Ik heb een eigen fiets aan de andere kant van de wereld!

Wauw, ik wil even beginnen met het feit dat ik gewoon een eigen fiets heb aan de andere kant van de wereld. Ik vind dat zo bizar dat ik m'n eigen fiets in Paramaribo heb. Wie kan dat nou zeggen. haha
Het was nog even zoeken om een fiets voor een leuk prijsje te kopen. We gingen met de taxi naar de andere kant van de stad naar de stichting Unu Pikin. Deze stichting leidt jongeren op als fietsenmaker, die geen kans hebben op de arbeidsmarkt omdat ze een geestelijke- of lichamelijke beperking hebben. Toen ik het hoorde vond ik het meteen al een fantastisch initiatief. Je ziet namelijk veel mensen rondzwerven op straat die verslaafd zijn en geen toekomstperspectief hebben.
Het leuke aan deze stichting is, dat alle fietsen die ze opknappen uit Amsterdam komen! Fietsen die in Amsterdam afgeschreven zijn of uit de gracht worden gehaald, worden hier weer opgeknapt en gaan nog jaren mee. Ze noemen deze fietsen, 'fietsen met ervaring'! Ik moest zelf wel om die zin lachen.
Helaas had deze stichting geen fiets meer voor ons, maar gelukkig heeft elke Surinamer wel contacten dus wij werden naar een andere fietsenmaker gestuurd, die twee prachtige exemplaren voor ons klaar had staan. Voor 100 euro heb ik een fiets uit waarschijnlijk Amsterdam en ik kan de fiets aan het einde van mijn stage weer inleveren en krijg de helft van het geld weer terug!

Fietsen in Suriname is wel even anders dan in het georganiseerde Nederland. Ten eerste fiets je hier aan de linker kant. Dit is wel even wennen. Daarnaast fietsen hier alleen de Nederlandse stagiaires. Surinamers fietsen hier niet en als je al een Surinamer op een fiets ziet, dan moet je oppassen dat ze je niet omver fietsen.
Ook zijn automobilisten niet gewend aan fietsers in het verkeer. In het donker zal ik dus ook zo min mogelijk fietsen. Het is vooral zelf heel erg goed opletten en continu bezig zijn met situaties inschatten. Ik wil jullie niet bang maken, maar de meeste ongelukken in het verkeer zijn fietsongelukken. Maar ik doe heel erg voorzichtig hoor!

De afgelopen week hebben Judith en ik weer genoten van het heerlijke weer. Een aantal keer aan het zwembad gelegen en veel geluncht in de stad.
We hebben ook een gesprek gehad met het hoofd van de scholengemeenschap waar wij stage gaan lopen. Het komt allemaal een beetje traag op gang, maar volgende week zullen wij naar de school gaan waar wij stage gaan lopen. We zullen eerst een gesprek hebben met de

directeur en daarna kunnen we hopelijk aan de slag met onze eigen ideeën. In het begin moest ik wel echt wennen aan het 'trage' leven hier in Suriname, maar inmiddels doe ik er zelf goed aan mee!

Deze week hebben we onze eerste stempel gehaald bij de vreemdelingenpolitie. We mogen nu in ieder geval tot mei in Suriname blijven. Toen we aankwamen bij de vreemdelingenpolitie bleek al snel dat we niet volgens de huisregels waren gekleed. Maar om helemaal terug te gaan met de taxi, vonden we niet zo'n goed plan. De politie was 'not amused' dat wij in ons korte broekje binnen kwamen. Gelukkig hebben ze het door de vingers gezien en hebben we de stempel gekregen.

Donderdagavond zijn we voor het eerst gaan stappen bij de Havana Lounge in Paramaribo. Dit was wederom een fantastische ervaring. Het stappen in Suriname is heel anders dan in Nederland. Ten eerste omdat je met heel veel verschillende culturen in een discotheek staat. Daarnaast omdat ze hier hele andere muziek hebben. Oke, ook Guus Meeuwis komt een keer voorbij, maar dan wel op een meer swingende manier. Onder elk 'simpel' nummer wordt een salsa-achtige beat gezet, zodat je er heerlijk op kunt dansen en niet de polonaise hoeft te lopen zoals in Nederland. Diegene die mij een beetje kennen weten dat ik van dansen houd. Ook dansen alle mannen hier. Mannen kunnen hier ook echt dansen. Echt super gaaf om te zien hoe een stel Surinaamse jongens tegen elkaar te zien battelen in een kring. En dansen dat ze kunnen, echt niet normaal!! Wat ik ook zo leuk vind, is dat mannen hier het dansen veel belangrijker vinden dan de drank! Mannen in Nederland zijn alleen maar bezig met hun eigen biertje en een beetje aan de bar hangen. En oh ja, als er dan een keer een leuk nummer op staat, dan staan ze met hun handen een beetje in de lucht te zwaaien, maar dat biertje blijft het belangrijkste. Hier staan mannen de hele avond te dansen op de dansvloer! Veel leuker toch...
En als laatste is het laatste nummer in Suriname veel leuker dan in Nederland. In Nederland sta je als laatste nog op Andre Hazes te dansen, in Suriname komen alle toppers van Bob Marley nog even voorbij!
Oke, jullie hebben door dat ik het stappen hier nu al 100 keer leuker vind dan in Nederland!!
In maart start ik met een salsa cursus, zodat ik ook gezellig mee kan salsadansen op de dansvloer.

Zaterdag ga ik samen met Judith en twee huisgenootjes kajakken bij Coropina Kreek. Dit ligt een uurtje van Paramaribo af. We gaan met een organisatie die de dag helemaal verzorgt. Tijdens het kajakken zullen we hopelijk veel verschillende vogels zien, zoals papagaaien. We zullen in de jungle lunchen en ook nog een plantage bezoeken.
Ik moet mezelf veel insmeren want ik ben hier de eerste week al flink verbrand. Het gaat snel met die warme zon hier!
Oh ja, ik heb deze week ook nog een tour gehad door Fort Zeelandia. Ik moet zeggen dat ik het hele verhaal rondom Fort Zeelandia alweer vergeten ben, maar het was wel bijzonder om te zien waar de

decembermoorden hebben plaatsgevonden. De kogelgaten zaten nog in de muur... De rillingen liepen over mijn lijf toen hij me vertelde wat daar was gebeurd.

Wat ik de afgelopen week ook heb gehoord, is dat het huis waar ik in woon een voormalig slavenhuis is. De vloer is roodgeverfd omdat van vroeger uit het bloed van de slaven dan niet goed zichtbaar was op de vloer. Of het echt klopt weet ik niet maar ik vind het in ieder geval wel een eng idee dat ik mogelijk in zo'n huis woon...

Al met al weer veel nieuwe ervaringen in de eerste twee weken dat ik hier nu ben. Ik heb het echt fantastisch naar mijn zin. Dadelijk heb ik met mijn huisgenootjes een frituuravond. Alleen maar frituren dus. Het is heel gezellig in huis!
Ik geniet van alles! Ondanks dat ik niet in een land in ontwikkeling (Suriname is geen ontwikkelingsland, maar een land in ontwikkeling) zou kunnen leven voor een hele lange tijd, weet ik wel dat een warm land gewoon echt iets is wat bij mij past!