Teachers In Pokhara

Pokhara, 05.04.2019

Al weken zijn we druk met het voorbereiden op deze conferentie. Nu is het eindelijk zo ver. De program guide, is gemaakt door Nynke, Emma en mij. Helaas is er niet veel over van wat wij hebben gedaan. Stephen heeft alles veranderd.. Gelukkig is Bert (Thole, docent van de KPZ) wel blij met ons werk. Nynke en ik hebben ook hard gewerkt aan de workshop die wij, Bert, Nynke en ik, samen gaan geven. Zondag hebben we bij elkaar gezeten om de laatste dingen te bespreken. Heel gek om met je docent een kopje thee te drinken in een restaurant. Hij was heel enthousiast over ons werk. Maandag hebben we nog de laatste dingen kunnen voorbereiden. We gingen er van uit dat we geen beamer hadden en dus had ik een aantal posters gemaakt voor in het lokaal. Ook moesten we nog kaartjes maken voor de werkvorm die we wilden uitvoeren.

Dinsdag was het dan eindelijk zo ver. Toen we op de locatie kwamen, kregen we eerst ontbijt. We konden brood met pindakaas of een gekookt ei kiezen, ook kregen we thee. Ik was blij dat ik thuis ook al had ontbeten. Toen werden de taken verdeeld. Ik had niet zo veel zin in de registratie van de deelnemers, dus trok al snel het verwelkomen naar me toe. Ik mocht dus de hele ochtend bij het hek staan om mensen naar de registratie tent te sturen en ze de juiste parkeerplek te wijzen. Ik vond het super. Ik had een lekker plekje in de schaduw en constant aanspraak. Toen rond 11 uur de laatste deelnemers binnen druppelde ging ik ook naar de Keynote speeches luisteren. Jan, de directeur van de KPZ, was aan het woord. Ik kon het niet zo goed volgen en dus heb ik er niet echt iets van opgestoken. Ik heb de deelnemers geprobeerd te tellen. Ik kwam uit rond de 200!! Echt ver boven verwachting! Na Jan was Bert aan de beurt. Deze presentatie was niet echt goed te verstaan en dat kon je ook merken aan het publiek. Bert zocht meerdere keren interactie, maar kreeg weinig reactie. Ik vond het wel sneu, maar kon er ook weinig aan veranderen. Tegen een uur of drie was het tijd om coach te gaan spelen. Dus elke deelnemer had een kleur en een nummer gekregen. In het klaslokaal moesten alle dezelfde nummers van dezelfde kleur bij elkaar gaan zitten en dan moesten er groepjes van 5 tot 7 deelnemers ontstaan. Na wat verdelen en wisselen van stickers is het dan ook gelukt om redelijk gelijke groepen te krijgen. Toen moesten de deelnemers dus alles wat ze gehoord hadden samenvatten en bespreken. Dit gebeurde nog niet echt. De deelnemers waren meer gefocust op de presentatie van dag 3. Na heel wat uitleg begrepen ze het beter en konden ze aan de slag. Het jammere is dat ik maar in één klas was en niet in alle 4. Niet alle klassen hebben dus het juiste kunnen bespreken.

