Living the good life!

Laat ik even zeggen dat ik het nog steeds enorm naar mijn zin heb. Wat is het heerlijk om even niet in de collegezalen te zitten, tentamens te moeten voorbereiden of door de kou en regen richting de bus te moeten. Oke, ik heb hier ook wel verplichtingen, maar ik heb ook alle vrijheid om mijn eigen tijd in te delen. Die eigen tijd deel ik dan ook zo goed mogelijk in.

Mijn leven bestaat uit feestjes, uitstapjes naar de mooiste plekjes van Suriname, bruin worden, genieten van de Surinaamse keuken, een leuke stageplaats met de schattigste kindjes en gezelligheid in huis met huisgenoten... Tja, LIVING THE GOOD LIFE, al zeg ik het zelf!

Mijn stage vindt plaats op basisschool Sint Wilhelmus in district Wanica, vlakbij Paramaribo. Het is helaas niet te fietsen, dus nemen we in de ochtend altijd de lokale bus of de docentenbus. De bussen zijn hier totaal anders dan in Nederland. Ze zijn van de buitenkant super kleurrijk en de binnenkant heeft altijd een grappige dierenprint als bekleding. Ook de prijzen van één ritje zijn het tegenovergestelde van in Nederland. Een ritje kost hier 40 eurocent per persoon, ongeacht hoe lang je in de bus zit. Bizar toch.. Ook heb je hier geen bushaltes, dus mensen springen op en van de bus. Heel handig want je wordt dus altijd op de plek waar je wilt stoppen afgezet. Ik heb een beetje moeten wennen aan de bussen omdat zelfs als de bus vol is, kunnen er altijd nog klapstoeltjes in het gangpad gebruikt worden. Plakkend tegen elkaar in de bus met 30 graden, is het niet mijn favoriete hobby, maar wel een hele handige en goedkope manier om me te verplaatsen.
Sinds deze week kunnen we gelukkig 's ochtends om 7 uur met de docentenbus mee.

Even iets over de basisschool waar ik stage loop. De school behoort tot een van de grootste scholen van Suriname. Er zitten 807 kinderen op de school in de leeftijd van 2 tot en met 14 jaar. Kinderen gaan hier eerst naar pre-school, daarna naar de kleuterschool en vervolgens naar de basisschool. Dit alles zit op deze school onder één dak. Bij aankomst werden we op het schoolplein aangestaard door heel veel schattige kinderen. Zo vaak lopen er geen bakra's (Surinaams voor blanken) over het schoolplein dus wij waren een echte attractie. De kindjes waren de eerste dag nog wel erg verlegen, maar op het moment dat ik een kindje aansprak, had ik binnen no time hordes kinderen om me heen staan. Na een paar dagen beginnen ze al aan ons te wennen.
De kindjes zijn hier in tegenstelling tot de Nederlandse kindjes super beleefd naar leraren toe. Alle kinderen die ons tegenkomen zeggen altijd 'goedemorgen juffrouw'. Ik moest er in het begin ook wel een beetje aan

wennen dat ik juffrouw werd genoemd. Een van de eerste dagen dat wij op school waren, werden we al meteen ingezet als juffrouw tijdens een rekentoets omdat er te weinig docenten waren. Ik hoop dat de kindjes de toets een beetje goed hebben gemaakt, want tijdens de toets werden we alleen maar aangestaard omdat ze het maar raar vonden dat er twee bakra's voor de klas stonden.

Tijdens de eerste dagen op onze stage hebben we voornamelijk geobserveerd wat de kindjes allemaal eten. Ik moet zeggen dat ik nogal geschokt was van wat ze al om kwart voor acht 's ochtends aan het eten waren. Je kunt het zo gek niet bedenken: Friet, saté, chips, kroketten, worstjes, popcorn, bami, nasi, bakabana (banaan uit de frituur) en nog veel meer ongezonde producten. De meeste kinderen kopen deze producten in de 'kantine' van de school. Nu is de kantine niet meer dan een doorgeefluikje dat op instorten staat. Helaas verkoopt de kantine alleen

