Home Leave

Zaterdagmiddag is het zover: wij rijden naar Austin Airport en vliegen van daar naar Atlanta. Overstappen en naar Amsterdam! Het gaat allemaal gesmeerd, geen vertragingen, het weer is goed. Om 10 uur 's ochtends zijn wij bij de Hollandse kust en zien wij het strand van Noord Holland onder ons wegrollen.
En ja, dan sta je opeens weer op Nederlandse bodem! Het is een heel gek gevoel. In een huurauto rijden wij naar Helmond waar Tania ons wacht met bloemen, stamppot boerenkool (uit eigen moestuin!!) en cadeautjes in onze schoenen! Puck, onze poes, moet helemaal niets van mij hebben. Ze gaat onmiddellijk naast Arnold op haar kleed liggen, kopjes geven, spinnen. Maar ze gaat triomfantelijk naast mij

zitten met haar rug naar me toe en blaast zelfs naar me als ik haar wil optillen! Ik snap het wel: ik was altijd de stabiele factor. Iedereen ging wel eens weg, maar ik was nooit langer dan een dag of twee uit haar vizier. Het duurt twee volle dagen voordat zij mij weer accepteert en aangehaald wil worden. Het helpt natuurlijk ook dat ik haar verwen met lekkere hapjes!
Het duurt geen twee volle dagen voordat ikzelf weer helemaal in mijn 'gewone' leven hier zit. Ik heb het gevoel dat ik nooit weg ben geweest. Het scheelt natuurlijk dat wij ons eigen huis weer bewonen, in een vakantiehuisje zou het ongetwijfeld langer hebben geduurd. Maar hier val ik naadloos weer in in mijn oude habitat en gewoontes.
Het ziet er allemaal goed uit, Tania heeft de boel goed onderhouden, behalve de kamerplanten die zware tijden hebben doorgemaakt ;)
Wij hebben ook nieuwe huisdieren: Tania heeft een grote pot staan met daarin wandelende takken, tot mijn afschuw!
Arnold heeft meer moeite om zich in Nederland thuis te voelen, die zit nog met een been in Texas! Maar veel tijd om ons daarover druk te maken is er niet. Maandag moeten wij meteen allerlei boodschappen doen en dingen voorbereiden. 's Middags komt Dad met een taxi uit Eelde aan. Wij eten snert uit blik met roggebrood en spek, want veel tijd en fut om te koken heb ik niet.
Dinsdag is het D-Day: om 2 uur 's middags vertrekken wij naar Wageningen met zijn vieren voor de uitreiking van Tania's MSc diploma.
Dat vindt plaats in de aula van de Universiteit, een oude kerk in het centrum van Wageningen. Wij worden ontvangen met koffie en thee en er blijken 20 alumni te zijn vandaag, dus een grote groep. Even later moeten wij plaats nemen in de zaal, het orgel gaat spelen en dan lopen de afgestudeerden in een lange rij de zaal in, voorafgegaan door de pedel in toga, met baret. Zij gaan op het podium zitten aan weerszijden van een lange tafel. Daarachter nemen drie professoren plaats, ook in toga met baret. Om de beurt wordt een student naar

voren geroepen en moet hij zijn bul tekenen. Daarna wordt een kort verhaaltje over zijn thesis en zijn studentenleven voorgelezen. De gegevens hiervoor komen van mentoren, stagebegeleiders en van de student zelf, want de professoren kennen de studenten niet persoonlijk. Als het een buitenlandse student betreft , wordt het verhaaltje in het Engels gehouden. Het geheel neemt daardoor ruim anderhalf uur in beslag. Maar het is allemaal wel heel stemmig. Tania ziet er prachtig uit in een zwart kanten jurkje met roze rokje en torenhoge hakken.
Ze had erg tegen deze ceremonie opgezien, maar het valt mee: het verhaaltje is best leuk en ze komt goed over. Als alle studenten voorzien zijn van bul én speldje van Wageningen Universiteit, worden zij weer uitgeleide gedaan door de pedel. De ouders en familieleden lopen achter de stoet aan naar Hotel de Wereld, in het pand ernaast, waar de universiteit ons een borrel aanbiedt. Het is

