Op dit moment zitten Dorinde en ik in de Shinkansen trein van Osaka naar Tokyo. Ons fietsavontuur zit er zowat op en morgen gaan we met het vliegtuig terug naar Nederland. We vliegen eerst naar Mumbai, waar we 9 uren blijven om vanaf daar door te vliegen naar Amsterdam. De vluchten duren beide ook rond de 9 uren, dus tegen de tijd dat we thuis komen zijn we vast behoorlijk moe.

De vorige keer dat ik een reisverslag stuurde, deed ik dat 's ochtends (voor jullie 's nachts). De avond ervoor gingen we rond half tien naar bed. Toen we half in slaap waren gevallen kwam er een man naar onze tent toe. Hij zei "Sorry, sorry, present!" en liep weg nog voordat we de rits van de tent open konden maken om hem persoonlijk te bedanken. We kregen twee flesjes coca cola plus, twee flesjes sinaasappelthee, twee broodjes, twee brownies en twee cakejes. Er stond dus een lekker ontbijt voor ons klaar!

De volgende dag zijn we veel afgedaald en naar het prachtige dorp Goju gefietst/gerold. We vonden het daar erg mooi door de rivier die dwars door het dorp stroomt. In Japan zijn veel kastelen en zoals de meesten staat het kasteel van Goju op een plek met veel uitzicht. Hierdoor konden we toch nog een beklimming doen met als beloning dat we 's avonds (inmiddels weer terug in het dorpscentrum) een traditionele dans konden zien.

De volgende dag zijn we naar Gifu gegaan om het "Cormorant Fishing" te zien. Kort gezegd betekent dit dat er in het donker met aalscholvers vis wordt gevangen. Zo gaat het: één persoon bestuurt de boot, een tweede persoon houdt zich bezig met de vuurkorf en een derde persoon houdt een groep aalscholvers in bedwang door de touwtjes waar ze aan vast zitten. Als zo'n aalscholver een vis te pakken heeft, dan wordt hij zo snel mogelijk binnen gehaald om de vis van de aalscholver af te pakken voordat hij wordt doorgeslikt. Leuk om op internet een filmpje over te bekijken ;)

We besloten nog een dagje in Gifu te blijven en zijn 's ochtends met de "Kinkazan Ropeway" (een gondel) naar "Squirl village" en het "Gifu Castle" te gaan. De terugweg deden we wandelend, dat leek ons een beter idee dan andersom. Ook hier was een erg mooi overzicht over de heuvels/bergen gecombineerd met de grote stad.

We hadden op internet een aantal events gevonden bij Nagahama en ook zuidelijker langs de kust. Volgens onze planning zouden we daar wat te vroeg aankomen, dus besloten we ook naar Nagoya te gaan. We zijn hier naar het Science Museum geweest waar veel leuke experimenten te doen waren (een beetje zoals Nemo in Nederland). De dag erna zijn we in Nagoya naar het "SCMAGLEV and Railway Park" geweest waar erg veel treinen te zien waren. Net als het Science Museum veel afwisseling en interactie, dus erg leuk. Weinig buitenlandse toeristen en veel te zien en te beleven. We zijn erachter gekomen dat we dat erg prettig vinden.

We zijn dezelfde dag doorgefietst naar Nagahama. Er was een event, namelijk hanabi (vuurwerk). Er waren veel mensen op afgekomen, dus we waren blij dat we 's middags al ons tentzeil neer hadden gelegd om een goed plekje te "reserveren".

