Bohol

Dit eiland werd ons afgeraden, maar bleek ontzettend leuk te zijn en een gezellige vibe te hebben!
Rum&cola / bier bestel je nog altijd voor een €1 in elke bar langs het strand.
Bohol heeft een lange boulevard, waar tussen 18.00-21.00uur live muziek hoorbaar is en je met tafel en stoelen in het zand zit te eten.
Wij hadden met mazzel een klein blokhutje gescoord die bij een groot resort hoorde, waardoor we lekker van het bijbehorende. zwembad gebruik konden maken.

Wij zijn in totaal 3 dagen in Bohol verbleven en van mij had dat langer mogen zijn. De tweede dag hebben we de 'Chocolate Hills' bezocht en een National park waar je 'Tarsier-aapjes' kan bekijken.
De rit was overigens 2 uur heen, 2 uur terug. O oh oh, die arme billen op die scooters.

Vanaf Bohol zijn we helemaal naar een eiland boven Cebu gereisd. De mannen kwamen met dit idee, maar het was aan barre tocht!
Eerst vanaf Bohol moesten we 45min gepropt in een lokale minubus om in de buurt van het busstation te komen. Vanaf daar twee tricycles gepakt naar de haven. Dit is zo'n wagentje waar het baasje van Dommel samen met hem in rond rijdt.
De Tricycle bracht ons naar de haven van Bohol om een Ferry richting Cebu eiland te kunnen pakken. Dit stukje reizen, van zo'n 25km had alweer veel te lang geduurd, waardoor we er bij de ferry's achter kwamen, dat de snelle Ferry van 2uur reizen al niet snel genoeg was, de volgende Ferry te halen.
We kozen er daarom voor ipv 500Peso, 150Peso te betalen voor de slow-boat.
Niets vermoedend lagen we op onze backpacks met een ijsje te wachten op een Ferry. Keurig in het Engels (alles is echt in het Engels hier) werd iedereen opgeroepen in de rij te gaan staan en de boot te betreden.
Toen wij de tickets lieten zien, werden we uit de rij gehaald en een andere kant opgestuurd.
Aan de andere zijde van de pier, lag een soort vrachtschip, die volgeladen werd met goederen.
Aan de rechterkant was een trap, om de boot te kunnen betreden. In het midden van het schip waren stapelbedden neergezet en iedereen had een eigen bed toegewezen gekregen! Cooool!
4,5 uur hebben we op het schip doorgebracht. Geslapen, noodlesoep gegeten, rond gewandeld, boeken gelezen en ik heb zelfs nog een uurtje op de punt van het schip gezeten. (Poezen-ogen in combinatie met het keurig vragen doen het altijd goed hier)
Een avontuurlijke reis naar de haven van Cebu city.
De regen kwam daar overigens met bakken uit de lucht. Onder een klein afdakje stonden we te wachten op een 'Grab' taxi, die uiteindelijk vanwege het slechte weer niet eens kwam opdagen. Na ongeveer 10 taxi afzetters te hebben afgesnauwd, hebben we uiteindelijk maar iets teveel betaald en zijn we ingestapt.
We reden meteen door naar het busstation, voor een bus te vinden richting het noorden van Cebu om dan maar morgen de Ferry daar te pakken.
We waren in de ochtend vroeg vertrokken, maar het was onderhand al tegen zessen..
Uitgehongerd hebben we er wat misselijk makende burgers en broodjes van het busstation ingepropt om vervolgens weer de goedkoopste bus te nemen... Goedkope bussen zijn zonder airco en prima voor hier.
We hadden even niet bedacht dat iedereen met regen natuurlijk de ramen dicht heeft, dus dit bleek de minst verstandige keuze van de dag.
Zwetend in de bus, namen we maar gewoon plaats en probeerde we te slapen.
Dit lukte overigens ook niet, want de bus werd elke halte voller en voller en uiteindelijk zaten we op de achterbank met onze tassen naast ons in de bloedhete bus volgepropt.
De rit duurde gelukkig maar RUIM 4 uur... Aaaah.

Aangekomen in Maya, plaatsje in de top van Cebu, was er maar liefst 1 guesthouse te vinden. Weinig kamers, erg duur.. dus na wat onderhandelen 1 kamer geboekt met zijn vieren. De matjes die we kregen om op de grond te slapen waren dunner dan mijn moeders kussens voor de tuinstoelen, dus uiteindelijk hebben we de twee eenpersoons bedden tegen elkaar aangezet. Op de hoek van de straat werd de eerste Litro Red Horse (Bierrr) gekocht en daar hebben de boys er uiteindelijk nog 4 van gehaald. De mannen tamelijk dronken aan de zijkanten van het bed en Harriett en ik vrij cozy in het midden. Gezellige boel hoor ?? !

De volgende ochtend werd ik oververhit wakker.
Van de airco worden we maar ziek en Brian had zijn telefoonsnoertje tussen de Ventilator laten knallen, dus kan je je wel voorstellen hoe zweetheet het met zijn vieren in twee eenspersoonbedden was die nacht. Ik had precies 5 uur geslapen en besloot maar wat frisse lucht op te zoeken.
De familie van de D&G lodge bleek ondanks de onderhandingen die nacht, echt fanatastisch te zijn. Voor dat ik het wist zat ik met de hele familie aan tafel. Het bleek hier een nationale feestdag te zijn. Sticky rijst (plakrijst) moest ik dopen in zelfgemaakte chocolademelk en de lokale broodjes werden ook meteen maar op mijn bord gelegd. Variabel ontbijtje, want had er voor mijzelf ook wat toast met pindakaas en banaan bijgemaakt. Dat wilde zij overigens maar niet proberen haha. Mijn zwarte koffie vonden ze ook maar vreemd. (zoetekouwers hier, drinken niets zonder scheppen suiker)

Na mijn sociale levensbalk weer te hebben opgekrikt, hebben we voor €2 een soort privé bootje na 'Malapascua Island' gepakt.
Eindelijk kwam er een einde aan deze mega tocht!
Het eiland is super klein. Je kan er in 2 uur omheen wandelen.
Wij zitten lekker in een blokhutje aan het strand.
Er is hier werkelijk op wat restaurants na niets. Misschien wel een beetje te weinig om onze vakantie mee af te sluiten.
Helaas hebben we nog weinig zon gezien en heeft het gisteren vrijwel de hele dag geregend.
We werken boeken weg en gaan morgen duiken.
Met begeleiding gaan we op 30 meter diepte duiken om Voshaaien te spotten.
We zitten op een vrij groot resort complex met een bijhorend zwembad en duimen stiekem nog voor wat zon.

Aanstaande zaterdag reizen we terug naar Cebu city en zullen we zondag in Manila zijn, zodat we in de buurt van vliegtuigveld zijn, die ons dan maandag weer thuis laat komen.
We hebben het af en toe slecht getroffen met het weer, maar de Fili's zijn werkelijk waar fantastisch.
Voor de perfecte reisroute, zou je hier zo'n zes weken naar toe moeten gaan.
Wij raden het iedereen aan.

Heel veel liefs, Roos