Familytime!

Donderdag 2 april was het dan eindelijk zover. Pap en mam zouden aankomen met het vliegtuig in Suriname. Eindelijk kon ik het land laten zien, het land waar ik al 2 maanden met heel veel plezier woon. Ik had me er echt op verheugd om ze een rondleiding te geven in mijn stadje.
Op het moment dat ik pap en mam weer zag kon ik m'n tranen toch niet de baas zijn. Ik was blij! Ik heb ze niet gemist, want ik heb het hier super leuk, maar om ze weer een knuffel te geven is toch wel heel fijn.

De eerste avond hebben Judith en ik onze ouders meteen meegenomen naar de waterkant. De waterkant is een populaire plek waar je s'avonds tussen de lokals op houten bankjes aan plastic tafels de Surinaamse (eigenlijk Javaanse) keuken kunt proeven. Dit was toch wel een kleine cultuurshock, maar dan hadden ze ook meteen het meest schokkende gezien. hahaha

De ochtend na aankomst zijn we met z'n drieën bij restaurant Zus en zo gaan ontbijten. Bij Zus en zo heb ik ook de eerste ochtend met Judith gegeten. Na het ontbijt heb ik pap en mam de stad laten zien. Helaas was alles dicht omdat het goede vrijdag was. Zaterdag hadden we onze eerste dagtrip.

Na een goed ontbijtje bij de plaatselijke Starbucks, 'Rituals', zijn we per taxi naar Leonsberg gegaan. Bij Leonsberg stond onze gids al te wachten bij de boot. Met een aantal mensen zijn we met de boot richting Fort nieuw Amsterdam gegaan. Tijdens de boottocht hebben we een aantal mooie kleine dolfijnen gezien. Dat was echt super om te zien. Daarna hebben we een rondleiding op Fort nieuw Amsterdam gehad en zijn we doorgevaren naar Frederiksdorp, wat vroeger een koffie- en cacaoplantage was aan de Commewijnerivier. Daar hebben we een heerlijke warme lunch gekregen, om vervolgens door te gaan naar plantage Rust en Werk.
Terug in Paramaribo ben ik snel naar mijn huis gegaan, omdat er een paasborrel was georganiseerd. Altijd gezellig die borreltjes en feestjes in huis.

De volgende dag zijn we een dag naar Overbridge geweest. Overbridge is een recreatiegebied aan de oever van de Surinamerivier. We hebben een heerlijke relaxdag gehad aan het strand.

De vier dagen na Overbridge zijn we naar Bergendal geweest. Bergendal is een mooi resort met super mooie huisjes aan de Suriname rivier. Tijdens deze 4 dagen zijn we onder andere gaan ziplinen tussen de hoge bomen van Suriname. Dit heb ik al een keer gedaan, maar zoiets is altijd leuk om nog eens te doen. Dit keer met pap en mam en met mooi weer!

Ook hebben we heerlijk gerelaxt aan het zwembad en een historische wandeling gemaakt door het gebied rondom Bergendal.

Na 4 heerlijke relaxte dagen zijn we teruggegaan naar Paramaribo voor één nacht, om vervolgens de volgende dag naar het vliegveld Zorg en Hoop te gaan. Daar zijn we met een heel klein vliegtuigje de jungle in gegaan richting Palumeu. Het vliegveld in Paramaribo is niet meer dan een loods waar je met al je bagage op een weegschaal moet staan. De reis was heel bijzonder. Eerst zijn we over Paramaribo heen gevlogen en daarna nog ruim een uur over de jungle. Ik herkende een groot deel van Paramaribo vanuit de lucht. Ook de jungle ziet er prachtig uit. Het lijkt wel allemaal broccoli.
Met het vliegtuig land je op een kaal stuk land bij het indianendorpje Palumeu. Ook dit is een bijzondere ervaring.
Ons huisje voor de komende dagen stond op een heuvel met prachtig

uitzicht over de Tapanahonirivier. Palumeu is een dorpje met ongeveer 200 inwoners waar alleen indianen van de trio- en wayanastam leven. Het dorp is alleen per boot of vliegtuig te bereiken. Al het personeel die de tour verzorgt voor de toeristen komen uit het dorp, waardoor het dorp veel verdienen aan de toeristen die komen. De eerste avond hebben we een korte rondleiding gehad door het dorp.
Na een nacht slapen met op de achtergrond brulapen en fluitkikkers, vertrokken we om half 7 met de boot de rivier op. 's Ochtends vroeg hebben we een kopje koffie gedronken in de boot een hoorden en zagen we de ochtendrituelen van de jungle. Super mooi!
Daarna hebben we langs de oever ontbeten en hebben we een lange wandeling gemaakt richting Poti Hill. Poti Hill is een granieten berg die we hebben beklommen, waarbij het uitzicht prachtig was. Helaas hebben we niet veel apen gezien, alleen vanuit de boot wat zijdeaapjes. De terugweg was iets minder leuk. Tijdens de driekwartier durende

terugreis naar Palumeu heeft het gigantisch geregend. Die regenval kennen we in Nederland niet. Doorweekt kwamen we aan in Palumeu...

