Het grote avontuur komt nu wel heel dichtbij

Het komt steeds dichterbij.. Nog maar 4 nachtjes slapen en dan vlieg ik toch echt naar Kaapstad. Alle voorbereidingen komen tot het einde, alleen valt er nog steeds veel te regelen. Gelukkig heb ik het grootste gedeelte gehad: mijn visum is goedgekeurd! En dat was niet ´even´ een visum aanvragen. Drie retourtjes Den Haag, bellen en mailen voor verzekeringen naar binnen en buitenland, tientallen documenten invullen, de bank die niet mee wilde werken en niet te vergeten die oh zo vriendelijke mensen van de ambassade. Maar hé, ik zal niet meer klagen. Dat visum is mooi, luid en duidelijk opgeplakt in mijn paspoort en nu staat eigenlijk niets meer mij in de weg.

Ook hebben William en ik kennis gemaakt met Karin, de projectcoördinator van dit hele project. Ik moet zeggen dat door al dat geregel ik er even wat minder zin in had gekregen, maar door haar enthousiasme en ideeën ben ik weer helemaal opgeladen. Stukje bij beetje krijgen we steeds meer te horen over ons project en heb ik mijn Afrikaans cursus met een mooie 7,5 afgesloten. Baie goed al zeg ik het zelf! Volgens mij gaan we met een superleuke groep mensen die allemaal een mooi avontuur willen gaan beleven. Hier en daar hoor je al verschillende ideeën en ook ik ben begonnen aan mijn Zuid Afrikaanse bucket list.

Ook al heb ik er enorm veel zin in, dat ik mijn familie en Joost moet gaan missen doet mij toch wel pijn. Een paar weken op vakantie, no problemo. Maar ruim vier maanden is toch wel veel. Gelukkig ben ik niet de enige met een relatie en kan het mooie Afrika mij er een beetje doorheen slepen.

1 Februari heb ik mijn 'afscheids' feestje gehad. Een drukke en gezellige middag. Dat ik zoveel mensen om mij heen heb die mij succes willen wensen en nog even gedag komen zeggen maakt mij heel erg blij. Afscheid nemen was voor mij toch wel heel erg apart. Ik weet dat Afrika nu heel erg dichtbij is, maar op de een of andere manier is het besef er nog niet helemaal. Volgens mij beseft mijn familie het meer dan dat ik het zelf doe. Ik wil iedereen heel erg bedanken voor de cadeautjes, lieve kaarten en vooral de mooie woorden. Ik ga jullie missen en zeker aan jullie denken.
Ik hoop dat jullie door dit ´dagboek´ een beetje op de hoogte blijven. Ik ben zelf ook heel erg benieuwd wat ik allemaal ga beleven en ik kijk er al heel erg naar uit om over vijf maanden mijn verhalen opnieuw te gaan lezen.

De week voordat ik vertrok had ik nog een intensieve schoolweek. Hier hebben we les gehad over wat we kunnen verwachten, do's and don'ts voor als je in aanraking komt met andere culturen, human developing en ga zo nog maar door. Studenten van verschillende opleidingen doen mee aan deze minor en we gaan allemaal naar verschillende plekken. Suriname, India en Zuid-Afrika. Het was een hele interessante week die ik niet had willen missen. Het viel me alleen erg zwaar omdat ik deze week nog zoveel moest bedenken en doen voor mijn eigen reis. Normaal gesproken ben ik erg gestructureerd en begin ik ver van tevoren al ergens aan, maar nu kan je spreken van het tegenovergestelde. Misschien begin ik al wel te wennen aan de Afrikaanse cultuur: alles sal regkom.