De eerste vlucht is achter de rug, 11 uur die best snel voorbij gingen . Aardige Nederlanders naast me die onderweg bleken naar Australië en nog een paar uurtjes “slaap” pakken scheelt al de helft van de bewuste uurtjes. De volgende uitdaging stond al op me te wachten… een bus zoeken die me naar vliegveld haneda zou brengen, om vanaf daar de internationale vlucht naar Osaka te pakken. Ik had bedacht dat ik maar random een kant zou kiezen maar zag toen een bord met informatie en besloot toch rechts te gaan. Goed gekozen, nouja, gegokt. Een paar meter verderop een loket waar ze buskaartjes verkopen. Ik was nog heilig overtuigd dat dit alles nog wel Engels zou zijn, maar ik werd overspoeld met Japanse tekens. Ik stond zo verdwaasd te kijken dat de mevrouw van het loket me al wenkte, ik wou eigenlijk net doorlopen… maar gelukkig bleek dit het goede loket en mijn eerste betaling met Japans geld was een feit. Ze legde me in haar beste Japans - Engels uit dat ik links en daarna rechts moest en ik besloot maar gewoon naar buiten te lopen alsof er niks aan de hand was. En wat stond daar? Juist mijn bus. Tien minuten eerder dan op het kaartje aangegeven mocht ik met de bus mee en zou naar verwachting 11.30 Japanse tijd op haneda aankomen. Tijd om mijn Japanse simkaart te installeren om contact te leggen met het thuisfront en met Thijs. Tijdens dit gebeuren merkte ik pas hoe suf ik was. Ik vond het stuur van de buschauffeur raar en de auto's zag ik aan de rechterkant van de snelweg, wat een gek land. 10 minuten snelweg later kwam ik tot de ontdekking dat ze links rijden in Japan. Lekker wakker!