Back to business

De eerste week zijn wij uiteraard nog niet echt fit. Ik begin nog niet met mijn vrijwilligerswerk, wil eerst even op adem komen. Dus doe ik het rustig aan: wat schoonmaken (mijn huisband heeft trouwens alles zeer netjes achtergelaten!! Nog nooit waren de stapels theedoeken zo mathematisch gerangschikt!) en boodschappen doen want er is niet veel meer in huis. Ik bel of mail mijn vriendinnen hier en maak afspraken met deze en gene. Ook leg ik contact met een aantal nieuwe mensen, die nog op de 'wachtlijst' stonden om zo te zeggen. De volgende week raakt meteen al volgeboekt.
Als ik donderdag naar de receptie ga, om te zien of er nog pakjes voor ons gekomen zijn, krijg ik een grote doos mee voor Arnold. Als wij

hem 's avonds open maken, blijken er in chocolade gedipte hele appels in te zitten, een kerstgeschenk van zijn baas Tom Russello! Het zijn 4 knoeters van appels en elk is in een andere mix gedoopt: met pindakaas en chocola of met pecans en chocola.....
Wij snijden er eentje aan als dessert, maar het is nogal substantieel!
Van Arnold kreeg ik voor Kerst een bon voor een massage bij Jody en vrijdagochtend laat ik me dus lekker verwennen. Een ontspanningsmassage van 1 uur, ik ben helemaal van de wereld!
Wij horen dat Bob Whalin in het ziekenhuis ligt, hij is met Oud en Nieuw opgenomen met een bronchitis. Om Mary te ontlasten nodig ik haar uit om vrijdagavond bij ons te komen eten. Daar gaat zij graag op in. Ik heb Visfilets à la Florentine (met spinazie) en dat valt goed in de smaak.
Arnold heeft zaterdagmiddag een afspraak bij Jody en komt ook weer als nieuw terug. Zaterdagavond zijn wij uitgenodigd bij Chris en Gaby en het is vreselijk gezellig om elkaar weer te zien. Alles is bij hen nog in kerstsfeer en ze hebben onze kerstcadeaux bewaard om ze nu, samen met ons uit te pakken. Na een voortreffelijke maaltijd met een goddelijke wortelsoep vooraf (met gember!) en zalm met quinoa als hoofdgerecht, mogen wij ook pakjes uitpakken. Ik krijg een enorme doos met daarin een schitterende taartschaal op voet; Arnold krijgt een mooie mok met daarop 'Don't mess with Texas'! Katy, de poes, vindt het allemaal bar interessant en is vooral helemaal weg van mijn handtas. Misschien ruikt ze Puck??
Zondag is het nog steeds stralend weer en wij gaan een wandelingetje maken bij de rivier waar wij van de zomer in tubes gedreven hebben. Het is totaal uitgestorven: een paar mensen laten hun hond uit (een man is zelfs op stap met 5 kleine teckels!!), maar verder zien wij niemand. Het water is ongelooflijk helder, je ziet heel kleine visjes spartelen en op een boomstronk zitten een paar schildpadden te zonnen. Wij gaan op het eilandje kijken waar in de zomer altijd kinderen spelen met een schommel boven de rivier. Bij de

stroomversnelling zijn een paar mannen bezig om in een soort mini kajaks tegen de stroom in te roeien. De bootjes zitten als een rokje aan hen vast en zijn ontzettend kantelbaar. Ieder moment hangen ze ondersteboven in het water! Waar je maar zin in hebt. Het water is trouwens niet echt koud, dat blijft het hele jaar door ongeveer 18 graden Celsius!
Maandag moet Arnold alweer weg: ditmaal naar Tupelo, MS. Ik vind het ongezellig dat hij nu alweer op reis gaat, maar ik heb deze week genoeg te doen.
Dinsdag ga ik weer naar de Pet Shelter en daar is het echt uitgestorven! Een paar employees zijn afwezig en er is welgeteld 1 poes in de adoptieruimte!!! Een klein zwart katertje, genaamd Fig! Alles is dus ook al brandschoon, want als je maar weinig kooien hoeft schoon te maken ben je gauw klaar. Ik speel en knuffel een half uurtje met Fig. Ook in de pre-adoptie ruimte zit geen enkele poes. Dus besluit ik maar eens een paar honden uit te laten. Die zijn er wel. En het is prachtig weer, zonnetje, 16 graden, dus dat is geen straf. Ik kies een klein hondje uit en loop naar de uitlaatzone, achter het gebouw. Dat is een lap kunstgras, niet echt spannend. De hond krijgt een riempje om dat je in een lus om zijn nek heen slingert, dus als hij erg hard trekt, wurgt hij zichzelf. Een paar honden hebben daar wat moeite mee. De derde hond die ik uit laat, Annie, is broodmager en durft niet met mij mee te lopen. Ik sleep haar letterlijk de gang door en buiten zakt ze ook meteen door haar spillebenen met haar staart tussen de benen. Ik ga op mijn billen in het kunstgras zitten, in het zonnetje en na verloop van tijd komt ze op mijn benen liggen met haar pootjes in de lucht, net een kat. Daarna loopt ze netjes met mij mee. Alleen moet ik haar wel weer naar binnen dragen.
Woensdag is helemaal een drukke dag: 's morgens meld ik me weer in de bibliotheek voor mijn gewone job van boeken in de rekken zetten. Ook hier is het ongelooflijk rustig. Ik heb maar een half karretje boeken!! Daardoor is er tijd om de rekken weer eens op orde te

