Eerste stageweek

Na een drukke, volle en gezellige introductieweek hadden we de week afgesloten met een weekendje back to basic kamp. Dit drie dagen durende survivalkamp was gericht op samenwerken, elkaar leren kennen, communiceren en het vertrouwen in elkaar vergroten. We hebben verschillende activiteiten gedaan zoals klimmen, kletteren, donker in het bos lopen aan de hand van een touw volgen (je zag echt niks..), een vlot bouwen en vooral veel ´mind games´. Soms duurde het even voordat we uit die games kwamen, maar wat was het leuk. Ook heb ik alle activiteiten even opgeschreven want wie weet kan ik hier zelf nog een keer iets mee doen in het werkveld. Samen met onze kampleider en drie anderen hebben we ook nog een nachtwandeling gedaan. Wat is het mooi om hier die sterren te kunnen bekijken. We zien andere sterren dan in Nederland, omdat we natuurlijk verder weg zitten. Dit heb ik nooit echt gerealiseerd. Ook zien we de melkweg bijna elke avond. Ik kan gerust een hele tijd buiten zitten en naar boven zitten kijken.
De mensen die mij kennen weten dat ik wel van een beetje survival houd en daar helemaal voor kan gaan. Maar we lagen hier in een grote tent met stapelbedden die niet helemaal je van het waren. Hele verhalen kwamen langs over grote spinnen en slangen en daardoor heb ik ook niet echt super kunnen slapen. Gelukkig was het een heel leuk en gezellig weekend en hebben we ook jembé lessen gehad. Met twee anderen proberen we om hier een cursus in te krijgen aankomende maanden. Dat zou ik zelf echt helemaal geweldig vinden!

Voor diegene die benieuwd zijn hoe het met mijn hand is, alles gaat goed. Helaas heb ik op kamp niet alles kunnen doen wat ik juist had willen doen, maar op dit moment moet ik gewoon nog even rustig aan doen. Half maart mag ik weer alles op gaan bouwen en weer autorijden. Wat zal dat fijn zijn na bijna een halfjaar niet gereden te hebben! Gelukkig heb ik al wat af kunnen kijken bij de anderen. Links rijden is toch wel eventjes wennen.

Oke, nu to the point. Ik zou vertellen over mijn eerste stageweek. Ik loop dus stage bij Village of Hope. Paddy, onze ´papa´ hier in Grabouw die ons met van alles helpt heeft ons erheen gebracht. William en ik merkten gelijk dat het een mooi plekje is, goed verzorgd en waar veel tijd en geld in is besteed. We maakten kennis met alle vrijwilligers en collega´s. Iedereen komt ergens anders vandaan, Zuid-Afrikanen, Amerikanen, een pool, Engelsen en wij als Nederlanders vullen de groep mooi aan.
De locatie zelf is een opvang voor kinderen die uit huis zijn geplaatst omdat hun ouders alcoholisten zijn of zij niet meer voor het kind wilden zorgen. Hier wonen ze en zijn er altijd house mommy´s die op hen letten. Ze hebben een mooi plekje, krijgen alle aandacht en William en ik zijn al opslag verliefd op ze geworden. Ik vraag me af of ik misschien een tweede koffer kan aanschaffen om er een paar mee te kunnen meenemen naar Nederland. William en ik willen wel een dealtje met elkaar sluiten;)

Back to reality. In de middagen houden we ons bezig met de sport activiteiten in de townships. Het is de bedoeling dat we de mentoren (jongeren die zelf ook uit de townships komen) gaan coachen zodat zij de sportactiviteiten zelf verder voort kunnen zetten en aanzetten om dit te blijven doen. Voordat we aan de activiteit beginnen halen we alle mentoren op met een bakkie, ook wel een pick-up dus. Deze week zijn we al op verschillende plekken geweest om daar netbal te spelen en een middagje met 34 graden hebben we, ja ik ook, voetbal gespeeld. Kinderen spelen op blote voeten en we spelen op veldjes waar je echt van alles kan vinden. Glas, plastic, hout, gebruikte voorwerpen en ga zo nog maar even door. Tijdens deze warme dag zijn er ook twee bosbranden ontstaan. Eén hiervan was dichtbij Village of Hope en het heeft twee dagen geduurd voordat deze helemaal uit was. Als de wind veranderde zouden we moeten evacueren, maar gelukkig is het niet zo ver gekomen. Het spektakel was groot en indrukwekkend. Helikopters met waterzakken bleven voorbij vliegen. Het schijnt dat dit vaker kan gebeuren en dat hierdoor ook soms delen van de townships weggevaagd worden. Aan het begin de ochtend beginnen we de dag met evalueren, plannen en bidden. Dit heb ik nooit zo meegekregen van thuis uit, maar ik vind het erg mooi om te zien dat ze bidden dat de brand stopt, voor Grabouw en haar mensen die daarin leven.

