseren met een pakketje in zijn hand bij een elektrisch karretje van de lokale DHL. Dat werd hem met handen en voeten in het Chinees gevraagd. Het zou ons niets verbazen als Henk vanaf volgende week met zijn foto op dat karretje te vinden is.

Na de markt gingen we eerst lunchen bij de KFC. Iedere dag rijst en noedels is op een gegeven moment ook niet echt lekker meer. Daarna gingen we boodschappen doen in de supermarkt. Deze hebben ze hier in alle soorten en maten en dit was er eentje van het formaat

supermarché Frankrijk. Voor de kenners onder ons: daar verkopen ze alles: van verse vis tot televisies. En geweldig: ze verkochten ook bruine bolletjes en kaas! Die zijn lekker voor morgen tijdens de treinreis. Yoeri werd doorlopend gevolgd door vier giechelende meisjes, alsof hij een filmster was. Hij ging er heel relaxed mee om.

We stapten daarna inde bus voor een tour in de omgeving. Dit werd een dorpje op ongeveer 15 kilometer van de stad. Hier werd rijst verbouwd en de verte zag je de bergen. Toevallig stuitten we op een klein schooltje en vroeg de gids of we binnen mochten kijken. Dat mocht! De kinderen en wij zelf vonden het geweldig. Het was net als in de dierentuin; wie kijkt naar wie?

Bij het hotel teruggekomen, hadden we even tijd voor ons zelf. José en ik gebruikten dit om een wandeling te maken. Ons hotel ligt namelijk aan een park met een meertje. In het park werden we steeds aangestaard en soms werden er stiekem foto’s gemaakt. Het was heerlijk om even ongedwongen, zonder een gids tussen het groen te lopen. Onze wandeling bleek langs een tempel te voeren uit 1057 die recentelijk was gerenoveerd en prachtig uitkijkt over de rivier.

Voor de avond hadden we bedacht dat we in het winkelcentrum zouden gaan eten omdat ik daar een westers restaurant had gezien. Wij konden daar gepaneerde vis eten met onbeperkt salade, groentes, drinken en toetjes. En dat voor maar € 40,- per gezin waarbij we ook betaalde voor de gids en de chauffeur. Dat is hier namelijk gebruikelijk om te doen. Het personeel van het restaurant was helemaal in rep en roer van het bezoek uit Nederland en ook hier werden de mobiele telefoons weer tevoorschijn gehaald om stiekem foto’s van ons te maken. Rond 21.00 uur waren we weer aangekomen in het hotel en konden we weer gaan rusten omdat we morgen weer vroeg op moeten: om half 7 vertrekt de bus.