DAG 6 | TWEEDE DAG KYOTO

De tweede dag in Kyoto is aangebroken. Ik besluit mijn foldertje te volgen, waarin ze een aantal mooie tempels aanraden. Ik besluit dit keer iets ten Westen af te reizen met de bus, omdat daar een aantal bezienswaardigheden bij elkaar ligt.

Mijn eerste stop was onderaan een berg. Erg lastig om de tempel te vinden was het eigenlijk niet, want er was een grote stroom mensen die één kant uit liep. Halverwege de berg zag ik een houten kraampje met allerlei sleutelhangers. Het bleek dat je hier een sleutelhanger kon maken met je eigen naam in het Japans. Dit leek mij wel een mooi aandenken aan de reis. Na een kleine tien minuten was mijn hanger klaar. Daarbij kreeg ik en folder, waarop ze mijn naam hadden geschreven met de Japanse vertaling erachter en daarachter de betekenis. Mijn naam betekent: goedheid/deugdelijkheid, elegant en beleefd. Nou, best een mooie betekenis!

Vervolgens ging ik verder de berg op, naar de zogeheten "Helder water tempel". Dit bleek een enorm mooi gebied te zijn met verschillende gebouwen. Je kon in dit gebiedje ook nog een extra kaartje kopen waarmee je naar binnen kon bij een ander gebiedje. In dit laatst genoemde waren vooral veel gelukshangers

te koop, de ene voor veilige reis, de ander voor bevruchting, enzovoort. Ook was het uitzicht vanaf deze tempel erg mooi. Er liepen wel veel mensen voor mijn voeten. Bij nader inzien bleek dit te gaan om een soort liefdestocht: wanneer je met je ogen dicht tussen de twee grote liefdesrotsen kon lopen in een rechte lijn, zonder dat je iets gebeurde, dan zou je grote liefdeswens binnenkort vervuld worden. Maar lukte dit niet, dan zou de liefde nog lang op zich laten wachten.. Na hier een tijdje te hebben rondgewandeld besloot ik een hapje te nemen van mijn overheerlijke bakkerskunstwerk wat ik had gekocht die ochtend en daarna de weg naar de volgende bezienswaardigheid te zoeken. Dat bakkerskunstwerk leek op een mix tussen cake en brood, en dan met chocola. Ik kan het niet beschrijven maar het was zo ongelooflijk lekker! Dit (tevens erg dure) lekkere plakje heb ik dan ook nog drie keer gehaald in de tijd dat ik in Kyoto was, wat was dat smullen!

Dat laatste was weer een gevalletje 'makkelijker gezegd dan gedaan'; ik heb het nooit gevonden. Na een uur dwalen in de regen heb ik nog wel andere plekken gezien. Ik besloot uiteindelijk om maar weer per bus verder te gaan, of eigenlijk terug naar het

centrum. Hier heb ik rondgedwaald tot het donker was. Op dat moment ben ik in de Kyoto Tower naar boven gegaan om te kijken hoe Kyoto er in het donker uit zag met alle lichtjes!

Op de terugweg naar het hostel, dit was al redelijk vroeg, kwam ik een man tegen die met me wou trouwen. Hij hield niet van Japanse vrouwen en wou liever een blonde Europese vrouw. Hoewel deze man geen kwade bedoelingen bleek te hebben, was ik toch blij dat ik na drie kwartier (!!) van hem af was en veilig in het hostel belandde. In het hostel sliep ik met drie dames op de kamer. Een jonge meid uit Taiwan, een oudere vrouw uit China en nog een meisje die ik eigenlijk niet zag. Het hostel was typisch Japans ingericht, dat wil zeggen rieten matten op de grond, schoenen uit bij de deur, 'huispantoffels' aan en speciale slippers voor het toiletbezoek. Ook sliep ik in een soort 'cabine' , dat is een erg bekend fenomeen in Japan: een klein hokje met een bed en een luikje ervoor. Dit was echter geen 'echte' cabine: die zijn vaak van glas en lijken op een doodskist. Ik vond dit meer een veredeld stapelbed met een gordijntje ervoor, wat overigens prettig was voor de privacy. Ik kon hier dan ook prima mijn nachtdutje in doen :)