De dag erna was het tweede event, het 41e "Japan International Birdman Rally". We kwamen rond 12.00 uur aan, omdat we hadden verwacht dat er de hele dag mensen in papieren vliegtuigen naar beneden zouden storten. We kwamen erachter dat we net op tijd waren voor de laatste van de dag! Wat een teleurstelling, maar zo konden we tenminste nog één deelnemer zien. De student stapte in het toch behoorlijk professioneel uitziend vliegtuig en werd onder luid geroep van de studentenband toegejuicht/-gezongen. Hij werd door de crew van het platform afgeduwd en nadat hij eerst snel daalde, bleef hij geruime tijd vlak boven het water. Hij haalde uiteindelijk een afstand van 446 meter, wat goed bleek te zijn voor een vierde plaats op de all-time scorelijst! Omdat er slecht weer voorspeld werd voor de dag erna, werden deze deelnemers plotseling naar voren geschoven. Zo hadden we geluk met het nieuwe record, maar ook dat we nog meer pogingen konden bekijken. Dit was wel een ander onderdeel, namelijk waar de bestuurder moest trappen. Het record stond dan ook op 40 km, waar vandaag helaas niemand bij in de buurt kwam. De teleurstelling was regelmatig erg groot, waarbij er veel piloten en soms ook teamleden de tranen flink lieten rollen. Het evenement deed ons erg denken aan "Ter land, ter zee en in de lucht", wat we beide vroeger veel keken, om nog maar even terug te komen op één van de titels van het vorige reisverslag, namelijk "Fiets 'm d'r in". Er werden veel opnames gemaakt en wij zijn ook gefilmd. We zijn benieuwd waar en wanneer we op tv te zien zijn, net als die keer toen we een stadstoer in Tokyo deden.

Via de website warmshowers.org hadden we een overnachting gevonden bij een Amerikaans stel die aan fietsers in Japan een overnachting en warme douche beschikbaar stellen. We hebben veel verhalen en tips uitgewisseld en Jacquelyn en Robert wilden graag een potje met ons kaarten met de speelkaarten van "Bicycle" die wij ze cadeau hadden gedaan.

De volgende dag heeft Jacquelyn ons een museum laten zien over de (vaak in glas gemaakte) Temari, Japanse draadballen, waar ik in het vorige reisverslag over schreef. Ze heeft ons ook een stuk op weg gebracht richting Kyoto, waar ze een mooie route naartoe wist. Op deze manier zijn we een groot stuk langs Lake Biwa gegaan om uiteindelijk in Katata te overnachten. Onderweg zijn we nog gestopt bij een zonnebloemdoolhof, wat een leuk tussendoortje was voor kinderen, dus ook wel voor ons.

We werden de volgende ochtend wakker met enorm veel spinnen op onze tent. Toen we die eraf hadden gehaald konden we onze weg naar Kyoto vervolgen. We hebben daar het Ginkaku-ji tempelcomplex en de Itsokushima Shrine bezichtigd. We moesten wennen aan de drukte van de vele toeristen en de mensen die gewend zijn aan die drukte. We vonden een Nepalees restaurant waar we voor een goede prijs erg lekker hebben gegeten. We hebben nog nooit zulke grote naambroden gehad en bovendien ook de lekkerste die we ooit hebben gehad.

We wisten dat overnachten in Kyoto niet in elk park kon. Toch vonden we een mooi, rustig park waar we zoals zo vaak een goede plek konden vinden voor onze tent. Om 01:00 uur werden we gewekt door een politieman die ons meermalen vertelde dat dit een "historical park" was en dat we hier niet mochten staan en geen drugs mochten gebruiken. We moesten direct onze tent verplaatsen naar het beton op het sportveld vlakbij en hij zei erbij dat we 's ochtends om 05:00 uur onze tent op moesten ruimen voordat andere mensen ons zouden zien. Om 05:00 uur kwam de politieman terug om ons een ontbijtje te geven, zodat we daarna onze tent op konden gaan ruimen. Vanaf ongeveer 06:00 uur kwamen er inderdaad mensen naar het betonnen sportveld om mee te doen aan de ochtendgymnastiek die hier om 06:30 uur werd gehouden. Aangezien we toch wakker waren, konden we ook wel even meedoen.

Daarna zijn we moe vertrokken en zijn we eerst naar een tempel gegaan die we zelf de Mahjong tempel hebben genoemd. Dit kwam door de vele lantaarns die leken op mahjong stenen. Daarna zijn we naar de Bamboo Grove, Kimono Forest en de Nishi Hongwanji tempel geweest. Nadat ik een nieuwe Sim-kaart had gekocht, wat af en toe toch handig is, hebben we een overnachting geboekt in een hostel, genaamd K's House. Het leek ons niet een goed idee om op zoek te gaan naar een (ander) park, aangezien de agent aangaf dat we nergens in Kyoto mochten staan met onze tent.

