Mwashibukeni of op zen Nederlands, goedemorgen.
Jawel, een nieuwe dag, een nieuwe start. Vandaag was het weer eens tijd om met Meghanne naar Paraclete te gaan. Maar ook vandaag zaten we niet met twee in de auto. Neen, we zaten weer met drie erin. Of, moet ik zeggen vier? Het is dan wel een automatische auto, maar rijden vanzelf, dat lukt nog net niet. Spijtig!

Omdat Hanne en de zics erbij waren, zag je aan Linda dat ze gestrest was. Ze was vroeger begonnen, twijfelde over alles, … Hoe zou je zelf zijn? Je kent dat wel, dat die van de school of hogerop eens een kijkje komen nemen. Hihi, altijd spannend! Maar ze deed dat goed!
Tijd voor een nieuwe dag! Vandaag was het weer de dag van de herhaling. Vandaag mochten de kinderen ook zelf juf of meester zijn, ze mochten de dagen van de week aanduiddne met een stok en de kleuters moesten hun dan na zeggen. Na de dagen van week, telden de kinderen nog eens tot tien en waren ze ook weer blij om mij te zien! Samen op de foto dat is fijn, want het was weer sport voor groot en klein! Samen met grade one hadden we weer sport. Samen met mijn kiddies heb ik gesprongen in het springtouw, gelopen, en nog veel leuke andere dingen gedaan! Zoals ze zeggen: Jump for joy! Wat dat was fijn zeg! Oh ja voor ik het vergeet! Ik heb ook mijn armspieren getraind! Je vraagt je af hoe? Wel, hang er een paar kinderen aan en wandel een beetje rond!

In de avond zijn we nog gaan eten met Jay in de Angelina’s. Na zeker anderhalf uur te wachten, kwam mijn pizza 4-kazen! Jawel hier had ik zo lang op gewacht, zelfs langer dan anderhalf uur! Oh jammie, lekker lekker lekker! Wel hij was zo lekker, dat hij zo lang in de oven heeft moeten staan dat die verbrand smaakte… Potverdorie toch, wel spijtig, want het kon wel lekker zijn! Hij zag er niet verbrand uit, maar hij proefde wel zo! Hmm, minpunten voor de keuken! Maar buiten dat was het wel een fijne avond!