De dag erna zijn we met de boot naar Mabuka beach geweest, een klein strandje aan de stroomversnellingen van de rivier. We hebben daar een kleine jungle tour gedaan met eigen routemap met uitleg over 40 bomen. Ik moest voor gids spelen en heb alle bomen moeten uitleggen. Leuk joh...;)
Terug op het strandje hebben we een heerlijke bbq gehad en zijn daarna doorgegaan met de boot richting de Mabuka watervallen. Ook dit was heel erg mooi. Eigenlijk is alles gewoon mooi in de jungle. Tijdens de terugreis hebben we eindelijk wat brulapen gezien in de toppen van de bomen..
's Middags hebben we mogen boogschieten. Hier wil ik niet te lang over praten. Ieder heeft zijn of haar kwaliteiten. Laten we het er op houden dat ik andere kwaliteiten heb.;)

's Avonds zijn we nog op kaaimannentocht geweest. Met onze zaklampen zijn we op zoek geweest naar glinsterende oogjes, met resultaat. We hebben een kaaiman van heel dichtbij gespot.
De volgende ochtend hebben we een uitgebreide wandeling gemaakt door het dorp. Tijdens de wandeling vertelde de gids dat niet alle kinderen les krijgen op school omdat er niet genoeg docenten zijn die vanuit de stad naar de jungle willen komen om les te geven.
Ook was het hele dorp uitgelopen om hun eigen gemaakte sieraden aan de toeristen te verkopen.
Na de dorpswandeling hebben we ons klaargemaakt om weer met het vliegtuig naar de bewoonde wereld te vliegen. We hebben zo ontzettend genoten van de dagen in de jungle. De activiteiten waren leuk, het eten was heerlijk en de omgeving was super mooi.

Na deze dagen waren we allemaal best wel moe. Toch stond er de volgende dag weer een trip op het programma. We gingen voor twee

dagen naar Nickerie en Bigi pan. Een lange busreis door de districten Saramacca, Coronie en Nickerie bracht ons in Nieuw Nickerie, de hoofdstad van Nickerie. 'S avonds hebben we een Hindoeïstische tempel bezocht en de zeedijk. De volgende dag zijn we per bootje naar het natuurgebied Bigi Pan geweest. Tijdens de reis hebben we ruim honderd flamingo's gezien, veel moerasarenden, rode ibissen, spechten, uilen, reigers, buizerds en zwarte ani's. Ik heb denk ik de halve vogel encyclopedie gezien.

De laatste twee dagen zijn we naar Galibi geweest. Galibi ligt in district Marowijne, aan de monding van de Marowijnerivier en op de grens van Frans Guyana.
De boottocht vanaf Albina naar Galibi was ware hel. Anderhalf uur lang hebben mam en ik liters water over ons heen gekregen. Mam en ik hadden de slechtste plaatsen in de boot.... tja.. Bij aankomst in Galibi was ik voor het eerst op een echt strand. Wauw.. Een echt wit strand met palmbomen. Eindelijk heb ik op een strand gelegen. Ik viel wel meteen in slaap, maar ik heb genoten van met m'n voetjes in het zand. Na een goede avondmaaltijd met uitzicht op de Marowijnerivier zijn we wéér met de boot verder de rivier opgevaren. De gidsen waren in het donker op zoek naar sporen van schildpadden, terwijl wij met z'n vijven, pap, mam, ik, Judith en vriendin van Judith, onder een zeil lagen te schuilen voor het water. Na 20 minuten konden we het strand op. Eenmaal aan land begon de zoektocht met onze zaklamp naar de schildpadden. De gids gaf aan: ‘het wordt een kleine wandeling’, maar ondertussen liepen we al een lange tijd te zoeken, totdat we in een keer tussen ruim 150 baby schildpadjes stonden die de weg naar de zee zochten. Het overviel ons allemaal, waardoor het liefst nu nog de tijd even konden terug draaien en nog een keer van dat moment konden genieten. Wij hebben de schildpadjes naar de zee begeleid met ons zaklamp omdat ze op het licht afkomen. Dat was echt een fantastisch moment. Het leek wel alsof we in een commercial van het WNF staan met het liedje It’s A Beautiful day.
Niet veel later hebben we ook de eerste grote schildpad gezien die op weg was terug naar zee. Na deze schildpadden waren we toch wel erg benieuwd naar de schildpadden die eieren leggen. Onze lange wandeltocht over het strand werd beloond, want wel drie schildpadden legden tergelijkertijd eieren. De eieren zijn zo groot als ping pong ballen en komen na twee maanden uit. Helaas overleven maar 10% van alle schildpadden het, omdat ze veel natuurlijke vijanden hebben. Toch hebben wij het idee dat wij er een aantal meer hebben gered door ze de weg naar zee te wijzen. Haha
Op dag twee zijn we een paar uurtjes naar Frans-Guyana geweest. Dat land kan ik ook afstrepen van m'n bucketlist;) Frans-Guyana is totaal anders dan Suriname. Ze spreken er Frans, rijden er rechts, Franse nummerplaten, geen mensen die continu naar mij fluiten en roepen en Europese prijzen. In Frans-Guyana heb ik ook even met opa en oma kunnen bellen aangezien we weer in Europa waren.

Maar na alle mooie trips met pap en mam kwam er een einde aan een hele mooie vakantie! Afscheid nemen was net iets zwaarder in Suriname dan toen ik op Schiphol stond. Toch kunnen de mensen in Nederland alweer gaan aftellen dat ik naar huis kom, want volgens mij kom ik over ongeveer 7 weken weer naar huis. WAAAAAHHH wat gaat de tijd snel. Ik moet nog even genieten.