Hoofdstuk 8 - Sri Lanka Time

Ayubowan! (lees: Goedemiddag)

Inmiddels zijn we alweer een paar dagen verder en hebben we weer veel beleefd!
Dit is nu de drukste periode omtrent het onderzoek, er zijn al heel wat deadlines verschoven. Dat is ook de oorzaak dat deze blog zo laat online komt te staan. Op dit moment hebben we elke dag zo’n twee interviews met de leden van het comité van het weeshuis. Het kost een enorme inspanning om deze mensen te begrijpen en normaal door te kunnen vragen tijdens het interview vanwege het snelle Sinhala Engels wat ze spreken. Wat dan helemaal een kunst is , is het transcriberen van de interviews. Hier zijn we deze week dan ook echt supersterren in geworden. In het hele huis zijn overal vertraagde stemmen te horen van de opnames die we hebben gemaakt. Na vijf minuten luisteren hebben we ongeveer 1 minuut uitgewerkt dus dat is een feest als je bedenkt dat een interview drie kwartier duurt. Wat een lichtpuntje is, is dat de oudere jongens die in het weeshuis hebben gezeten, ons graag willen helpen met ons project! Uiteraard gaan we ook deze jongens interviewen maar doordat ze zo enthousiast zijn maakt dat het een stuk leuker.

Gelukkig hebben we ook nog andere leuke dingen tussendoor en hoeven jullie niet alleen de voortgang over ons project te lezen!

Vorige week zondag hebben we onze eerste kerkdienst in het Sinhala meegemaakt. Die dienst begon om 8.30 uiteraard. De rede waarom we een Singalese dienst bijwoonde was dat er enkele jongens van het BIH vertelde waarom ze voor Jezus wilde gaan en voor het eerst mochten deelnemen aan het avondmaal. Helaas begrepen we er niet heel veel van. Het avondmaal was voorin de kerk. In rijen mocht je naar voren lopen en vooraan knielen. Hier werd er voor je groepje voor het brood en de wijn gebeden en kreeg je de zegen mee van de voorganger.

Na de kerkdienst werden we meegenomen naar de stad door een van de leden van het comité. Ze bracht ons bij een Dutch society gebouw. Hier was een kleine markt met Nederlandse producten. Zo waren er poffertjes en een soort bitterballen maar dan gevuld met vis , dus toch net niet helemaal de echte Nederlandse bitterballen helaas. Hierna nam ze ons mee naar de kelder van een winkelcentrum. In de kelder zaten duizenden eet restaurantjes naast elkaar. In het midden stonden allemaal stoelen die niet van een bepaald restaurantje waren zodat je overal kon zitten. En er speelde een live band! Kortom een super leuke ontmoetingsplek!

Inmiddels hebben we ons netwerk ook weer wat verbreed. Er is een gezin waar we een keer zijn uitgenodigd om te eten. Na deze maaltijd hadden wij dit gezin ook een keer uitgenodigd om bij ons te eten. (niet voor herhaling vatbaar vanwege de stress over het eten)
We besloten om lekker Nederlands voor ze te koken. Het gerecht was uiteindelijk, gekruide aardappels met wortels en appelmoes , couscoussalade en als toetjes pannenkoeken met ijs en chocola. Voordat we konden gaan beginnen met koken hadden we afgesproken om naar een plek te gaan waar ze een kerstfeest opening hadden. Er hingen overal kerstlichtjes in de bomen en er werd een film op het gebouw afgespeeld. De kerstman liep rond en deelde snoepjes uit. Natuurlijk hebben we ook even een praatje met hem gemaakt en zijn we op de foto gegaan met hem.Heel gek , want door de hitte voelt het helemaal niet alsof het kerst is. Doordat iedereen er zo mee bezig is komt het gevoel langzaam naar boven. Maar alsnog blijft kerst het mooist in Nederland!
Daar ontmoeten we ook het gezin. Ze hadden twee extra mensen bij zich. Beb en Johan uit Nederland. Een oud echtpaar waarbij de vader van het gezin op kamers had gezeten in de periode dat hij voor kippenboer studeerde in Barneveld. Thuis aangekomen vloog iedereen direct naar de keuken om druk te beginnen met het gerecht. Na veel zweten en stressen stond er iets moois op tafel.
Na gebeden te hebben voor het eten zei de vrouw van het gezin ‘welterusten’ ipv ‘eetsmakelijk’ dat zorgde ervoor dat de sfeer er al gelijk goed in zat. Zelfs toen er twee kakkerlakken ons huis betraden en we moedig met de spray ze te lijf gingen, konden we hier om lachen in plaats van alleen maar te gillen.
Ook zijn we afgelopen week weer bij hen over de vloer geweest en hebben we string hoppers gegeten. Dat zijn een soort van noedelvormige cirkels die je in de curry doopt. Je eet hier natuurlijk lekker met je handen, dat maakt alles veel makkelijker (of juist niet). Daarbij horen de niet te missen kokoskruiden, die enorm pittig zijn!

De jongste dochter van het gezin gaat volgende week trouwen. Voor de trouwerij is het gebruikelijk dat er een stukje taart aan alle gasten wordt meegegeven aan het eind van de bruiloft.
Die taart bestaat uit gedroogde cashewnoten. Als voorbereiding voor die taart was de moeder al druk bezig. Je moet hiervoor namelijk 18 Kilo cashewnoten in stukjes snijden en deze apart uitdrogen en er iets bijvoegen en weer laten uitdrogen. Niet zomaar een taartje!