brengen. Daar is Cathy, degene die verantwoordelijk is voor de kinderboekenafdeling, ook al mee bezig. Zij heeft begin december een botje in haar hand gebroken en draagt nu een brace, niet echt handig voor dit werk! Om 11 uur houd ik het voor gezien en ga ik naar huis om te lunchen en me om te kleden want vanmiddag is mijn eerste Franse les!! De afgelopen dagen was ik best zenuwachtig, want hoewel ik alles goed heb voorbereid, weet je natuurlijk niet of dit gaat aanslaan. Er hebben zich 8 vrouwen opgegeven voor mijn cursus, waaronder Gaby! Om 1 uur ben ik weer terug in de bib en begin ik met voorbereiden: zinnetjes op het whiteboard schrijven, papieren met info en oefeningen copieëren, een CD-speler zoeken, etc. Ik heb 's morgens al een stapel DVD's met franse series en films bij elkaar gescharreld, zodat mijn pupillen die straks kunnen meenemen.
Om tien voor 2 is de eerste leerling al binnen, ik begroet haar in het Frans. Voor de gelegenheid heb ik me uitgedost in een (namaak) Chanel vestje en rokje, om de juiste uitstraling te hebben ;)
Even na tweeën is iedereen binnen en kan de les beginnen. Ik oefen eerst de klanken van Franse klinkers, want die zijn nogal anders dan Amerikaanse klanken uiteraard. Ik laat de dames alles repeteren wat ik zeg: Madame......Madame, zegt het klasje. Het gaat wonderwel en het niveau van uitspraak valt me absoluut niet tegen! Op 1 na heeft iedereen wel iets aan Frans gedaan op high school, dus dat is alvast wat. Ik sluit af met een chanson van Barbara, waarvan ik de tekst vertaald heb, zodat iedereen het kan volgen. Om 3 uur precies is de les klaar en kan iedereen naar huis. Gaby helpt opruimen en wij gaan samen naar de Root Cellar Cafe om te recapituleren bij een kop Muntthee. Ik ben opgelucht en enthousiast: het is boven verwachting goed gegaan en de 'leerlingen' doen enthousiast mee. Dit wordt leuk!
Zelfs Gaby beweert nog iets opgestoken te hebben en haar Frans is natuurlijk van een hoger peil dan dat van de andere cursisten.
Na de thee gaan wij ieder ons weegs en ik haast me weer naar huis want ik heb afgesproken met Gail en Jodie. Wij gaan eerst eten bij Centerpoint Station, een heel aparte hamburgertent aan de I35 en daarna naar de bios. Met Gail rijd ik om 5 uur daarheen en Jodie is er ook prompt. De Centerpoint Station is ooit begonnen als een antiekzaakje, en langzaam steeds meer uitgebreid. Er is nu een giftstore, waar je allerlei aparte dingen kunt kopen, maar ook (western) kleding en laarzen. Het is allemaal niet goedkoop maar wel apart. Verder is er een bakery, waar je met name cinnamon rolls kunt kopen en allerhande brownies. Het gebouw bestaat uit meerdere houten schuurtjes naast elkaar en je kunt in verschillende 'kamers' eten. Het is nu heel erg rustig, maar in de weekends hangen ze met de beentjes buiten en moet je lang wachten op je hamburger. Want ze zitten vlakbij de Outlet Mall aan de I35.
Ik trakteer de dames (hetgeen nogal wat moeite kost), omdat het vandaag de eerste dag van mijn Franse cursus was. Ik kies voor de Avocado Jack Burger, omdat ik gek ben op avocado. Met name de broodjes van de hamburger zijn erg lekker want die bakken ze zelf.

