DAG 8 | GEKKE EERSTE KERSTDAG

Wat doe je op eerste kerstdag als er geen kerk is, geen familie en überhaupt geen kerst? Dan zoek je je soortgenoten op! Al vroeg in de ochtend vertrok ik richting Iwatayama, waar apen op een berg leven. Dit is in het westen van Kyoto en omdat ik graag op tijd richting Tokyo wou aan het eind van de middag kon ik mezelf er voor de verandering eens toe zetten op tijd uit bed te gaan. Mijn bagage kon ik laten staan in het hostel tot het eind van de middag, zodat ik al die zooi niet mee hoefde te slepen op de apenberg. De reis ging verrassend soepel, ik kwam vrijwel direct op de goede

bestemming aan en was alle Japanners voor. Ik was nog maar halverwege mijn klim naar boven en zag tot mijn verbazing, en ook wel een beetje schrik, al een aap voorbij hobbelen. Ik was er nog niet helemaal op voorbereid dat ze hier al liepen. Na alle instructies goed te hebben gelezen (niet in de ogen kijken!) vervolgde ik mijn tocht. Een kleine twintig minuten verder kwam ik op het fotografie walhalla aan: apen, apen overal! Ik stond niets vermoedend wat plaatjes te schieten totdat ze allemaal tegelijk begonnen te schreeuwen. Ik was me van geen kwaad bewust en vroeg me af of ik op een verboden stuk territorium was beland. Drie seconden na het geschreeuw kwam een medewerkster mij wegplukken van de plek, wat bleek: ze kregen wat lekkers. Nu was mijn camera helemaal roodgloeiend van al het klikken, wat geweldig! Overigens was het uitzicht ook bijzonder mooi vanaf dit hoge punt.

Omdat ik al zo vroeg vertrokken was en ook al erg vroeg weer terug was in Kyoto, besloot ik vandaag nog maar een poging te doen om naar de Toji tempel te gaan. Nu wist ik ieder geval welke bus ik het beste kon pakken. Het was een mooi gebiedje, maar de Toji tempel was behoorlijk zwart geblakerd. Het schijnt dat hij 's avonds mooi verlicht wordt. Ik denk dat dat er wel magisch uitziet. Ik moest het nu doen met de tuin, die overigens nog redelijk mooi was voor de tijd van het jaar. Na hier een tijdje te hebben rondgelopen (ik voelde me een beetje verplicht hier lang te kijken,

want ik had entree betaald wat voor de tuin bleek te zijn) ben ik terug gegaan naar het hostel om mijn spullen op te halen. Voor de laatste keer langs de bakkerij, om de overheerlijke cake/brood plak te bemachtigen. Die kon ik lekker in de supersnelle bullettrain opeten.

Eenmaal de ticket bemachtigd kwam een kwartier later het grote gevaar aan waar ik bijna 3 uur in mocht zitten, op weg naar Tokyo waar Thijs op mij zou wachten. Dat was al een hele belevenis op zich, zo'n trein. Het is super schoon, ruim, en vooral: rustig. Eenmaal aangekomen in Tokyo was de volgende uitdaging de hoofdingang vinden, want daar hadden Thijs en ik afgesproken. Druk zoekend zag ik ineens Thijs staan, wat dan weer indirect betekende dat ik waarschijnlijk bij de hoofdingang was beland. Hij zag mij niet dus ik kon hem mooi verrassen! Na een dikke knuffel moesten we in de spits op zoek naar de trein naar.. Kanagawa. Wat? Kanagawa? Thijs had alleen de titel van het hotel gezien: LiveMax Sagamihara. Hij had verder niet gekeken wat het adres was, en wat bleek: hij moest de hele weg terug die hij zojuist had afgelegd, met koffer en al. Achteraf bleek ik met de bullettrein langs een station te zijn gekomen waarvan het veel gemakkelijker was nar Kanagawa te reizen. Ach ja, zo hadden we toch nog even 1,5 uur treinspits in Japan meegemaakt.

We konden even lekker bijkletsen maar we moesten eigenlijk ook nog eten. Dit hebben we nog in Tokyo city gedaan, voor we de trein in gingen. Het was immers toch al rond etenstijd en onze buikjes rammelden. Vlakbij Tokyo station vonden we een klein barretje waar ze iets van noodles hadden. Eerlijk gezegd was dit het eerste moment dat weer Japans eten at sinds mijn vorige avonturen in Osaka. Via een machine moesten we opo een knop drukken en die knop correspondeerde met het eten dat we zouden krijgen. Het was dus even afwachten wie wat zou krijgen. We besloten ieder geval heel slim allebei wat anders te kiezen; dubbele kansen. De stokjes waren inmiddels nog steeds geen vaardigheid, maar gelukkig was Thijs inmiddels een expert in de stokjes en kreeg ik de techniek toch nog een beetje in de vingers. Nu waren we ieder geval klaar voor de treinreis.

Eenmaal aangekomen in Kanagawa was het hotel maar 5 minuutjes lopen vanaf het station, echt heerlijk. Het was een mooi hotel en omdat het toch al redelijk laat was zijn we hier 's avonds ook gebleven. Thijs kon ook alvast wat foto's kijken van wat ik allemaal al had gezien in de andere steden. We hebben toen ook al wat plannen gemaakt voor de rest van de week, met onder andere bezoekje aan de JAXA en het bezoeken van de Tokyo Skytree!