Inmiddels was augustus aangebroken en dat betekende voor ons nog drie weken te gaan. We besteedden onze derde dag in Kyoto, mede doordat veel mensen positieve dingen hadden gezegd over Kyoto. Wij vonden het ook mooi, maar wel erg toeristisch. We sloten Kyoto af door het Kiyomizu-dera tempelcomplex te bezichtigen en door de 1000 poorten van Fushimi Inari te lopen. We zijn op de namiddag Kyoto uitgefietst om weer in een park te kunnen overnachten, deze keer in Kyotanabe.

De dag erna fietsten we door naar Nara. Nara is net als Kyoto de hoofdstad van Japan geweest en we bezochten daar de Todaiji tempel. Deze staat bekend om de 15 meter hoge Boeddha die IN de tempel staat. Indrukwekkend. De dag erna bezochten we de Horyuji pagode, het oudste houten gebouw ter wereld.

Inmiddels waren we dichtbij onze eindbestemming Osaka. We hadden nog twee weken te gaan en het leek ons leuk om het eiland Shikoku en het gedeelte van Imabari naar Onomichi te bezoeken. Dit is een bekende fietsroute over verschillende bruggen en eilanden. Dat was voor ons de reden om naar Wakayama te gaan. We hebben vanaf daar met onze fietsen de Ferry naar Tokushima genomen.

Het leek ons leuk om naar de Naruto bridge te gaan om daar whirlpools te zien. Omdat we hierdoor een flink eind om zouden fietsen, besloten we er een dagtrip van te maken met de bus. De whirlpools waren niet spectaculair, maar het uitzicht was wel erg mooi. Dezelfde avond kwamen we terug in het park waar we onze fietsen hadden achtergelaten om daar onze zoveelste magnetronmaaltijd op te eten. Toen we nog amper klaar waren met eten, kwamen er verklede mensen naar het park precies naar de plek waar we zaten. Op het plein gingen ze trainen voor Awa Odori. We hadden verwacht dit niet te zullen zien, dus dat was een leuke verrassing. Het was van goed niveau en er was een cameraman met lichtman die waarschijnlijk een promo aan het filmen waren. Toen ze klaar waren met oefenen en ik ging klappen als bedankje voor de privéshow kwamen de cameraman en assistent naar ons toe rennen om ons verschillende vragen te gaan stellen. Het was een kort interview door de taalbarrière, maar zo hadden we wel nog een kans om op de Japanse tv te komen.

De volgende dag werden we tijdens het fietsen aangehouden door een mevrouw die haar auto half op de weg had laten staan. Ze vroeg of we de 88 tempels aan het bezoeken waren. Selwyn, die we in Nieuw-Zeeland ontmoet hadden, had dit wel gedaan, dus dat was de reden dat we wisten wat ze bedoelde. Ik antwoordde dat we niet de 88 tempels zouden bezoeken, maar wel over het eiland aan het fietsen waren. Ze gaf ons elk een servetje met daarin 10000 Yen, samen zo'n 160 Euro dus! We stonden versteld en vonden dit wel erg extreem, maar blijkbaar kon ze het wel missen.

We fietsten vol met nieuwe energie door naar het Awa Indigo museum, waar de mogelijkheid was om eigenhandig een stof en patroon uit te kiezen om dit vervolgens, afhankelijk van het patroon, in elkaar te vouwen. Je kon het daarna onderdompelen in speciale blauwe vloeistof om de Japans Indigo blauwe kleur te krijgen. Hoe vaker je het voorwerp onderdompelde, hoe donkerder de kleur. Daarna moest het schoongespoeld worden en gestreken. Uiteindelijk waren we blij met het resultaat.

