Hoofdstuk 6: Ferry nice!

Voor het gevoel een paar dagen geleden, maar inmiddels ruim twee weken later stuur ik jullie mijn volgende reisverslag. Toen ik op mijn fotocamera terugkeek naar de foto's van de afgelopen tijd besefte ik pas hoeveel leuke dingen we in deze twee weken, die toch voor een gemiddelde zomervakantie staan, gedaan hebben. De vorige keer eindigde ik bij de gletsjers. De Fox Glacier was gesloten, dus hebben we via de Robert's Viewpoint Track de Franz Josef Glacier bewonderd. Dit was mooi om te zien, maar niet zo indrukwekkend als de landing met de helikopter óp een gletsjer een week daarvoor. Via Hokitika, waar we in een festival belandden en "glowworms"

hebben gezien (toen het donker was natuurlijk), gingen we naar Greymouth. Vanaf hier zijn we naar Arthur's Pass gereden. Deze rit is ook met de trein te doen. Doordat dit bijna de enige trein in heel Nieuw-Zeeland is die rijdt is dit wel vrij prijzig. Bij het National Park van Arthur's Pass maakten we een wandeling (de Punchbowl Track) die eindigde bij een mooie waterval. Die avond zagen we "Game Night" in de bios van Greymouth. De film was erg grappig en ook goed te volgen, al waren ze de ondertiteling vergeten! ?? De volgende ochtend begon de slotuitzending van "Wie Is De Mol" om 08.00 uur. Een vreemd tijdstip, maar hebben we de één-na-laatste rond 10.00 uur en daarna de finale om 11.00 uur teruggekeken. Zoals altijd weer een onverwachtse winnaar, maar dat was toch wel weer te verwachten. In Punakaiki aten we een ijsje, dit vonden we goed passen bij de pannenkoekenrotsen die we ervoor hadden gezien. Via Berlins reden we naar Motueka om meer van de noordkust te kunnen zien. Vandaag kregen we via de autoverhuur

een verkeersboete binnen omdat ik daar te hard heb gereden. Zoals altijd bij mij 5 km/uur te hard, gelukkig is dat maar 30 NZD. Bij het omrekenen doe ik altijd x 0,6, dus ongeveer 18 Euro. Voor het bereiken van de Noordkust twijfelden we tussen kajakken en wandelen. De eerste dag gingen we uiteindelijk freedom kajakken, waar we minder hebben betaald terwijl we meer (zeeleeuwen en jonkies) zagen dan bij de guided tours. Compenseert de boete ook weer een beetje. De tweede dag lieten we ons met de watertaxi wegbrengen naar Bark Bay om zo'n 25 km langs de kust terug te wandelen. Omdat het eb was konden we een stukje afsnijden over een gedeelte wat bij vloed alleen zwemmend te doen is. Daarna zijn we naar Picton gereden waarbij we onderweg een enorm cruiseschip zagen. Vreemd genoeg heb ik sindsdien zin om de Titanic te zien. Dorinde heeft in de haven van Picton een aantal enorme Stingrays (pijlstaartroggen) gespot. Om 14.00 uur zijn we aan boord van een grote Ferry gereden die ons nog een mooi laatste stuk van het Zuidereiland heeft laten zien. We kwamen aan in Wellington en hebben daar afgesproken met Selwyn, een vriend van Dorinde. Eerder die dag zijn we naar een LOTR filmlocatie gereden. Gelukkig kwam er net een guided tour bij ons staan waar de gids ons vriendelijk uitnodigde om mee te luisteren. Hij vertelde dat de brandweer op kwam treden toen bewoners 111 hadden gebeld omdat ze brand in de bossen van Victoria Park hadden gezien. Dit bleken de rookmachines van Peter Jackson te zijn, die ermee wegkwam omdat hij een lokale held is. Verder vertelde hij dat lokale judoka's gebruikt werden in de scène waarbij de vier hobbit's vallen terwijl ze op de vlucht zijn voor de boer. De take waarbij een judoka zijn schouder brak, omdat hij echt viel, kwam uiteindelijk in de film. De plek waar we zijn geweest is de plek waar de hobbit's zich verstopten voor de Nazgûl. We waren die dag ook cricket gaan kijken. Er was maar weinig publiek en de aanwezigen waren vaak niet erg aan het opletten. We vonden dat erg vreemd, totdat we erachter kwamen dat zo'n wedstrijd zowat de hele dag duurt! En dan werden de rollen de volgende dag omgedraaid voor nog een hele dag cricket. Mochten we nog eens deze versie van 98 overs willen gaan zien, dan nemen we wel wat spelletjes en puzzelboekjes mee (inmiddels is mijn 5/6 sterren met sudoku's in de prullenbak beland en probeer ik nu die van 8/9 sterren vol te krijgen). De volgende dag hebben we de plek bezocht waar Aragorn aanspoelde nadat hij ten dode opgeschreven was toen hij van een klif afviel. Hij was er inderdaad niet meer. Daarna zijn we gestopt in het plaatsje Bulls, waar heel veel grapjes te zien zijn (bv. bij de toilet "Releive-a-bull"). In Whanganui hebben we wat meer tijd genomen. Bij een uitzichtpunt konden we overnachten en vanaf die plek konden we naar beneden de stad in wandelen. Op de terugweg konden we via een ondergrondse tunnel, waar heerlijke echogeluiden te maken waren, en een lift (met persoonlijke bediening) bij de parkeerplaats terugkomen. Onderweg naar Mount Egmont/Taranaki zijn we bij