We shoppen na afloop van de maaltijd in de winkel en ik koop een cinnamon roll voor het ontbijt morgen.
Daarna rijden wij naar de bios, waar The Big Short draait. Een film geproduceerd door Brad Pitt, over de bankencrisis in 2008. Het gaat over mensen die speculeerden op het in elkaar storten van het hypothekenstelsel en is een verbluffend inkijkje in de economische wereld. Waarin jammer genoeg weinig veranderd is, als je de film moet geloven!
Wij zijn allemaal zeer enthousiast na afloop en gaan uiterst content na een gezellige avond weer naar huis.
Donderdag maak ik het appartement schoon, hoewel ik me niet erg uitsloof. Het is schitterend weer, strakblauwe hemel, 21 graden !!
Dus een uitgelezen dag om naar de pedicure te gaan want dat kan gewoon in flipflops! Dan beschadigt je nagellak tenminste niet!
Het is uitgestorven in de Nailshop en ik neem een extra lange behandeling met massage en scrub en voetmasker. Ik zit op een massagestoel die mijn schouders pijnlijk secuur kneedt! Het is heerlijk en aan het eind van de sessie slaap ik bijna. Op mijn teenslippers stap ik in de auto en rijd ik weer naar huis. Wat een luxe!!
Vrijdag heb ik afgesproken met Brita Northcutt. Wij hebben haar in november ontmoet tijdens de avond van de Scottish Rite. Zij nodigde mij toen uit om eens samen te gaan lunchen en wij hebben nu afgesproken om dat bij Cock's House te doen. Dit is een gemeentemonument, dat gerund wordt door de Heritage Association waar Brita voorzitter van is. Iedere week serveert een andere liefdadigheidsorganisatie daar een lunch voor $8, een warme lunch inclusief dessert. Na (eventuele) aftrek van de onkosten komt de rest ten goede van Heritage Association, die meerdere monumenten beheren in San Marcos en allerlei evenementen organiseren zoals guided tours langs Victoriaanse huizen een paar keer per jaar.
Om half 12 parkeren wij voor de deur, want je moet er vroeg bij zijn, anders is het op! Het eten wordt door vrijwilligers gemaakt, de desserts (taarten in alle kleuren en smaken) worden ook door vrijwilligers gebakken!
Cock's House is een oud houten huis, gebouwd in 1857 door Charles S. Cock, een planter uit Mississippi, en telde toen twee kamers en een hal. In 1975 werden er nog twee ruimtes aan vastgebouwd en toen het huis gebruikt ging worden voor de Friday lunches, werd de keuken in 2005 verbouwd en werd een toilet aangebouwd.
Brita stelt mij meteen maar even voor aan de hele staf, hoofdzakelijk dames ver na de pensioengerechtigde leeftijd! Je betaalt je $8 bij de ingang, en mag dan zelf een plaatsje zoeken. Brita betaalt ook voor mij en loodst mij een van de (kleine!) kamertjes in, aan een tafel voor 6. Even later komen daar wat vrienden van haar bij zitten, Robert Cotner en zijn vrouw en dochter en neef Bob. Zij zijn eigenaar van Robert Cotner Electric Inc. in San Marcos, een installatiebedrijf. Dus kennen zij Philips Lighting ook! Zij zijn verantwoordelijk voor de lichtjes tijdens het Sights and Sounds kerstspektakel in San Marcos.
Ik krijg nauwelijks de tijd om te eten, want ik moet aan iedereen voorgesteld worden. Het eten is prima: King Ranch Chicken met een zalige salade met sinaasappel erin. Je krijgt er een croissant bij !?!
Als dessert kun je kiezen uit een enorm assortiment taarten. Ik neem de mijne (een stuk pecan pie) maar mee in een doggy bag voor vanavond! Brita is ondertussen vreselijk druk met mensen begroeten, tafels afruimen en zich overal mee te bemoeien. Zij kan niet stil zitten! Ze belooft dat zij mee een keertje het huis laat zien als er niemand is. Lijkt me erg leuk. Om half 1 rijdt Brita mij weer terug naar haar kantoor, waar ik naar toe gereden ben, dat

is vlak bij ons huis. Zij heeft mij zo enthousiast gemaakt voor de Heritage Association, dat ik mij meteen maar aanmeld als lid. Dan kun je mee doen met tours en misschien ook meehelpen met de Cottage Kitchen!
Vrijdagavond komt Arnold weer heelhuids terug uit Tupelo en kan het weekend beginnen. Zaterdagmiddag besteden wij een aantal uren aan het voorbereiden van onze Alaska cruise. Er moeten excursies geboekt worden en hotels gereserveerd voor de week dat wij zelf gaan rondreizen. Ook een huurauto moet geregeld worden. Het prijspeil is zo mogelijk nog hoger dan in Hawaiï!! Zaterdagavond komen Mary en Jack eten en het weerzien is zeer hartelijk. Ik heb een geheel Frans menu bedacht: eerst Tomates à la Maçedoine, daarna een Quiche Lorraine met twee verschillende salades en tenslotte Poire Belle Hélène. Mary en Jack hebben een voortreffelijke Californische wijn meegenomen voor erbij en we smullen. Alles gaat op!