Aruba, One happy island!

Een weekje heerlijk relaxen op Aruba! We hebben een super week gehad. Vanwege de gunstige vliegtijden hadden we 7,5 dag om te genieten van het eiland. Wat een wereld van verschil om van Suriname naar Aruba te vliegen.
Je zou zeggen dat het klimaat hetzelfde is, maar in Suriname zitten we op dit moment in de regentijd. Dus klam, warm en vochtig is het nu elke dag. Aruba is warm, winderig en zonnig! Klinkt iets beter toch;)
Na een avond stappen in Havana zijn we doorgegaan naar het vliegveld om vervolgens via Curaçao naar Aruba te gaan. Na 36 uur geen slaap (omdat we in de ochtend nog vroeg naar school moesten), waren we doodop Oranjestad gaan verkennen. Oranjestad is heel klein, met heel veel luxueuze winkels als Louis Vuitton en Gucci, maar ook iets normalere winkels als de mango. Judith en ik waren echt ‘zielsgelukkig’ om na 4 maanden weer westerse winkels te zien. Niet dat we überhaupt iets konden kopen in die dure winkels, maar alleen al een mooie etalage met leren schoenen was iets wat wij de afgelopen maanden niet hebben gezien.
We wisten niet dat we echt zielsgelukkig konden worden van westerse winkels. Het voelde bijna als een soort eerste levensbehoefte, om weer even te kunnen winkelen.
We hadden een prima

appartementje midden in Oranjestad. Het openbaar vervoer is gelukkig heel goed geregeld in Aruba, waardoor we geen auto hoefde te huren om naar verschillende stranden te gaan. We dachten dat we het hele eiland af moesten zoeken naar een openbaar strand, maar dat bleek niet te zijn. Aruba is het enige eiland van de ABC eilanden waar alle stranden openbaar zijn, zelfs die bij de hotels. De stranden zijn van het eiland zelf en de hotels doen alsof het hun eigen strand is en zetten er dan houten parasols neer met hun naam erop. Nu blijkt het zo te zijn dat je alle schaduw, dus ook van de neergezette parasols, gratis mag gebruiken! Ideaal. Hotels zetten ze neer en wij maken er gebruik van.
De onderstaande stranden hebben we bezocht:
- Palm beach, Het welbekende strand waar de hotelstrip (High rise Hotels) ligt. Vreselijk al die torenhoge hotels van 15 verdiepingen. Sommige hotels waren net kleine dorpen. Omdat het laagseizoen was lagen er maar weinig mensen op het strand, maar ik ben benieuwd hoe het er in het hoogseizoen uitziet. Waarschijnlijk kun je geen zandkorrel meer zien en kun je ook geen foto’s maken van een helderblauwe zee zonder mensen in het water. Stiekem even aan het einde van de dag zwemmen in de grootste zwembaden bij de hotels, hebben we wel gedaan. Valt niet op, gewoon doen alsof je een hotelgast bent;)
- Eagle beach, Daar waar de laagbouw hotels aan liggen (Low rish Hotels). Dit strand was echt prachtig. Wel veel zandstormen vanwege de wind…
- Druif beach, Het strand wat dicht bij Oranjestad ligt en waar je alle vliegtuigen ziet overvliegen. Prachtig strand en vanwege

het laagseizoen konden we ook stiekem op bedjes liggen. Altijd fijn!
- Baby beach, In de boekjes stond dat we een keer naar Babybeach moesten. In het oosten van het eiland lag het strand. Het is een bijzonder strand omdat je aan de ene kant een prachtig uitzicht hebt over een helderblauwe zee en aan de andere kant een uitzicht hebt over een grote oude werkende fabriek.
- Arashi beach, Het mooiste strand van het eiland, al zeg ik het zelf! In het westen van het eiland dicht bij het California lighthouse ligt echt een super mooi strand. Veel kleurverschillen in het water en weer prachtig wit zand. In de verte zie je de torenhoge hotels, terwijl wij genoten van de rust in een prachtige baai met uitzicht op wat windsurfers en snorkelaars.
- Malmok beach, Super mooi strandje om te snorkelen tussen de rotsen. Van zwart wit vissen, tot prachtige fel blauwe vissen en zeestranden van 35 cm doorsnede.

