We have arrived!!! Na een bizarre serie van vluchten komen we eindelijk aan in Christchurch. We zijn in Amsterdam uitgezwaaid door onze familie en rond 16.00 uur de lucht ingevlogen. Na tussenstoppen in Stockholm (2 uren vliegen), Doha (6 uren vliegen en 2 uren tijdsverschil) en Sydney (14 uren vliegen en 8 uren tijdsverschil) keek ik tijdens de laatste vlucht naar "De Hobbit". Deze vlucht duurde 3 uren, dus dat gaf me mooi de tijd om in de stemming te komen en de landschappen uit de film met de landingsplek te vergelijken. Ook hier is er een tijdsverschil van 2 uren en zo zijn we gekomen op een totale tijd van 33 uren! Dorinde heeft tijdens de lange vluchten aardig wat uurtjes slaap gepakt (tegen verwachting in) en waar ik grootste plann(ing)en had om in het nieuwe ritme te komen heb ik twee keer een uurtje geslapen. "Ik slaap de laatste vlucht nog wel" -> "Hé, De Hobbit!". 's avonds hou ik het om 20.00 uur niet meer vol en wordt ik door Dorinde 20 keer wakker gemaakt om de laatste 14 minuten van "Wie is de mol?" te zien. Uiteindelijk heb ik deze de volgende dag nog een keer gezien, ik had toch nog zeker de helft gemist. De volgende dag stelde Dorinde voor om naar Lyttelton te wandelen. Uiteindelijk werd dit een wandeling van 24,4 km. De afstand waren we wel gewend, maar het terrein nog niet. Gisteren hadden we nog steeds flink spierpijn, maar hebben nog steeds het idee dat de Kepler Track te doen moet zijn. Met ongeveer 25 graden neemt Dorinde tijdens de wandeling een jas mee. Waarom??? Voor mij is een korte broek en een t-shirt al te warm! Een uur later liepen we door de mist in de bergen. Hier was het veel kouder en ook erg vochtig. Het leek alsof de mist steeds een beetje voor je blijft, maar in werkelijkheid zaten we in één grote, koude douche. Ahhh... vandaar de jas! Hoe dan ook werden we nat. Of van het zweet, of van de mist. 15 februari, de dag dat we onze "Euro Sleeper" op mochten halen. We zijn daarna naar Akaroa gereden. Het rijden was wel wennen, maar het is goed te doen. 's avonds hebben we de inrichting van de minivan om moeten gooien om slaapklaar te zijn voordat het donker werd. Het bed is 1.90 bij 1.40, maar we hebben inmiddels de eerste twee nachten goed overleefd. Dorinde heeft de eerste nacht nog wat minder geslapen. We zijn erachter gekomen dat mijn onverwachtse slaaptechnieken in de vliegtuigen op langere termijn een betere uitwerking heeft voor het tijdsverschil. De volgende dag rijden we een stukje zuidelijk richting de plek waar Akaroa Harbour uitkomt op de zee. Helaas konden we dit plekje niet bereiken, hiervoor hadden we "four wheel drive" nodig. Daarna zijn we naar Christchurch gegaan, op zoek naar een Vodafone winkel. Onze meegeleverde mobiel werkte niet en ook onze WiFi modem bleef voor ons te stil. Uiteindelijk bleek dat de oplader stuk was, dat ze beide niet opgeladen waren, dat er geen tegoed op de mobiel zat en dat er geen chip in de modem zat. De verhuurders van de auto hebben hier wel wat steekjes laten liggen, maar inmiddels zijn we wel in Winchester beland met WiFi. Ons plan is om langs de kust te blijven rijden. Dunedin, de zuidkust en dan naar Te Anau voor de Kepler Track. Het is de afgelopen dagen 25-30 graden geweest, dus we proberen op de hetere momenten wat meer te rijden. We hebben al heel veel gezien. Verschillende landschappen, vriendelijke mensen, grote en hoge bomen, veel schapen, betaalbare benzine (€ 1,23 per liter voor benzine) en verzorgde wegen en campsites maken het samen tot een goede start. We zijn beide nog niet topfit en hebben het vakantiegevoel nog niet te pakken, hopelijk kan ik dat bij mijn volgende verslag wel zeggen. We doen rustig aan.