intussen 5 uur, dus borreltijd! Het is al stampvol als wij Hotel de Wereld binnenkomen. Wij worden ontvangen in de zgn. Capitulatiezaal. Dit is historische grond: na de Tweede Wereldoorlog werd hier door Prins Bernhard en de Nederlandse generaals onderhandeld met het Duitse leger over de overgave. De eigenlijke akte werd de volgende dag getekend in een nabijgelegen pand.
Tania krijgt van studentenvereniging De Veetelers ook een diploma overhandigd met daarin haar verdiensten voor de vereniging: zij zat in diverse sub-besturen en in toneelgroep Vejater. Ik overhandig haar een theeboeket, op maat gemaakt, want het leek mij een te grote belasting om echte bloemen mee te nemen vandaag. Die zouden dan in een koude auto moeten staan wachten!
Tania kent maar weinigen tussen de alumni, ze zijn ook van andere richtingen zoals Aquacultuur. Ik maak een foto van haar met Fenna, die kent ze nog van een of ander vak.

Als de borrel afgelopen is, om 6 uur, verplaatsen wij ons naar de restaurantzaal, waar wij gereserveerd hebben voor het diner. Dit is restaurant O Mundo, met 1 Michelinster! Toen Tania in Wageningen kwam studeren, hebben wij haar beloofd om hier te gaan eten bij haar afstuderen en zo'n belofte moet je natuurlijk wel houden!
Wij beginnen met een glaasje Prosecco en bestellen het viergangen verrassingsmenu. Dat wordt omlijst door 2 amuses en wij nemen ook nog een mokkaservies toe, dus het is een avondvullend programma. Zoals het een echt sterrenrestaurant betaamd, zijn de onderdelen allemaal mooi weggewerkt en vaak nauwelijks meer herkenbaar. Je hebt dus mousse van avocado vooraf en iets met schuim van zeevruchten (schuim vind ik altijd zeer intrigerend!!) Dan is er nog haasfilet met bloedworst en appel, het dessert is mousse en cake van bosvruchten. Het smaakt allemaal voortreffelijk en wij genieten. De keukenbrigade onder leiding van chefkok Dennis Richter Uitdenbogaardt heeft eer van zijn werk! De bediening is voor een sterrenrestaurant ietwat nonchalant en vrijpostig, maar ala. Na een kopje koffie of thee met allerlei lekkers erbij gaan wij op huis aan, het is dan al half 10.
Woensdag gaat Arnold werken op de High Tech Campus in Eindhoven en ik doe een heleboel boodschappen. De donderdag gaat op aan bakken en kokkerellen en schoonmaken. Donderdagavond hebben wij weer een feestje: Arnold krijgt zijn diploma als Master Black Belt uitgereikt, en dat blijkt heel wat te zijn. Wereldwijd zijn er bij Philips Lighting maar 10 Master Black Belts en slechts 4 daarvan zijn gecertificeerd. Arnold is de enige in Noord Amerika!
Om half 5 komen Dad en ik met de huurauto naar de campus, want de uitreiking vindt plaats in restaurant The Color Kitchen aldaar.
Tania kan er helaas niet bij zijn, want die is de hele dag met een collega naar een beurs in Duitsland. Een vijftiental mensen verzamelen zich in een hoekje van een overvolle Color Kitchen, want er zijn meer meetings vanavond. Roger Vermaes, zelf ook

gecertificeerd MBB en een bekende van Arnold, verzorgt deze meeting en de uitreiking. De bul is getekend door Frans van Houten, de CEO van Philips Electronics, en Eric Rondolat, de CEO van Philips Lighting. Daarmee is het meteen een historisch document, want Philips Lighting wordt binnenkort zelfstandig en dan zullen nooit deze twee handtekeningen meer onder 1 document staan. In zijn speech prijst Roger de manier van werken van Arnold, die alom gewaardeerd wordt. In Amerika is zelfs al sprake van the Arnold Factor! Arnold is hier zelf niet van op de hoogte en moet toch maar eens even navraag doen! Hij krijgt de bul in een enorme lijst met een grote bos bloemen erbij en er hoeft niet vermeld te worden dat ik apetrots ben! Twee knappe koppen in 1 week!! Dad staat er ook enorm bij te glunderen en is zeer in zijn nopjes met de lofzang op zijn schoonzoon. Hij vindt het zeer welverdiend.
Na afloop neem ik mijn twee heren mee naar onze favoriete Italiaan in Eindhoven, La Fontana, waar wij het nog eens vieren met

