Zo, daar zijn we dan weer. De tijd gaat sneller dan ik denk. Het voelt alsof ik een paar dagen terug mijn vorige blog had geschreven, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Waar waren we gebleven?
Ohja, twee weken terug had Paddy een wine & cheese autumn georganiseerd. Dit hield in dat iedereen zijn of haar eigen eten en drinken meenam en Paddy (die muziekant is) maakte muziek op het podium. Iedereen stond op een gegeven moment lekker te dansen maar toen het pauze was waren wij toch echt aan de beurt. Paddy wist van niets en omdat hij zoveel voor ons doet en betekend voor ons hier besloten we voor hem op te treden. Daar stonden we dan. Met zijn allen op een rij The World greatest te zingen. Toen er traantjes begonnen te vloeien merkte ik hoe fijn iedereen het vond dat wij dit deden. We genoten met zijn allen en hebben nog lang en uitbundig met iedereen staan dansen. Zelfs hier en daar wat stijldansen!

De rest van het weekend had ik lekker rustig aangedaan. Ik merk dat ik hier erg veel doe en soms niet altijd tijd voor mezelf vrijmaak. We gaan van het een naar het ander en even tijd voor mijzelf hebben was heerlijk. Ondertussen heb ik verschillende series verslonden en heb ik genoten van het zonnetje. Nouja.. zonnetje. Het zonnetje laat zich hier af en toe zien maar je merkt echt dat de winter eraan zit te komen. Vaak is het bewolkt, regent het en is het (ijs)koud. Ik ben nogal een koukleum dus ik kom de dag hier meestal door met een trainingsbroek, fleecevest, sjaal, dikke sokken en vaak haal sla ik mijn deken om me heen. We hebben hier helaas geen verwarming maar kunnen wel een vuurtje stoken. Dit hebben we ondertussen al uitgeprobeerd maar zoveel warmte komt daar helaas ook niet vanaf. Doordat het zo vaak regent betekend dit ook dat William en ik af en toe geen sports in de middag hebben. De kinderen komen namelijk niet naar buiten als het regent, omdat ze haast geen andere kleren hebben om aan te trekken.
Maargoed, dit heeft er wel voor gezorgd dat we lekker zijn opgeschoten met onze research en het verslag. We hebben uitgezocht hoe we meer structuur kunnen bieden aan de Rainbow Smiles (HIV support groep) activiteit in de vorm van een curriculum. Nu we het verslag bijna af hebben kunnen we ons hierop gaan focussen. Ik was even ons doel kwijt, maar na vandaag weet ik weer zeker dat dit curriculum zeker iets is waar ze iets aan hebben. Emma onze stagebegeleidster is er niet voor eeuwig en vrijwilligers moeten het ook makkelijker op kunnen pakken, precies waar ze nu tegenaan lopen.

Afgelopen weekend hebben we de lionshead beklommen, zeker een aanrader voor mensen die hierheen gaan. Het klimmen was minder zwaar dan de tafelberg, maar wat was dit mooi. We hebben precies uitgestippeld dat we voor zonsondergang boven waren zodat we hiervan konden gaan genieten. Dit heeft een heleboel mooie foto´s opgeleverd en momentjes waar ikzelf stil van werd. Wat gaat de zon trouwens snel onder! We konden het zelfs aftellen zoals met Nieuwjaar, het voelde zelfs zo! Na dit mooie moment zijn we in het donker weer terug geklauterd, geklommen en gewandeld. De zaterdag was het de dag van onze eigen georganiseerde community day. We hebben 1,5 maand elke woensdagavond met elkaar ´vergaderd´ en zo hebben we deze dag vorm kunnen geven. We hadden sportactiviteiten van klein naar groot, schminken, wat kraampjes en een heuse Grabouws Got Talent. De aanloop was wat minder dan we hadden verwacht, maar dit hebben we flexibel opgelost en uiteindelijk hebben we een hele geslaagde dag achter de rug gehad.
De volgende dag zijn we naar Somerset gereden met familie van Paddy en zijn we met hen naar de kerk gegaan. Ik verwachte een ´zwarte´ kerk met luid gezang, halleluja´s en gedans. Het tegenovergestelde bleek. Eigenlijk waren er veel blanke mensen, veel jonge mensen en was het in een heel modern jasje gestoken. Even wennen, maar wat een ervaring was dat. Het kerk gebeuren is niet helemaal mijn ding, maar hier waren de sprekers heel erg goed en ging het meer over je leven en hoe je je leven positief kan vormgeven. Goede levenslessen kwamen hier naar voren. Na de kerk zijn we naar Somerset gereden en hebben we heerlijk geluncht en nog wat geshopt.

Toen ik thuis kwam wilde ik met mijn moeder skypen, want tja, het was moederdag. Doordat de stroom er weer uit lag heb ik even moeten wachten maar daarna heb ik eindelijk even met mijn moeder gesproken. Heerlijk even met moeders. Al had ze ook wel wat minder leuke dingen te vertellen. Ik merk hierdoor nu pas hoever de afstand eigenlijk tussen ons allemaal wel niet is.Er spelen verschillende dingen, maar tegen iedereen wil ik even zeggen dat ik aan jullie denk en jullie denkbeeldig even een dikke knuffel geef.
Om de blog nog maar even leuk af te sluiten, paps en mams gaan zondag op het vliegtuig! Whoehoe. Ik kijk er echt al heel erg naar uit om hen dit mooie land te kunnen laten zien. Over iets meer dan drie weekjes! Nog maar even plannen wat ik allemaal hen in die korte tijd kan laten zien.