We hebben op de dag dat we naar Arashi beach zijn geweest, ook de vuurtoren bezocht. Een hele klim naar boven, maar het uitzicht was de moeite waard. Op de terugweg kregen we een lift naar beneden van een uitgebouwde rijdende stacaravan die heel de dag drinken heeft verkocht bovenaan bij de vuurtoren. Met papagaai in de caravan, steunend tegen een koelbox reden we naar beneden. We leken wel pippo de clown die de berg af reed!
De mensen in Aruba zijn echt super vriendelijk. We kunnen gewoon bij een zebrapad oversteken zonder dat we bijna aangereden worden. Ze stoppen direct voor je. Dit is wel wat anders dan in Suriname, waar je je soms bijna voor de auto’s moet gooien wil je kunnen oversteken.

De week dat we op Aruba waren hebben we veel zelf gekookt. De prijzen in Aruba liggen toch iets hoger dan in Suriname. Voor een hoofdgerecht betaal je in Aruba al gauw 30 us dollar, dus 7 dagen uit eten zat er echt

niet in voor ons. Toch hebben we in het begin van de week aan het strand gegeten. Met de voetjes in het zand genieten van een wijntje van 7 us dollar. (slik, toch even wennen die prijzen. In Suriname heb je een fles wijn voor 12 euro;)
We zijn ook een avondje naar de hotelstrip geweest. ’s Avonds zijn daar allemaal souvenirs winkels en veel restaurants. Een avondje tussen de toeristen (veelal Amerikanen) vond ik erg gezellig. In Suriname heb ik echt een eigen clubje waar ik mee omga en voel ik me gewoon inwoner van Paramaribo. Ik ken de leuke adresjes en weet hoe ik om moet gaan met alles en iedereen. In Aruba voelde ik me echt een toerist.

Oh ja, voordat ik het vergeet. Ik wist toen ik naar Suriname ging, dat ik moest gaan solliciteren voor een stage op het moment dat ik in Suriname ben. Niet ideaal, want ik kan niet langsgaan bij het bedrijf om te solliciteren. Na een dag lang ploeteren om een sollicitatiebrief te schrijven, met dank aan Saskia, was het me gelukt om de sollicitatiebrief te versturen naar twee ziekenhuizen waar ik me op had ingeschreven via school. Je mag niet zomaar solliciteren. Via school wordt bepaald waar je mag solliciteren. Ik mocht uiteindelijk mijn brief versturen naar het Elkerliek ziekenhuis in Helmond en het Canisius Wilhelmina ziekenhuis in Nijmegen. Na lang wachten kreeg ik te horen dat ik op gesprek mocht komen in Nijmegen. Op gesprek komen ging natuurlijk niet. Vanuit Aruba heb ik in een donker internetcafé via videoconferentie kunnen

solliciteren. Een beetje ongemakkelijk, want real life kan ik mezelf toch wat beter presenteren… Het gesprek verliep godzijdank goed. Ik heb heel de stad afgezocht naar goed internet. Wat een stress. Een uur na het gesprek kreeg ik een mail dat ik van de 3 sollicitanten diegene was geworden die stage mag lopen vanaf september tot februari. Wat een opluchting was dat. Ik kan gewoon nog in ieder geval tot februari in Nijmegen in m’n fijne kamer wonen.

Na één week Aruba, flink bruin geworden en mijn haar een stuk blonder geworden, zijn we nu weer thuis. Op de terugweg hadden we nog wat guldens over dus hebben we lekker decadent wat sushi gegeten in het vliegtuig!!
Nog klein weekje hard aan school werken en genieten van alle leuke dingen in Suriname en dan ga ik echt naar huis. Deze week hebben we nog veel dingen gepland staan om te gaan eten. Tja want in Suriname kun je voor 5 euro een hoofdmaaltijd eten. Daar ga ik niet voor koken;)