Ghostcity

Bij het opstaan bleken we door mist te varen. Dit gebied staat bekend om de vele mistige dagen, dus de kans was groot dat we er mee te maken zouden krijgen. De eerste excursie van de dag vertrok om 8.00 uur ; wij gingen niet mee omdat we ’s middag naar Fengdu zouden gaan, naar “ghostcity”. Deze ochtend hadden we dus weer voldoende tijd om rustig aan te doen: een wasje te doen, foto’s uploaden voor het reisverhaal (15 minuten per foto – Wifi aan boord is niet zo snel) en sporten. De meiden waren druk bezig met elkaar massages te geven.

Na de lunch hadden José en ik een voetmassage in laten plannen.

Helaas hadden de masseuses het niet goed ingepland waardoor we de tijd van de massage moesten laten bekorten en we niet samen konden. Daarna werd het tijd om van boord te gaan voor de excursie, opnieuw samen met de Australiërs. We gingen aan wal en mochten instappen in een elektrisch, open busje. Op de trappen naar de walkant zaten diverse bedelaars die hun benen en handen op een slimme manier hadden verdraaid zodat het er gehandicapt uitzag. Alsof we daar in zouden trappen!

Onze Engels sprekende gids voerde ons via een winkelstraatje (“kijken, kijken, niet kopen”) naar de ingang. Zij bleek zelf uit Fengdu te komen en vertelde dat deze stad van 800.000 inwoners ook helemaal was verhuisd omdat het met de komst van de dam onder water was komen te liggen. In dit geval was de stad naar de andere kant van de oever van de rivier verhuisd omdat op de kant waar het eerst stond, het tempelcomplex in de bergen staat en daar dus geen plaats meer was. En net als de gids die we gisteren hadden, vertelde ze enthousiast over wat ze allemaal had kunnen kopen van het compensatiegeld dat ze van de overheid had ontvangen: een nieuw (groot) appartement, nieuwe inrichting, elektrische apparaten. We zagen dat er een inmense brug in aanbouw was tussen de beide oevers van de rivier.

Het weer was inmiddels aardig opgeklaard en het was tegen de 30

graden en behoorlijk vochtig. De diverse tempels die we zouden bezoeken, lagen aardig hoog dus er moest geklommen worden in de warmte. Gelukkig namen we een korte route met weinig treden en viel het stijgingspercentage mee. De tempels waren gewijd aan de goden die beslissen over hemel en hel. De beelden die er stonden waren soms erg beeldend, tot een mini hel met beeldjes à la Jeroen Bosch aan toe! Veel van de beelden en tempels zijn beschadigd geraakt tijdens de culturele revolutie maar nu weer helemaal in oude glorie hersteld. Het oudste deel van het tempelcomplex is 1600 jaar oud.

Voor veel Chinezen is dit een bezienswaardigheid die ze graag een keer in hun leven willen bezoeken omdat ze door middel van een schriftelijk verzoek voor de eigen en vier eerdere en latere generatie hier de zegen van de goden kunnen vragen voor een goed leven. We zagen dit ook verschillende Chinezen doen die met bamboe verzoekschrift boven hun hoofd naar specifiek godsbeeld toeliepen. Yoeri bezorgde een Chinees jongetje van een jaar van 10 de dag van zijn leven door toe te stemmen om samen met hem op de foto te gaan. De jongen stond te springen van geluk!

We waren ongeveer om 18.15 uur weer terug op de boot. Inmiddels hadden we gehoord dat deze niet verder zou varen omdat de rivier te laag stond. Alle passagiers zouden de volgende ochtend met bussen worden opgehaald om naar Chongqing vervoerd te worden. We kregen te horen wat dit betekende: de bussen zouden om 6.30 uur gaan vertrekken en dat betekent dus dat we om 6.00 uur moeten gaan ontbijten. Hoezo vakantie = uitslapen? Helaas vond op het dek boven ons een talentenjacht plaats waarbij het volume op maximaal stond en het plafond van de hut bijna naar beneden kwam. Veel van de kinderen uit onze groep vielen dus niet snel in slaap….