USA

Goedemorgen, onze oren zijn weer wat bijgekomen van de mooie vocalen van gisterenavond. Echter voelen Caroline en Marco zich wat minder goed. Toch gaan we eropuit. Om 10 uur checken we uit en gaan op zoek naar een plekje waar we kunnen ontbijten. Hiervoor lopen we ongeveer een half uurtje. Het begint al lekker warm te worden. In de bekende wijk Ginza vinden we op een aantal etages hoger de goed aangeschreven Eggs’n Things. Iets met eieren dus. We begeven ons in een restaurantje in Hawaiiaanse sferen. We worden hartelijk welkom geheten door twee of drie dames in vrolijke kleding. Als we naar de tafel zijn begeleid krijgen we de menukaart. In het Engels. Met veel Japans. Marco en Christian bestellen iets met gedroogd fruit en pancakes, en tweemaal omelet. Lars en Caroline bestellen ook pancakes, een tosti en een soort Engels ontbijt. Wanneer al het eten op tafel komt blijkt het gedroogde fruit en pancakes toch iets anders te zijn, er ligt namelijk ook een lap vlees bij. Dat hadden we toch niet besteld?! Met wat handen en voeten werk werd het bord meegenomen, vlees eraf gehaald, bord teruggebracht. Bedankt.
We smullen van het lekkere eten en gaan hierna verder. We lopen naar de welbekende vismarkt, genaamd Tsukiji Market. Het is er gezellig druk. Met veel vis. En ander eten. Deze markt is al 80 jaar oud. Van oesters tot blauwe tonijn. Ze hebben het allemaal. We kijken onze ogen uit.

Elke ochtend rond de klok van vijf is iets verderop een soort bloemenveiling, maar dan met vis. Er mogen elke dag maar 120 bezoekers komen. Tussen 5.25 en 6.25 uur. Dat was wat te vroeg voor ons, dus dat hebben we niet gedaan.
Na het bezoek aan dit gebied besluiten we richting Odaiba te gaan. Dit is een eilandje nabij het vasteland. Het is aangelegd in de jaren ‘90. Een mooi stukje stadsuitbreiding. Het behoort tot Tokyo. Er zijn hier veel parkjes, brede straten, hoge gebouwen, winkelcentra en entertainment. We gaan er heen met de Yurikamome-lijn, een metro zonder bestuurder. Volautomatisch. We rijden over de Rainbow Bridge, in de avond mooi verlicht, aldus een groepje Nederlanders die zich in ons gesprek mengen.
We stappen uit bij de halte Daiba, vanuit daar lopen we naar een van de vele winkelpromenades. Marco pakt nog gauw een geocache mee, terwijl Lars kijkt waar we even rustig wat kunnen gaan drinken vanuit deze plek heb je een mooi uitzicht over de baai, met op de achtergrond de Rainbow Bridge en de replica van de Statue of Liberty. Het is wat bewolkt maar het is erg mooi!
Aan de andere kant hemelt een groot gebouw van FujiTV. Een architectonisch gebouw, gebouwd door Tange Kenzō, herkenbaar door de 90 graden hoeken en de enorme bol die met daarin een observatiedek hangend aan het plafond. Aangekomen bij het cafeetje gaan we zitten en genieten van het lekkere windje en drankje. Lekker kijken naar de mensen op het strand. We nemen er de tijd voor. Christian en Marco wandelen nog even terug richting het Statue of Liberty en het winkelcentrum waarna we naar het metrostation lopen. We besluiten langzaam terug te gaan naar het hostel. Inmiddels horen we al een tijdje veel helikopters rondvliegen. Geen idee waarom. Als we vlakbij de stad aankomen ruiken we ineens een onaangename geur, aaah we zien het. Er is ergens een flinke brand. Wel tien helicopters vliegen er boven rond. Soms in de rook en soms niet. Wat het is, weten we niet. We gaan door naar het hostel waar we aan de overzijde van de straat even een Italiaans tentje binnen lopen. Met wat Engels, handen- en voetenwerk, lukt het ons om er achter te komen dat ze ook gerechten hebben zonder tomaat. Fijn, dan heeft ook hier iedereen wat te eten heeft. We informeren naar de brand, maar meer dan dat het een flinke brand in een klein gebouw is, krijgen we er niet uit. Na een heerlijke (bijna vleesloze) maaltijd met een lekker dessert gaan we naar het hostel. Marco kijkt gelijk even waar die brand nou precies is, en wat blijkt, het is op de vismarkt, waar we vanmiddag waren. Het is zo’n uur na ons bezoek uitgebroken. Daar waar wij VANMIDDAG liepen!! Bizar. Wat erg vooral voor de mensen die hun zaakje nu kwijt zijn.

We maken een sanitaire stop en pakken onze spullen. We bedanken de host voor de gastvrijheid, arigato. En we lopen naar de JR Lijn, waarmee we naar Tokyo Station gaan. Binnen het half uur zijn we op locatie, we moeten nog ruim 40 minuten wachten. Marco gaat even kijken of we een trein eerder naar Shizuoka kunnen pakken. En ja hoor, wat fijn. De meneer print wat nieuwe kaartjes uit. Marco denkt ‘dat gaat snel’. Maar niet getreurd, de oude kaartjes worden in een apparaat gedaan en een voor een afgetekend. Het kan best wat sneller, maar niets aan te doen. De nieuwe kaartjes zijn in de pocket! We wandelen vlot door naar het juiste perron, wat toch nog wel even zoeken is. We zitten in wagon 14, vrijwel achteraan, want totaal heeft de Hikari trein er 16. Lars hoort een fluitje

dus we schieten gauw de trein in. Het was niet nodig, maar wel lekker cool. Marco heeft weer alles goed geregeld met de treinkaartjes, dus dat is fijn.

We gaan zitten op de voor ons gereserveerde plekken, waarna niet veel later de trein met veel vaart vertrekt. Het duurt een klein uurtje voordat we aankomen in Shizuoka. Een wat kleinere stad. Het is rustig in de trein. We rijden al weer gauw 260 km/h. Om 20.33 uur komen we volgens schema aan. Fijn, een half uurtje eerder dan eigenlijk gepland. We lopen naar het hotel waarna we inchecken. Het gaat vlot en dan nemen we van elkaar afscheid. Elk setje naar de eigen kamer. We frissen ons op en gaan slapen, welterusten.