Hallo!

Wauw.

Daarmee zou ik eigenlijk de hele trip naar Lapland kunnen beschrijven, adembenemend mooi, en sneeuw zoals ik als Nederlander nog nooit heb mee gemaakt. Als het niet zo koud had geweest had ik er elke avond in geslapen om het maar zo te zeggen.

Na een weekje voor vertrek toch nog een ticket hebben weten te bemachtigen voor de befaamde trip naar Lapland (3,5 uur gewacht in stress maar ik had een ticket!) was ik dolgelukkig. Deze ene plaats stond al sinds de keuze Finland werd bovenaan mijn verlanglijstje, en ik ging heen!

Je moet er wat voor over hebben alleen, als skere student ga je natuurlijk met de bus, zo een pak m beet 15 uur zonder stops, 18 uur met stops. Heel erg gezellig voor misschien het eerste kwartiertje, daarna is het warm, volgepropt, kun je niet slapen en wil je gewoon heel erg graag het beloofde land zien.

Ongeveer 11 uur in de ochtend komen we aan bij te arctic circle, oftewel, de plaats waar de enige echte kerstman zichzelf verschaft als deze niet voor kerst op stap is! De Santa Claus village zoals zijn verblijf zich noemt is zoals een droogkloot het zou zeggen een grote commerciële bende, maar goed, dan ontmoet je wel de kerstman! (voor 35 euro).

Na nog even snel mijn paspoort hebben laten bestempelen met de (on)officiële arctic circle stempel gaan we tegen de laatste 2 uur aan hikken.

En toen waren we er, -28 graden Celsius en al, kapot van de reis, uitgehongerd voor iets anders dan koek en snoep maar toch een beetje in de 7e hemel.

Dan gaat het opeens wel allemaal heel snel hoor, dagen zijn gevuld met sleeën en wandelen, vallen en opstaan, bevroren wimpers en natte sokken, stinkende husky handschoenen, een sauna voor de zware week vakantie met meer thee dan ik in maanden bij elkaar gedronken heb maar toch bovenal ook heel erg veel plezier.

De husky slede besturen was nog wel het mooiste van allemaal, de beestjes weten niet wat stoppen en je moet met beide benen op de rem staan wil je ze laten stoppen (en dan verbaast aangekeken worden door het hele team). Brullen en blaffen vooraf veranderde in slaperige knuffeldieren na het ritje en je kon deze ,nu, kalme honden knuffelen en aaien zoveel als je maar wilde, terwijl je luistert naar verhalen over hun namen, familie, en persoonlijkheid. want die hadden ze allemaal.

Daarnaast hadden wij jammer genoeg een hele bewolkte week, met maar 1 heldere dag en lage noorderlicht activiteit, maar met horten en stoten toch nog 1 nacht de deur uit gerent en op een bevroren meer langs de sneeuwmobiel snelweg voor een halve minuut staren naar een slingertje groen wat toch echt ons eigen beetje noorderlicht was. Natuurlijk teleurstellend dat het zo weinig was, maar het is iets en mijn avontuur kon toen helemaal niet meer stuk!

De foto's spreken voor zich eigenlijk, sprookjeswonderland licht nu alweer bijna een week achter mee, maar met alle 300 foto's die nu op mijn telefoon staan heb ik toch een klein stukje mee genomen, samen met veel mooie herinneringen, de kerstman in mijn hart (zijn woorden), en toepasselijke souvenirs.

Koude groetjes en een zakje met sneeuw,

Rianne