Over bruiloften gesproken, zaterdag hebben we onze eerste echte Sri Lankaanse bruiloft mee mogen maken. Het was een bruiloft van twee christenen.
We werden door de tuktuk chauffeur, pal voor de ingang van de kerk afgezet, waar iedereen van broers en zussen al aan het verzamelen waren en in rijen stonden. Midden in die rijen moesten we dus uit de tuktuk stappen met ons cadeau wat we vast hadden. Zodat iedereen al gelijk kon zien hoe groot het cadeau wel niet was. We vielen gelukkig niet op als blanke lange meiden tussen de gasten dus zo erg was het niet…. (*sarcasme).
De bruiloft zelf was lastig te volgen vanwege de taal. Misschien moet ik toch maar een taalles gaan volgen. Wat wel anders was als in Nederland, is dat de bruid en de bruidegom elkaar geen kus mogen geven! Alleen buiten de kerkdienst mag dat. Wij zaten vol spanning te wachten op HET moment wat er dus niet kwam. Ook zijn we flink getraind in onze beenspieren. Ze staan hier zowat de hele bruiloft! Elke keer als we mochten zitten hoorde je iedereen zuchten van opluchting. (Vooral Ilgin die haar hoge hakken had aangetrokken). Na de dienst kon je in de achtertuin, die super leuk bekleed was met allemaal lichtjes, gezellig met elkaar eten. Er stonden allemaal stoelen in kringen neergezet en ook hier speelde een live band. En wat een kleuren! Al die vrouwen sari’s , geweldig om te zien!
Aanstaande donderdag hebben we onze tweede bruiloft. Dit is een boeddhistische bruiloft. Ik ben erg benieuwd hoe deze zal gaan verlopen!

Afgelopen week hadden we ook een dag vrij. S’ochtends vroeg vertrokken we met de bus richting het Dutch Period Museum. Dit museum is heel erg klein maar leuk om te bezoeken. Zo is er bijvoorbeeld een hele verdieping ingericht met alleen maar Nederlandse meubels. Na het museum zijn we richting de cinnamon gegaan en hebben we daar in de kelder gegeten. Omdat we nog niet veel tempels gezien hadden besloten we om naar het beira meer te gaan en daar een bekende tempel te zoeken. Bleek dat het een straat verderop was. De tuktuk chauffeur moest hier ook erg om lachen toen we de hoek om kwamen en we door kregen dat we er al waren.
Midden in het water lag een mooie kleine tempel. Na deze tempel te hebben bezocht gingen we naar de gangaramaya tempel. Hier waren we al eerder geweest maar toen waren ze aan het verbouwen. In de tempel hielp een jongen ons rondleiden door de tempel heen. We dachten dat hij een gids was en bij de tempel hoorde. Bleek dat het een tuktuk chauffeur was die ons na het tempel bezoek heel graag nog andere tempels wilde laten zien en zo geld aan ons kon verdienen. Dat deden we dan ook heel braaf. Zo bezochten we een hindoe tempel. Deze tempels vind

ik persoonlijk wat angstaanjagend door de hoeveelheid gekleurde en soorten goden. Om de goden heen hingen bloemenkransen, dit zijn een soort van ere kransen. Die verkopen ze op elke hoek van de straat.
Zo hadden Ilgin en Ik een krans gekocht bij een oude man. We vroegen nog of het iets religieus was en waarvoor deze gebruikt werden maar het enige wat deze man toen zei was ‘yes, nooo, yes’. Dus pas in de tempel viel het kwartje dat ik een erekrans aan een één of andere hindoe god in mijn kamer had hangen.

Als laatst hebben we de enige vuurtoren in Sri Lanka bekeken. Hier was eerlijk gezegd niet heel veel te zien. Alleen een soldaat die bij de vuurtoren de wacht hield, maar we konden weer afstrepen dat we ook daar zijn geweest.. als we toch de toerist uit hangen.
Na het eten hadden we een afspraak staan bij een foot spa! Heerlijk na een lange dag lopen! Onze voeten kunnen nu weer wat meer aan.

Ondanks dat we al een maand in de stad zitten, zien we nog steeds veel. Wel is het echt lang en merk ik dat we langzamerhand steeds minder dingen apart zijn en standaard worden. We kijken uit naar het plannen van de reis. We leren veel van de cultuur en de mensen en dat maakt het wel leuk om nog in Colombo te zitten. Zo heb je bijvoorbeeld de term SriLanka Time. Dat is het half uur tot uur wat de mensen hier te laat komen als ze een afspraak hebben gemaakt. Als ze weten dat ze een afspraak hebben maar nog niet klaar zijn met hun dag planning, maken ze eerst hun dag planning af. Ook als de dag planning bijvoorbeeld is om te gaan shoppen terwijl ze een belangrijke werkafspraak hebben staan kunnen ze hier zeggen, o sorry , ik was nog even aan het shoppen. En kunnen ze er om lachen want och, het is de SriLankaTime, dat kan gebeuren als je een echte Sri Lankaan bent.

Stiekem heb ik met het timen van mijn blog ook last van deze Sri Lanka Time en kan ik niet zeggen wanneer ik de volgende erop zal zetten , maar zeker is dat er een komt! (:

Liefs Lee X