Een bezoek aan Thijs' werkplek kon natuurlijk niet ontbreken. Omdat ik hier niet zomaar mocht komen, moest er eerst een dagpas worden geregeld. Hiermee had ik toegang tot het terrein en het gebouw.

In het gebouw kwam je binnen in een soort mini-museum. Dat zag er best gaaf uit, alleen alles wat Japans.. Voor mij waren het dus vooral veel vliegtuig 'dingen' waarvan ik niet precies kon achterhalen wat het was, behalve geschiedenis.

Iets wat beter te begrijpen was, was de koffie-automaat op de begane grond. Een enorme machine wat haast een soort attractie was om naar te kijken! Alle gekke smaken die je je maar kan voorstellen, kon je hier uit halen. Het smaakte ook wel een beetje 'funny'.

Thijs' collega's waren erg verrast door mijn bezoek. Een grote, blonde Europese vrouw. Wat moet je daar nou weer mee?! Ze giechelden er aardig op los, of durfden juist niets te zeggen. Een gekke situatie was het wel.

Binnen was het vooral heel erg.. Japans. Beetje muffig, stoffig, en verouderde kantoorruimtes. Iets wat je in Nederland denk ik niet snel meer tegenkomt. Ook mocht ik in de experimentenruimte kijken waar we de vrouwelijke begeleider van Thijs ontmoetten.