Hoofdstuk 6 - Sportdag & Jean Peal

28-11-2015

De dag begon vroeg. Om acht uur stonden Linda en Ik pannenkoeken te bakken. De geur van gebakken pannenkoeken drong verder in het huis en wekte de andere meiden. Binnen een uur hadden we veertig pannenkoeken. De avond ervoor was het gasfornuis uitgevallen waardoor we niet non stop pannenkoeken konden bakken. Een van de ‘hulpjes’ van Chandra kwam om de grote gasfles te vervangen waardoor we de volgende dag in ieder geval door konden bakken. We moesten deze ochtend nog ongeveer 60 pannenkoeken. We hadden een hele planning gemaakt met welke kamer wanneer ging bakken. En het lukte! Om elf uur vertrokken we met alle sportspullen, flessen en pannenkoeken richting het weeshuis. Daar aangekomen brachten we het eten naar de keuken om het apart te zetten. De pannenkoeken mochten we neerzetten op een tafel. Op die tafel krioelde het van de kleine beestjes!! Gelukkig hadden we ze goed in zakken ingepakt.
De kinderen waren bezig met de decoratie en de dansjes voor het kerstfeest.

Daarna startte de ene helft met het klaarzetten van de spellen op het veld verderop. Leonie en ik verzamelde samen met Chanaka de kinderen en vertelde wat we vandaag gingen doen. Raj vertaalde voor ons de instructies naar het Sri Lankaans. Met zijn alle vertrokken we naar het sportveld. Het was gelukkig niet helder aan de lucht waardoor het iets minder warm was.
Eenmaal op het veld begonnen we met de teams indelen en de sportrondes! Ondertussen brak de zon door en werd het stukken warmer. De kinderen waren door het dolle heen toen ze de voetballen en vooral de ballonnen zagen! Ondanks de hitte deden ze actief mee! Super om te zien hoe leuk ze het vonden!

Tussen de middag begon de pannenkoeken lunch. Tijdens het eten hoosde het van de regen! Net op tijd waren we gaan lunchen. De kinderen hadden nog nooit pannenkoeken op! Dat was te merken aan dat ze van alles door elkaar op hun pannenkoek deden. Jam, stroop en suiker. Daarna keken ze naar hun pannenkoek om een manier te bedenken om deze op te kunnen eten. Sommige scheurde stukken af en doopte het in de suiker. Toen ik voor deed dat je hem kon oprollen en met je handen kon eten , deden ze het allemaal klakkeloos na en genoten ze enorm van de Nederlandse lunch. Een jongen vroeg; hoe heet dit gerecht in het Sri Lankaans, dan kan ik het ook zelf eten?!

Na het eten vertrokken we weer naar het sportveld. Alles was helemaal nat maar dat maakte niemand wat uit. Tijdens de tweede rondes begon het weer keihard te regenen. Maar iedereen speelde door! Dat was echt vet. In de stromende regen en hitte, helemaal doorweekt voetballen en alsnog super enthousiast zijn.

We sloten de spellen af en gaven binnen alle kinderen een reep chocola met een foto van ons erop. Ze wilde allemaal onze namen erbij schrijven en onze handtekeningen hebben. Ze waren door het dolle heen. Iedereen mengde zich met de kinderen en probeerde elkaar beter te leren kennen. De meeste van de kinderen hebben wel nog ouders of een van hun ouders. Er is een jongen waarvan de vader ontzettend rijk is en de moeder uit lagere klasse komt. Toen zijn ouders gingen scheiden ging hij met zijn moeder mee. Zijn moeder had niet genoeg geld om voor hem te zorgen en zijn vader wilden niks het hun te maken hebben. Zo is hij daar terecht gekomen. Ongelooflijk dat je als rijke ouder niet om je kind kan geven en je kind in een weeshuis laat opgroeien. Een andere jongen vertelde dat hij alleen zijn moeder nog had en zijn vader overleden was. Hij ging een dag in het jaar naar huis en dat is met kerst. Verder heeft hij geen contact. Andere jongens wilde er niet echt over praten. Wat je wel merkte is dat ze allemaal heel geïnteresseerd waren en wilde proberen om Engels te spreken om zo contact te maken. Ze vertelde over wat hun lievelingseten was, over hun taal en wat ze aan ons gingen laten zien bij de kerstviering.