maar ongezonde producten, waardoor de kinderen niet eens de keus hebben in gezondere producten. Nu snap ik ook wel dat een kind eerder een zakje chips koopt, dan een stuk komkommer, maar dat er niets gezonds te koop is, vind ik schokkend.
Na een aantal interviews met het schoolhoofd en de kantinehoudsters, blijkt wel dat het lastig wordt om de kantine te verbeteren. Je zou zeggen dat het heel makkelijk is om de kantine te verbeteren, maar je hebt hier te maken met cultuur, budget en menselijke belangen. Nasi, bami en bakabana's zijn producten die bij de Surinaamse cultuur horen. Die gerechten kun je niet veranderen of gezonder maken, want dat is hetzelfde als je de Nederlandse hutspot wil veranderen als 'buitenstaander'. Ook functioneert de kantine buiten de school om, waardoor de kantinehoudsters puur voor de winst in de kantine staan. Ongezonde producten verkopen nu eenmaal beter dan gezonde producten. De kantine gezonder maken is dus erg lastig.
Daarom hebben we het over een andere boeg gegooid. Tijdens het observeren valt het op dat niemand fruit eet. In overleg met het schoolhoofd willen we een wekelijkse fruitdag gaan organiseren. 1 keer per week wordt het de bedoeling dat kinderen fruit meenemen naar school. Een kwartier vóór de pauze zullen de kinderen in de klas hun fruit opeten. We moeten nog onderzoeken of het echt mogelijk is, aangezien veel gezinnen erg arm zijn en fruit een duur product is. Ook willen we interactieve lessen over fruit gaan geven waarbij kinderen meer kennis opdoen over fruit en we willen een fruitlied gaan gebruiken tijdens de

fruitpauze. Daarnaast willen we de klaslokalen op pimpen met door de kinderen zelfgemaakte fruitposters. Zo worden ze elke dag herinnerd aan het wekelijkse fruitmoment. Het liefst zou ik elke dag een fruitpauze willen inlassen, maar dit is een onrealistisch doel. Als alle 807 kinderen één keer per week fruit eten op school ben ik al dik tevreden!
Om de fruitpauze te organiseren, zullen we ouders moeten inlichten met een folder, docenten moeten enthousiasmeren en heel veel onderzoek. Aanstaande vrijdag zullen we een Skype overleg hebben met onze begeleidster vanuit Nederland. Hopelijk vindt zij het net zo'n goed idee als wij! Ik ben in ieder geval heel enthousiast!

Vorig weekend hebben we ons eerste georganiseerde tripje gehad met een touroperator. We zijn gaan kanoën in de Coropina Kreek, ongeveer een uur van Paramaribo. Het was echt een fantastische dag. De blaren had ik op mijn handen staan en het zwemvest stond verbrand op mijn rug. Tijdens het kanoën werd er van alles verteld over de omgeving en we

hebben heel veel mooie vogels gezien. Ook mochten we uit de kanoën springen om al dobberend in het water te genieten van de geluiden van de brulapen! Super gaaf was dat! Op de terugweg hebben we nog wel een mooie tropische regenbui meegemaakt, waardoor ik tot op mijn ondergoed doorweekt was. Gelukkig is het hier altijd warm...

Afgelopen week hebben we ook een groot stagiaire poolparty gehad. Wat was dat een geweldig feest. Het feest begon rond 8 uur 's avonds op een locatie in Suriname-Noord. Na een paar uur werden we per partybus naar een andere locatie in het centrum gebracht. Een partybus is een bus met een open dak, harde muziek en veel drank. Heel leuk dus! Op het dak van een hotel ging het feest door. En ja, het heet niet voor niets een poolparty, dus er was ook een zwembad! Ik heb nog nooit een poolparty meegemaakt, maar ik denk nu al dat het lastig wordt om dit feest te evenaren.

De dag erna hadden we een docentenuitje naar een recreatiekreek. We hadden ons erop verheugd omdat het ons leuk leek om onze 'collega's' beter te leren kennen. Helaas was de dag niet zo leuk als gehoopt. Alle docenten spraken Sranan Tongo (neger Engels/Surinaams) en ze deden ook geen moeite om ons te leren kennen. We hebben echt ons best gedaan om gezellig te doen, maar het was erg lastig om in contact te komen met ze. Achteraf hoorde ik van huisgenootjes dat Surinamers erg gesloten zijn en het even tijd kost voordat het ijs gebroken is.
Gelukkig hebben we de dag erna wel een hele gezellige dag gehad aan Carolina Kreek met 7 huisgenootjes.

Dinsdagavond heb ik mijn eerste salsales gehad. Ik dacht al dat ik het leuk zou gaan vinden want ik houd erg van dansen, maar het was nog veel leuker dan gedacht. En de eerste basisstapjes kan ik zelfs nog onthouden. haha. Donderdag heb ik weer een salsales en 's avonds kunnen we het

meteen oefenen op stap in de Havana Lounge.

De tijd vliegt nu al snel voorbij. Ik ben al bijna 4 weken in Suriname en over bijna 4 weken komen pap en mam al langs. Ik heb zoveel zin om alles te laten zien aan ze en de Surinaamse keuken te laten proeven!
Ik weet in ieder geval zeker dat ik nog veel meer van de wereld wil gaan zien. Maar ik moet niet te veel doordraven, want eerst ga ik nog even genieten van de maanden dat ik in Suriname ben!