Monday morning so good to you! Jawel een nieuwe week, een nieuwe verandering! Vandaag was het tijd om de hoeken weer te geven die open en dicht waren. Samen met Sandra hing ik in iedere hoek een mannetje op. Zo besproken we welke hoek open en dicht was. De huishoek was bijvoorbeeld open, de puzzelhoek, … Het viel echt op dat de kinderen het niet gewoon waren om te spelen dus bleven ze allemaal op het kleine matje zitten. Na vijf keer zeggen vertrokken dan toch een paar kindjes en al vlug volgden de anderen ook. Na wat spelen was het weer tijd om samen te hokken op het kleine matje. Maar een pluspunt, Sandra legt nu ook al zelf de kussen, dus op het matje is al wat meer plaats! Jippie!

Oké, nu is het tijd voor te kiezen! Zoals gewoonlijk komen er heel wat kindjes aan de teacher tafel zitten! Maar owé owé owé, daar begint de miserie! Er zitten dan 8 kindjes aan die tafel, maar wie oh wie is dat nu? Is het Anthony, Raquel, Salome of is het misschien Justine?! (even ter zaken, ja hoor ik ken al heel wat namen uit mijn klas) Maar dus, wat doe je dan? Dan vraag je 100 keer de kinderen hun naam, maar dan versta je ze niet of pakken ze zelf al het foute boekje… Met andere woorden, wanneer je dan eindelijk iedereen zijn boekje hebt gevonden, is het tijd om op te ruimen! Nu, omdat ik weet dat ik waarschijnlijk toch nog iedere keer aan de teacher tafel ga zitten, is het tijd wat we eens verandering in die boekjes gaan brengen. Sooooo, wat heb ik gedaan? Jawel hoor, ik heb alle boekjes die er waren mee naar huis genomen, van de klaslijst een foto gemaakt en dan thuis alle boekjes gesorteerd en gekeken welk kind er nog geen had en dan op de boekjes zonder naam, een naam geschreven. Fjoew, dat duurden precies eeuwen om dat voor elkaar te krijgen! Maar het is gelukt want iedereen heeft nu een boekje!

Wanneer de kids dan klaar waren met het schrijven van de letter ‘p’ en ‘f’, (want die hadden ze geleerd) was het tijd om hun te belonen voor het harde werk! Ze kregen allemaal een smiley in hun boekje en jawel hoor, ze waren zo gelukkig! Net zo gelukkig als Sas die een giraf heeft gezien! Je ziet het waarschijnlijk al voor je, al die kleine zwartekes, die hun tanden bloot lachen en zo blij zijn!

Bijna tijd om naar huis te gaan! Of dat dachten we toch! Rond een uur of 11 moesten er een aantal kinderen naar het toilet. Maar omdat er al zoveel kinderen naar de wc waren geweest, was de deur ook al een heel aantal keer open en dicht gegaan! Maar, wat krijg je dan als de juf al 500 keer had gezegd om de deur dicht te doen? Wel, wanneer je een 2 jarige dit laat doen, dan smijt deze de deur dicht met als gevolg dat je deze niet meer open krijgt. Je fronst nu je voorhoofd en denk bij jezelf: ‘heuh, je kan die deur toch gewoon open doen?’. Wel ja dat kan, maar daarvoor heb je een klink nodig aan de binnenkant van de deur… En ja wat doe je als die er niet meer op zit? wel, dan wacht je tot iemand kan helpen om de deur open te doen, maar evident was alles behalve, zeker als je weet dat de kink langs de buitenkant ook niet top was. Na een dik half uur, hebben ze ons er dan toch uitgekregen en was het nog even tijd om buiten te gaan spelen!