Dag 2, dit was een spannende dag voor Nynke en mij. Tijd om onze workshop echt te gaan geven. Vier keer aan vier verschillende groepen. Nynke is die nacht ziek geworden en voelde zich dus heel slecht. Gelukkig besloot ze wel om mee te gaan en te kijken of ze het vol zou houden. Vanzelfsprekend dat zij zich dus ook een beetje op de achtergrond hielt tijdens de workshop. Wat maakte dat ik heel veel aan het woord was. Bert vond het allemaal wel prima en sprong in wanneer ik stopte met praten. Ik heb wel meer gesproken dan Bert, maar ik ben tevreden over de verdeling. Ik vond het echt super leuk om de workshop te geven. Alle leerkrachten namen actief deel. Moet ook wel, want het ging tenslotte over cooperatief leren. Ik heb ik Nederland vaak het gevoel dat niemand naar mij luistert, omdat ik een student van 22 jaar oud ben. Hier maakt het ze niets uit hoe oud ik ben en of ik mijn diploma al op zak heb of niet. Ik word echt serieus genomen. Dit was echt een ervaring die ik niet had willen missen! De eerste workshop verliep het stroefst, maar de drie die volgde gingen echt prima. Ondanks de zenuwen kon ik me prima verstaanbaar maken in het Engels. We hebben ook super veel positieve reacties gekregen na afloop. Toen de workshop erop zat, is Nynke naar huis gegaan. Het ging echt niet meer, arme schat. Ze heeft het echt zwaar gehad, maar ik ben zo blij dat ze het zo lang heeft volgehouden. Zonder haar had het echt niet zo veilig gevoeld. Toen zij naar huis was moest ik nog een keer coach zijn, dit keer ging het al beter. Ook in de andere klassen, want als coaches hebben we ook overleg gehad. Ik kon de anderen goed duidelijk maken hoe het coachen moest en gebeuren. Weer zo’n situatie waarin ik echt serieus genomen werd en ik echt iets kon toevoegen aan de conferentie. Ook tijdens het coachen heb ik super veel positieve reacties gekregen op de workshop, de leerkrachten vonden het echt heel inspirerend.

Er zijn nieuwe mensen in het guesthouse van Prem gekomen. Drie Fransen, Emilien, Julie en Leo. Allemaal van mijn leeftijd. Tijdens de conferentie waren zij ook mee om te helpen, want Kanchen en Alba waren er de eerste dag wel maar de tweede en derde niet. Het klikte zo goed dat we ’s avonds naar de movie garden zijn geweest. Ook zij blijven alle drie voor langere tijd, dus wie weet zullen ze nu vaker voorkomen in mijn blog.

De laatste dag stond in het teken van het voorbereiden van de presentaties. De deelnemers moesten één van de vier thema’s kiezen. Deze thema’s hadden te maken met de Keynote speeches en workshops die zij hadden gehad. Dit keer had ik niet één kleur onder mijn hoede maar twee. In een grotere zaal. Gelukkig was het voor de meeste duidelijk waar ze mee bezig moesten en dus kon ik gewoon rondlopen en steeds even begeleiden bij de verschillende groepen. Toen moesten ze de presentaties aan elkaar gaan geven. Ik heb me nuttig gemaakt, door voor elke groep feedback op te schrijven. Het is namelijk de bedoeling dat ze deze presentatie meenemen naar hun school en presenteren aan de collega’s die niet aanwezig waren op de conferentie. Deze dag ging redelijk snel voorbij. Nynke was helaas ziek thuis gebleven. Toen iedereen naar huis ging, wilde echt super veel mensen met me op de foto, haha. En tussendoor heb ik super veel complimenten gekregen over onze workshop. Onze was de leukste, want daar mochten ze echt zelf aan de slag, was het commentaar van één van de deelnemers. Na afloop van de conferentie hebben we met alle vrijwilligers gegeten. In een behoorlijk chique restaurant. Het was echt een gezellige sfeer. Er werd behoorlijk gedronken. En hoe tof is het om met de directeur en één van je docenten een biertje te drinken! Toen we terug waren hebben we ons snel omgekleed en zijn we met Stephen (60), Leo, Julie, Emma, Rachel en Emilien nog wat gaan drinken. Rond 12 uur kwamen we terug.

Ik heb voor het eerst echt uitgeslapen hier, ik werd pas om 10 uur wakker. Echt een record! Vandaag hoef ik niet zo veel. Ik heb te horen gekregen over de komende projecten en ga waarschijnlijk aankomende maandag samen met Nynke naar West-Nepal om weer een teacher training te geven! Ik kijk echt terug op een fantastisch mooie ervaring. Ik hoop echt dat deze conferentie iets zal betekenen voor het onderwijs in Pokhara. En wie weet in de rest van Nepal. Ik ging naar Nepal met de gedachte om mijn ding te doen, vooral niet proberen om het beter te weten dan anderen en gewoon het naar mijn eigen kunnen te doen. Wie had gedacht dat de leerkrachten hier, zo graag van ons willen leren!

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.