Italiaanse wijn en een echte pizza. In Amerika kunnen ze veel, maar het bakken van een pizza hoort daar niet bij! Helaas heeft de ober nogal bibberhandjes zodat onze groepsfoto wat wazig overkomt. En dan hebben wij de jetlag!
Vrijdag ben ik de hele dag in de keuken bezig. Bakken en koken voor zaterdag, voor de afstudeerborrel in het Annatheater, maar ook voor vanavond, want dan vieren wij Thanksgiving. Een dag te laat, maar dat is door omstandigheden. In plaats van een kalkoen heb ik bij de poelier een forse Franse scharrelkip gehaald en daar maak ik allerhande bijgerechten bij: creamed corn, cranberry/pineapple sauce, cornbread en sweet potato-pumpkin gratin. Als dessert is er pumpkin jello. Dit jaar hebben wij zeer veel om dankbaar voor te zijn, dus een Thanksgiving viering is zeer gepast.
Het smaakt allemaal prima en bijna alles gaat schoon op. Het zoveelste feestje deze week!

Zaterdagmorgen doen Arnold en ik boodschappen op de markt terwijl Tania nog wat brownies bakt. Om 1 uur zijn Arnold en ik, opgetut en bepakt en bezakt, bij het Annatheater. Daar wachten Vincent en Lavínia, de eigenaren van het theater en onze goede vrienden, ons al op. 'Zeg maar wat er moet gebeuren', roepen ze en gezamenlijk versieren wij de foyer van het theater. Ik heb een groot tafelkleed geleend van een vrijwilliger van het Annatheater; een andere Anna-vriendin, Adry, heeft bloemenvaasjes gemaakt voor op de statafels en Inge, ook een vrijwilligster, komt achter de bar helpen. Fantastisch dat zoveel mensen hun vrije tijd hiervoor opofferen!
Wij hangen ook de banner met 'Congrats, Tania' weer op en ik heb allerlei versiering gekocht in de feestwinkel in San Marcos op het thema Graduation: tafelversiering, strooisel voor op tafel, servetjes, hangdingetjes, alles voorzien van hét symbool van de Graduate: een zgn. Mortar Board, oftewel de baret voor afgestudeerden.

Om kwart over 2 komt ook Tania aan, en zij heeft Opa meegebracht. Het feest begint officieel om half 3, en om even na half 3 staan neef Job en zijn vrouw Ann al voor onze neus. Zij moeten onderdehand het verste reizen, komen helemaal uit Dordrecht!
Langzamerhand druppelen de gasten binnen en iedereen krijgt koffie of thee en kan een stuk gebak uitzoeken op het buffet. Om half 4 wordt het tijd voor het 'officiële gedeelte'. Arnold bestijgt het podium in de foyer en doorloopt de studietijd van Tania in zijn speech. Hij memoreert haar verblijf in Schotland en haar nieuwe baan met Zweedse elementen (ze werkt bij Perstorp, een Zweeds bedrijf). Hij verhaalt van haar internationale inspanningen, onder anderen bij Studievereniging IxESN, en haar bakprestaties, die iedereen inmiddels kent. Tania staat er enigszins beduusd bij, houdt niet van de aandacht, maar ontkomt er niet aan. Als zij zich van de voorgrond wil terugtrekken, duwt een vriendin haar gewoon weer naar voren!
Ze krijgt een grote bos bloemen en het gedenkboekje dat familie en

vrienden bij elkaar geschreven hebben en dat 36 pagina's telt!
Als cadeau krijgt zij van de aanwezige en sommige niet aanwezige vrienden en familieleden geld voor een grote Lush doos, iets wat zij , als fervente Lush fan, al jaren wil hebben! Later blijkt dat zij die ruimschoots kan kopen!!
Om zes uur zijn er nog maar een handje vrienden over en om 7 uur is alles opgeruimd en sluiten wij het Annatheater af. Wij eten thuis een afhaal-Chinese maaltijd en sluiten daarmee een uiterst gezellige dag af.
Zondag moet Arnold alweer pakken, want hij vertrekt maandag naar Somerset, N.J. Hij kan natuurlijk niet zolang vrij nemen. Het is dus een beetje een rommeldag. Ik was en strijk en ruim op. 's Middags komen Anne en Maria langs. Zij zijn net terug van een welverdiende vakantie op de Canarische eilanden en konden er dus gisteren niet bij zijn. Het is heerlijk om weer bij te kletsen en zo is deze eerste week dan weer voorbij met het ene hoogtepunt na het andere!