zwarte stranden gestopt en hebben we ons klaargemaakt voor een flinke beklimming. We zijn de volgende dag 1600 meter in hoogte gestegen om op ruim 2500 meter hoogte de top te bereiken. Helaas was hier niks meer dan mist/wolken te zien. Wel erg leuk was dat we samen met anderen die op opklaring aan het wachten waren naar een 5,0/5,0 sterren cache gezocht hebben (voor de onbekenden van geocachen: de moeilijkst te vinden cache met moeilijkste terreinwaarde). Uiteindelijk vond een enthousiaste Franse vrouw de legerkist, die hierdoor het geocachen op een mooie manier heeft ontdekt. Ze wilde gelijk de App downloaden om zelf coaches te gaan zoeken. Via de Forgotten World Highway (ironisch genoeg vergeet ik deze naam steeds) reden we via de Pool van Gollum (LOTR), via Mordor (LOTR) naar het restaurant 'The Pen' (met indrukwekkende pennencollectie) en het National Army Museum waar we WiFi hadden en genoeg MB's om voor het eerst een film te zien in onze auto. Vervolgens zijn we richting het toeristische Tongariro gebied

gereden. Helaas was het weer hier vrij slecht om Mount Ngauruhoe/Mount Doom van dichtbij te bekijken en zijn daarom eerst naar Taupo gereden. We hebben hier het National Trout Centre en ook verschillende warmtebronnen (Thermal Spring en Spa Thermal Park) bezocht. Lekker warm/heet water, mogelijk gemaakt door de actieve vulkanen in deze regio. Ook zijn we bij de coolste McDonalds ter wereld geweest waar je in een vliegtuig kunt eten. Ik zou een ijsje doen, want het was er flink benauwd binnen. Verder hebben we een boottocht gedaan die ons naar rotstekeningen van de Maori hebben gebracht, onder genot van pizza en drankjes (deze cocktailcruise was even duur als de middagcruise zonder de benefits, dus die keus was makkelijk). Omdat het weer de komende dagen redelijk tot goed is hebben we besloten om twee hutovernachtingen te boeken en de Tongariro Northern Circuit te lopen. Daarna gaan we door naar het noorden voor onze laatste twee weekjes Nieuw-Zeeland. Op 5 april gaan we vliegen. Of het volgende verslag vanuit Nieuw-Zeeland of Nepal zal zijn, dat weet ik nog niet. Voor nu, good morning! (In het Nederlands: goedenavond!)