We gingen daarna naar de Awagami factory, die compleet verlaten was. Ze waren dicht, maar toch ook niet. We besloten om de volgende dag terug te komen om zo meer te leren van de kunst van het papier maken. Het papier werd namelijk met de hand gemaakt. We waren de enige bezoekers, dus hadden rustig te tijd om te zien hoe ze het exclusieve papier geconstrueerd werd. We kwamen er bovendien achter dat de dag ervoor het gebouw open was voor "maintainance". Knap, aangezien er niemand was. We fietsten door en toen we onderweg een pauze namen en een tempel bezochten werden we door een priesteres uitgenodigd voor een rondleiding en een bakje Japans traditionele thee met pudding. We kwamen toevallig bij de meer dan 1000 jaar oude boom langs, die we eigenlijk wel op ons lijstje hadden gezet, maar niet konden vinden op Maps.me. Deze boom had een gigantische omtrek, leuk voor een schooluitje. We overnachtten in een rustig park bovenop een heuvel in Awa Ikeda om een dagtrip te kunnen maken naar de Iya vallei.

We lieten onze fietsen achter op het station (waar we onderweg naartoe ineens een groep grote bonte apen zagen) en gingen met de trein naar Oboke en de bus naar Kazurabashi om de bekende Kazurabashi Bridge over de Iya rivier over te steken. We zijn een stukje gaan liften met twee Taiwanese jongens om via een andere route terug te gaan naar het station waar we de dag begonnen. Zo kwamen we bij een manneke pis langs en ook bij een plek met een mooi uitzicht over de Iya vallei. We hadden de tent voor de eerste en ook laatste keer overdag laten staan, dus we waren blij dat de apen de tent inclusief spullen met rust hadden gelaten. Daar hadden we ons wel een aantal keer zorgen om gemaakt toen we op pad waren.

We zijn doorgefietst naar Imabari waar een erg goed georganiseerde fietsroute naar Onomichi is aangelegd die aangegeven was met een blauwe lijn aan de kant van de weg. Omdat we de navigatie op de mobiel mochten vergeten en je via verschillende bruggen van het ene naar het andere eiland fietst, werd het een erg mooie fietstocht.

We zijn doorgefietst naar Fukuyama waar ik naar de kapper ben gegaan. We hebben het kasteel van Fukuyama bekeken en hebben onze plannen wat aangepast. Het leek ons een leuk idee om niet de resterende dagen alleen maar naar Osaka te fietsen (zonder veel highlights), maar om naar Naoshima te gaan met de Ferry, om vervolgens de oversteek te maken naar Takamatsu (op het eiland Shikoku) om uiteindelijk met de Ferry naar Kobe (dichtbij Osaka) te gaan. Zo hadden we een leuke creatieve route wat ons ook nog wat extra tijd in Osaka zou geven.

Zo zijn we naar Naoshima gegaan, wat bekent staat als een eiland die gered is door de kunst. Er zijn veel musea en mensen betalen hoge prijzen voor een overnachting. We hebben er een dagtrip van gemaakt en een aantal dingen uitgekozen die ons het meest aanspraken. We zijn naar de zes huizen gegaan van het Art House Project, waarbij kunstenaars een heel huis, of gedeelte van een huis hebben gebruikt om hun kunst te tentoonstellen. Aansluitend zijn we naar het Benesse House Museum gegaan, waar we sommige kunst erg creatief/interessant vonden, maar andere kunst maar vreemd/onbetekenend.

Nadat we de Ferry naar Takamatsu hadden genomen kreeg ik sesamdressing in mijn oog door een kuipje die niet open wilde (maar helaas toch wel). Het eten in de convenience stores is prima, maar de hoeveelheid groente is wel minimaal. Vaak kopen we er een slamix bij met wat dressing om dit te compenseren. Helaas was de tube deze keer geen tube, maar een kuipje. Erg onhandig vond ik...

Toen we in Takamatsu naar het centrale park gingen om daar proberen onze tent neer te zetten bleek het al ingenomen te zijn met "feestelijk gedruis". Het Sauki Takamatsu Festival had zijn laatste dag bereikt en zo waren er allemaal dansoptredens in het park en op de straat ernaast. Gelukkig was er een ander park wat veel rustiger was en natuurlijk zijn we teruggekeerd om een aantal optredens te zien.