Woensdagmiddagen gaan we mee met een groep kinderen die HIV hebben. Zij krijgen op deze middag een activiteit waar ze ook iets door leren. Deze week ging het over welk effect mensen op je kunnen hebben, goed en slecht. Aan de hand van de activiteiten leren ze hier meer over. Het zijn eigenlijk lessen over social skills, je lichaam, HIV en leadership. William en ik gaan voor deze groep een curriculum schrijven zodat er meer structuur komt en de lessen al kant en klaar in een map te vinden zijn. Wat een leuke groep van jongens en meisjes tussen de 9 en 17 jaar oud. Het is wat moeilijk om op hen af te stappen, maar door middel van bal spellen ging dit al wat makkelijker. Door alle nieuwe gezichten durfden ze nog niet echt voluit te spreken, maar hopelijk zal dit volgende week wat meer loskomen.

Gisterochtend kregen we van Emma (onze begeleidster van Village of Hope) een tour door de townships. We hebben hier al vaker doorheen gereden, maar nu gingen we aan de wandel. De impact die deze ochtend had was groot op mij en ook voor William. Overal waar je liep lagen kippenbotjes, een schapenhoofd, glas en het stonk er vreselijk. De hutjes worden gemaakt met alles wat ze maar kunnen vinden. Ook zijn we op huisbezoek geweest bij een van hen. Een klein, donker holletje dat binnenin beplakt is met karton. Vliegen vlogen overal in het rond maar je kon goed zien dat deze mevrouw het zo goed mogelijk schoon probeerde te houden. Een hele aardige vrouw van wie we zeker terug mogen komen. Toen we weg gingen ontvingen we nog een hartelijke knuffel van haar. De weg werd ons gewezen door twee meisjes die door alle troep gewoon nog op hun blote voeten liepen. Zij waren ook helemaal trots om hun eigen huis te laten zien.

Steeds meer merk ik hoe groot de verschillen zijn. Van de township komen we in ons eigen luxe huis en de volgende dag staan wij weer gewoon op om te douchen, te eten en op te maken. Ik stond er vooral zelf heel erg bij stil toen William en ik net uit een township kwamen en ´s avonds werden uitgenodigd door onze docenten om in een hotel te komen eten. Het hotel was luxe, groot, mensen bedienden je vrienden en vaak en het eten was er in overvloed. Hoe goed wij het eigenlijk wel niet hebben dringt steeds meer tot mij door.

Ik ben heel blij dat ik dit werk kan doen. Een social worker wordt hier heel erg gewaardeerd, vanuit mijn stage maar ook in de townships. Je kan iets betekenen voor de community en daar ben ik heel erg blij mee. Ze zijn superblij dat wij hen hierin kunnen ondersteunen en alle handen zijn welkom. Een mooiere minor en leerervaring had ik me denk ik niet kunnen wensen.

Excuses voor diegene die het net een te lang verhaal vonden, maar ik heb deze week zoveel meegemaakt dat ik alles even op papier moest zetten. Hopelijk is het voor jullie ook interessant en staan jullie er vandaag ook bij stil hoe goed wij het eigenlijk hebben. Draai je kraan open en wees blij met het schone en drinkbare water. Kijk naar je woonkamer, hoe groot die wel niet is. En ga slapen en bedenk je hoe blij je mag zijn met je grote, schone bed waar je aan je goede nachtrust begint.

Dit weekend staat Cape Town op de planning. Morgen hebben we een tour geboekt naar Kaap de goeie hoop en zal ik vast en zeker een aantal pinquins fotograferen!

Voor alle mensen thuis, ik mis jullie en tot skypse!