Eerste stagedag

Gister kwam de bus ons dus om kwart voor 9 ophalen. Ik had mijn wekker om 8 uur gezet. In plaats van een keer snoozen zette ik mijn wekker uit.. Handig, dit is dus een reden waarom ik eigenlijk nooit snooze. We hadden half 9 beneden afgesproken om te ontbijten en 5 minuten voor die tijd werd ik dus wakker. Ik heb snel kleren aan getrokken en ben gaan ontbijten, na het ontbijt heb ik me even gewassen en mijn tanden gepoetst. Ik was gewoon op tijd! We hadden ontbijtgranen en melk gekocht, lekker simpel en vertrouwd.

Samen met Prem zijn kinderen en Emma liepen we naar de bus. De busrit was hobbelig, maar gezellig. Er kwamen steeds meer kinderen bij, de bus stopte in verschillende straten en liet kinderen binnen. Er waren veel kinderen die mijn naam wilden weten. Cathy spreken ze iets anders uit dan thuis, iets als Kitty, het Nepalese woord voor meisje is Keiti. Het klinkt hetzelfde als mijn naam en de kinderen vonden dat maar wat grappig. Het maakte ook dat voor het eerst iedereen mijn naam kon onthouden. In Nederland moet ik mijn naam de eerste weken steeds opnieuw zeggen. De kinderen leerden ons ook tellen tot 10 in het Nepalees en probeerden nog meer dingen te leren. Ik vond het heel leuk dat ze zo veel interesse hadden.

Op de school (Bal Prabhat) hebben we eerst met de vice-principal gesproken over welke vakken we willen gaan geven en hoeveel dagen we komen per week. Nynke gaat voor rekenen en Engels. Ik ga voor Engels en moral education. Iedere 40 minuten wisselt de les, maar de klas blijft zitten. De leraren gaan steeds naar een andere klas. Na ons gesprek hebben we de dagopening gezien, hier werden we ook officieel verwelkomd. We moesten op het podium iets vertellen over onszelf en kregen daarna rode strepen op onze gezichten en een sjaaltje om. Na deze opening mochten wij bij klassen meekijken.

In de klas waar ik ging kijken zaten grote kinderen, ik denk 13 jaar. Een van de jongens kreeg een flinke draai om zijn oor toen hij het verkeerde antwoord gaf. Ik wist dat het hier wel eens gebeurde, maar ik hoopte toch dat ik er geen getuigen van hoefde te zijn. Ik had ongeveer 3 zinnen geschreven en toen kwam de vice-principal mij halen. Ik ging naar de gang en daar kreeg ik te horen dat er een leraren niet aanwezig waren en dat er dus een klas was zonder leraar. Ik werd voor deze klas gezet. Daar stond ik.. Een klas met ongeveer 40 kinderen. Ik vroeg welk vak ze zouden moeten hebben op dit moment, Nepali zeiden ze. Ik vertelde dat ik zojuist tot 10 had leren tellen, maar dat ik verder eigenlijk geen Nepalees kan. Ze moesten erg lachen en ik ook. Ik heb een spelletje gedaan en tegen het eind van de les hebben zij een Nepalees lied voor mij gezongen. Toen kwam ik gelukkig Nynke tegen. Alleen had zij niet echt het nieuws waar ik op hoopte. Ze had een papiertje met een rooster erop voor ons. We moesten nu samen 3 lessen gaan opvullen. Ik vond het fijn dat de volgende lessen met Nynke waren, maar vond het niet leuk dat ik niet gewoon kon kijken bij andere docenten. Het tweede en derde uur gingen prima. We hebben galgje, simon says en liedjes geleerd. Tot het vijfde uur.. In deze klas zaten wat jongere kinderen, ik denk een jaar of 6/7. Ze werden niet stil, maakten radslagen door de klas en trokken elkaars broek naar beneden. Niet stil is eigenlijk niet goed uitgedrukt. Ze schreeuwden zo hard dat we er niet overheen kwamen. Zelfs mijn boze stem en blik maakte geen indruk. In Nederland is dat wel anders. In Nepal is het niet ongebruikelijk om kinderen te slaan op scholen. Iets wat Nynke heeft zien gebeuren. Doordat slaan zijn de kinderen bang voor hun leraren en luisteren ze wel. Dat merkte we toen er een andere docent zijn hoofd om de hoek stak. Iedereen opende zijn boek, zat op zijn eigen plek en was stil. Dit duurde helaas niet lang toen hij weer weg was. Toen het tijd was heb ik snel mijn spullen gepakt en ben vertrokken. Even een rustig plekje opgezocht om op adem te komen. Toen we de vice-principal tegenkwamen hebben we gedag gezegd en zijn we weg gegaan, genoeg gezien voor vandaag. We gingen met een stadsbus terug naar huis en toen de route die Emma ons de dag ervoor had laten zien. Langs het meer, het was er zo rustig. Ik kon echt even bijkomen.

Die avond zijn Emma, Nynke en ik uiteten geweest aan het meer. De salamanders kropen over de muren, maar het eten was goed. Ik had lekker een vegetarische burger met patat (het vlees hier durf ik nog niet aan). We hebben daarna alle drie een portemonnee gekocht, omdat het geld hier groot is en heel veel (veel briefjes). Bij deze winkel heeft Emma ons laten zien hoe je moet afdingen. Erg handig want in Nepal bestaan twee prijzen: de echte prijs en de toeristen prijs. Later heb ik nog wat kunnen afdingen bij ons drankje. Na het eten en winkelen hebben we gezellig met Prem zitten praten. En afgesproken om de volgende dag met de Nepalese lessen te beginnen.

Vanmorgen stond de wekker om half 10, maar natuurlijk was ik al heel vroeg wakker. Ik heb wat opgeruimd en op mijn laptop gewerkt. Na hetzelfde ontbijt als gister gingen we naar Cosmic Brontosaurus Language School, die precies in een schuur achter Karma Flights zit. Hier hebben we Kanchen ontmoet. Zij komt uit Engeland en is hier om Nepalees te leren, omdat haar vader uit Nepal komt en ze hier dus veel familie heeft. Ik vond de les erg leuk, veel nuttig zinnen/ woorden geleerd en veel lol gehad.

Na de les hebben we huiswerk zitten maken, boodschappen gedaan voor het avondeten en gekookt. Na het eten zijn we naar de 'movie garden' geweest. Een soort bioscoop, maar dan buiten. Het zag er echt zo leuk uit, het was op de helling van de berg dus de rijen waren niet gelijk. Overal waren kaarsen. Het werd ook heel erg druk, niet gek want Bohemian Rhapsody draaide. Voor ons kwam een hele club Nederlanders zitten. Super toevallig, twee van de jongens waren we al eerder die dag tegengekomen in de supermarkt. Echt genoten van de film en na de film hebben Kanchen, Emma, Nynke en ik nog een spelletje gedaan. Nu lekker slapen, want morgen krijgen we culture les. Ik ben benieuwd!!