De Ferry naar Kobe zou om 14.00 uur vertrekken, dus we hadden de ochtend nog over om naar het zwembad te gaan. Het was dichtbij en zo kregen we de kans om weer eens te douchen. Toen we ons hadden omgekleed was ik erg enthousiast, blijkbaar te enthousiast. Ik sprong direct in het zwembad, niet door te hebben dat het wel erg rustig was. Niemand was aan het zwemmen. Eén van de badmeesters kwam naar me toelopen om tegen me te zeggen dat het zwembad gecontroleerd werd en dat ik eruit moest. Blijkbaar moet dat elk uur, maar ik had de Japanse mededeling niet begrepen.

Terwijl Dorinde het fijn vond om op de Ferry op een matje tegen de muur te zitten zat ik op een massagestoel die pas zou gaan werken als er 100 Yen in werd gegooid. We kwamen aan het begin van de avond in Kobe aan. We wisten dat we nog op zoek moesten gaan naar een plek voor een overnachting. We vonden uiteindelijk een parkje aan de buitenkant van de grote stad waar we overdekt konden staan. Onze tent kan wel een beetje regen hebben, maar met de weersvoorspellingen stonden we liever onder een afdakje.

De volgende ochtend kwam een man een gesprekje met ons maken en even later kwam hij terug. We moesten hem volgen naar een 100 Yen automaat en mochten elk een drankje uitzoeken. We mochten de 800 Yen wisselgeld wel houden. Met weer een bonus op zak zijn we naar het Cupnoodles Museum gegaan, noordelijk van Osaka. De entree was gratis en we konden voor 300 Yen een eigengemaakte cup met zelf samengestelde smaken maken.

De volgende dag zijn we naar het Mino park gefietst om daar een wandeling te maken naar een waterval. Hier was, net als in Nepal en Indonesië, een aap die op jacht was naar iets lekkers. Hij ging voor een grote tas, maar vond hem toch niet de moeite waard om hem mee te nemen. We zijn die dag vervolgens naar Toyonakashi gegaan om te overnachten in een groot en gezellig park. Er waren veel mensen aan het barbecueën, aan het sporten of aan het wandelen.

De laatste twee dagen in Osaka hebben we overnacht in "Y's hotel". Zo konden we proberen onze tent en fietsen te verkopen. We zijn erachter gekomen dat er weinig interesse is voor een tent en dat wanneer je je tent bij een tweedehands zaak wilt verkopen, je in Japan geregistreerd moet zijn. Voor de fietsen hadden we wel wat geïnteresseerden gehad, maar de één had een visa die niet verlengd zou worden ende ander had in de tussentijd al wat anders gevonden. Anderen vonden de fiets te duur of reageerden niet meer op mails. We besloten daarom om de fietsen mee te nemen naar Nederland. We moesten daardoor nog wel op zoek naar bike bags om ze mee te kunnen nemen in de trein, maar tot zover gaat alles goed. We hopen dat het bij het vliegveld ook goed zal gaan.

Terwijl we bij Mount Fuji (door de bewolking eerder Mount Foetsie) langsrijden, trekken we de conclusie dat we Japan op een andere manier hebben bekeken dan met de trein. Het uitzicht gaat in de trein snel aan je voorbij en je reist alleen van stad naar stad. Met fietsen, een tent en badmintonrackets maak je veel contact met de mensen en de cultuur, dat is ons erg goed bevallen.

Deze alinea is voor een aantal vergeten zaken. Het was de heetste zomer in Japan sinds tijden. De hoogste temperatuur die we op een meter gezien hebben was 39 graden. De putdeksels zijn in Japan per regio verschillend. Dat vonden we erg leuk. We hebben veel parken gezien en het viel ons op dat de speeltoestellen erg verschillend waren per park, anders dan in Nederland. Sommig fruit is echt superduur in Japan, bv. voor een bakje druiven of een watermeloen betaal je snel 30 Euro. Er zijn in Japan fotohokjes waarbij je de foto lichter kan laten afdrukken zodat je huid blanker lijkt. We hebben de tent uiteindelijk kunnen verkopen aan een tweedehands zaak. Dorinde heeft enorm geholpen met het reisverslag door dit elke keer te lezen en te verbeteren!

Rond 1 oktober hopen we weer te vertrekken. Tot die tijd gaan we eerst bijkomen, vrienden en familie zien, nieuwe plannen maken en dubbeldrank drinken. Dat laatste geldt alleen voor mij, trouwens.

Tot snel!