Na alle verhalen en nadat we alvast een voorproefje hadden gezien van de dans voor kerst vertrokken we richting huis. Vishua, een van de jongens van het weeshuis vroeg; kom je nog terug? Ik vertelde dat ik volgende week weer langs kom. Hij zei dat hij met drie jongens in het weeshuis bleef met de vakantie. (die begint hier volgende week al) dus dan konden we mooi wat leuks doen. Daarna zei hij, en volgend jaar? Kom je dan weer? Helaas moest ik hem teleurstellen maar aan deze gesprekken merkte ik dat ze het geweldig vonden, deze sportdag.

Toen we thuiskwamen aten we traditionele Sri Lankaanse afhaalgerechten. Kotu (pittige soort deeg in vierkantjes met groente erdoor) en goreng en nasi chicken. Het is anders als de nasi en goreng van de Chinees. Er zit hier veel meer smaak aan het eten!

Als laatst gingen we naar een concert van Jean-Peal. Met de tuktuk vertrokken we richting de locatie. Het was enorm druk op de weg want blijkbaar ging heel Sri Lanka naar dit concert. Toen we aankwamen was het heel hectisch. Overal liepen mensen door het verkeer op de weg, inclusief wij en auto’s reden van links naar rechts over de weghelft heen. Uiteindelijk kwamen we binnen. Het was een heel groot grasveld en wij hadden de laatste rang. Dat hield in dat halverwege het grasveld een groot hek stond en we achter het hek mochten kijken naar de mensen die eerste rang stonden met paraplu’s. Verder was het hartstikke gezellig. Af en toe werden we aangesproken door een Sri Lankaan die ons te dans vroeg, altijd nee zeggen want dat is gewoon de openingszin van de Sri Lankanen hier.

Als Nederlandse meiden waren we daar echt een attractie, vooral door de lengte en onze blonde haren. Het went gewoon niet dat mensen je als aapjes bekijken.. Ook merkte we dat volk eigen volk aantrekt. We ontmoette daar een Nederlander (Niels) die in Sri Lanka werkte. Hij had een vriend bij zich. Hij

had zeven jaar in Rotterdam gewoond maar was zelf half Indisch , half Engels. Ze gaven ons advies over plekken die we echt moesten gaan bezoeken. Later kwamen er nog meer Nederlanders bij. Zelf een jongen uit Goes! Iris en Ilgin besloten met deze groep mee te gaan stappen . De rest van ons ging lekker op tijd naar huis om een keer vroeg te gaan slapen en uitgerust de volgende dag naar de kerk te kunnen.

De volgende ochtend (dus vandaag) ging de wekker alweer vroeg. De kerken beginnen hier veel eerder. Dat is ook best logisch aangezien de dag hier om zes uur s’ochtends begint. Dan is kwart over negen voor de Sri Lankanen als uitslapen. We besloten om naar de Schotse kerk te gaan op GalleRoad Colombo 3(We beginnen nu echt de wegen en wijken te kennen en weten ook beter wat we tegen tuktuk rijders moeten zeggen). Daar aangekomen stond een groep jongeren van onze leeftijd gekleed in kilt. Blanke jongeren van het Dollar College. Het was een schitterende kerk van binnen. De kerk begon met de spelende groep jongeren die naar voren liepen gevolgd door de dominee. De dominee had een enorm Schots accent. Het was ook zijn laatste dienst omdat hij met zijn vrouw terugging naar Schotland om daar een ministry te beginnen. De dienst zelf was erg traditioneel. Het leek op de Pelgrimsvaderkerk in Rotterdam ;). Het was een eerste advent dienst met als thema saint andrew. De boodschap was of dat je mee ging met de zaken van de dag of dat je God hier ook bij betrok. Op de Galle Road zitten allerlei westerse winkels gemengd met simpele Sri Lankaanse tenten. Het is een van mijn favourite straten. De straat is enorm lang en opgedeeld in districten. Zo stond de kerk op de weg in district 3. Een van de tenten op deze weg is de tent FAB. Hier kan je onwijs lekkere taartjes eten! Zo hebben we net een paar snacks mee genomen voor de zondagmiddag. Een typische zondagmiddag met spelletjes, niks doen en iets lekkers. Het is het begin van week 3 alweer!

Liefs, Leah