Ik kan haast niet geloven dat ik alweer op de luchthaven zit, wachtend op mijn vlucht naar Santa Cruz. Van daaruit weer Madrid en tenslotte Brussel. Deze 2 maanden zijn voorbijgevlogen, letterlijk. Het lijkt net gisteren toen ik voor het eerst ging werken bij CAM, hoogteziek was of overrompeld werd door het chaotische verkeer in La Paz.

Ik heb hier echt 2 fantastische maanden beleefd, ontzettend veel dingen bijgeleerd, mijn Spaans wat verbeterd, nieuwe mensen ontmoet en een geweldig land leren kennen. Ik heb uitstapjes gemaakt naar Potosí, Sucre en Copacabana. Ik heb een geweldige sterrenhemel, vulkanen en zoutvlaktes gezien. En dat alles op hoogte.

Ik ben zo dankbaar dat ik deze stap genomen heb en dat ik daarbij ook altijd gesteund werd door ons mama en papa. Buiten mijn ouders, heb ik natuurlijk ook mijn gastgezin, Marita en mijn vrienden hier bedankt. Ik heb hier deze nacht uiteraard afscheid genomen met een knaller van een feest, dus stiekem kijk ik al uit naar de komende 12 uur op het vliegtuig om wat bij te slapen. Tot slot wil ik ook jullie bedanken. Ik had nooit verwacht dat zoveel mensen mijn blog zouden volgen. Ik heb veel fijne reacties gehad en dat was echt plezant. En voor wie nog meer verhalen wil horen, binnen 24 uur ben ik weer beschikbaar om een lekker Belgisch pintje te drinken en jullie alles uit de doeken te doen!