Hupsake, de voorlaatste week in Kaloko Kananshi. Wow, ik begin te beseffen dat ik volgende week terug naar ons Belgenlandje ga… Ineens gaat alles zo snel! Aangekomen op school, was Sandra er nog niet. Dirk, de onderdirecteur deed de deur voor ons open en en en … Wat we toen zagen was iets speciaals… zo speciaal, iedereen werd er stil van! Wil je weten wat het is? Tadaaa, hier is het dan! Jup, het is allemaal nieuw speelgoed. En nieuwe matten! Yes, daar is het matje waarvoor ik al zo lang gebeden heb…. Yes yes yes, 10 windjes in een fles! De mat was niet zo heel veel groter, maar wat zeggen ze? Alle kleine beetjes helpen. Jawel, in ons geval was dat ook! Weeral een beetje minder dicht op elkaar gepropt!

Na al dat nieuwe speelgoed te ontdekken was het tijd om nog eens te herhalen hoe wij in elkaar zitten. Ons lichaam is gemaakt voor verschillende dingen maar al deze dingen krijgen we van ons voedsel. We hebben voedsel dat ons energie geeft, voedsel dat ons beschermt en voedsel dat zorgt dat we sterk worden. Ook hierbij zongen ze een liedje, een vrolijk liedje. Na het zingen en dansen was het weer tijd om even stil te zijn en op te letten. Voordat de kinderen mochten gaan spelen met het nieuwe speelgoed, leerden we nog de letter ‘j’. De kinderen moesten the sound of the letter kennen. “Dju”, zo spreken ze hier de letter ‘j’ uit. Het geluid werd gekoppeld aan een auto die aan het rijden was bochten moest maken.

Nu mochten de kinderen spelen al het nieuwe speelgoed. En of ze het de max vonden? Jawel, ze vonden het geweldig! En iedere keer als ze iets hadden gemaakt of iets hadden gedaan, kwamen ze naar mij om alles te tonen! Kleine lieve dropjes! Na een dik half uur, was het tijd om op te ruimen en te eten. Als laatste onderdeel van de dag, was het tijd om buiten te gaan spelen en jawel, zoals altijd has ik weer mijn personal hairdressers bij mij! Hmmm, dat doet toch zo goed als ze in je haar zitten te prullen.

In de namiddag was het tijd voor Piena om naar buiten te gaan. Maar, ze was niet alleen. De honden houden wel van een lief klein poesje en dat hebben we ook gemerkt. Ze vinden haar zo fantastisch dat ze Piena willen knuffelen en kusjes geven! Jawel, zoveel kusjes dat ze bijna wordt opgegeten! Arme Piena! Jups, een van de honden had Piena vast gehad. Dat kleine poesje was helemaal in shock. In de avond ging de dierenarts normaal komen om Piena haar laatste spuiten te geven, maar uiteindelijk is hij niet meer geweest. Dus ze krijgt haar spuiten een andere keer en hopelijk heeft ze niets overgehouden aan de aanval van de hond.

Hiep hiep hiep hoera voor Hanne! In de avond zijn we nog in the Urban iets gaan eten voor Hanne haar verjaardag!