De laatste keer in Paraclete. Jawel, hier ga ik sowieso wenen! De band die ik met Linda en de kinderen hier heb, is onbeschrijfelijk!

Ik was vandaag speciaal vroeger naar school gegaan omdat ons mama en Linda nog een laatste keer met elkaar willen bellen. Ik was hier al om 07.40 in plaats van acht uur. Toen ik in de klas kwam, gaf Linda mij een cadeautje. Het was een armbandje dat ze speciaal voor mij had laten maken zodat ik haar nooit meer zou vergeten. Ma zo lief dat ze is! Ik had ook een cadeautje voor haar. Ik had voor haar een chitenge, schmink en voor de kinderen nog stickers en een voetbal. Ondertussen hadden Linda en ik al alle twee geweend en wanneer ons mama belde, stroomden er nog meer tranen… Ik zei het, het gaat hier regen in Ndola en niet door het weer, maar wel door mij.

Eerst leerden we nog over het transport. Zo leerden we over het watertransport, luchttransport, wegentransport en railtransport. Na het transport was het tijd voor mijn afscheidsfeest.

In de kerk hadden ze een stoel gezet met daarop een chitenge. Wanneer ik binnen kwam, stonden alle kinderen recht en gaven ze mij een groot applaus. Eerst werd er gebeden en dan werd er gezongen voor mij. Het eerste liedje was een bedanklied voor mij en dit ging erover dat ik gezond en zonder zorgen door het leven kon gaan. Nadien volgden er nog heel wat liedjes en dansjes.

Wanneer de bisschop was gearriveerd, was het tijd voor een speech. Normaal zijn zijn speechen heel kerkelijk, maar vandaag zag ik een andere bisschop. Een bisschop die sprak vanuit zijn hart en zijn dankbaaarheid toonde. Hij vertelde me hoe dankbaar hij was voor alles wat ik had gedaan en dat ik de school beter had gemaakt. De liefde die ik voor de kinderen, de mensen hier en Afrika toon, dat is uniek. Hij zegt dat hij ziet dat ik hier met mijn hart zit en dat hij heel blij is dat ik hier was op de school. Hij wenst mij het beste toe en wil zeker dat ik nog eens terug kom.

Na de bisschop, Linda’s vader was het tijd voor Linda. Ok Linda sprak hele mooie woorden uit. Ze zei ook dat ze er iedere keer uitkeek naar die donderdag en vrijdag. Want dan zou ik komen. Ze vertelde ook dat ze zag dat ik hier met mijn hart was en dat iedereen gek op me was! Iedereen ging me missen en ik had een enorme, grote en positieve indruk achter gelaten. Ze sloot af met de volgende woorden: je liefde voor ons, de kinderen, de mensen ne het land hier zullen we niet snel vergeten. Je bent een bijzonder iemand, een uniek iemand. Ja, je maakte van ons een beter mens, gaf ons een andere kijk op het onderwijs en je stond hier iedere week met een grote smile. Ik ga je missen Paulien, ik verlies een goede vriendin maar vooral een nieuwe zus. Ik wens je alle succes in België en ik weet dat ik je binnenkort terug ga zien!

Zo een lieve woorden van Linda. Ik ga ze ook allemaal een voor een missen! Wauw, zo fijn om zo’n mooie woorden te krijgen! Dank je wel voor alles! Dank je wel voor je luisterend oor en voor alles wat ik heb mogen leren!

Om de dag af te sluiten, hebben we nog foto’s gemaakt met de hele school en met de kinderen van de klas apart.

Een mooie voormiddag, maar een minder goede namiddag. In de namiddag ben ik samen met Piena, Jez en Owen naar de luchthaven geweest. Hier waren ze moeilijk aan het doen. De papieren van België waren in orde, maar blijkbaar moesten we nog 2 papieren van Zambia hebben. Het export en Sanitary certificate ontbraken nog. Dit moesten we gaan vragen ergens in het stad. Wanneer we op de plaats aankwamen, vertelden ze ons dat we op de verkeerde plaats waren. We moesten voor een kat naast de Simba internationale school zijn.

Daar aangekomen bleek dat die dokter niet meer in Ndola zit en verhuisd was naar Lusaka. We hadden verschillende telefoonnummers gekregen en hebben deze allemaal gebeld. Uiteindelijk hadden we het nummer van de hoofddokter, maar deze wilde de papieren niet invullen tenzij hij wat extra onder de tafel geschoven kreeg. We hebben dan 300 kwacha of 30 euro overgeschreven en dan zou hij dit morgen in orde maken. Wow, morgen ben ik weg. In heel mijn avontuur heb ik hier nog nooit stress gehad, behalve vandaag.