Lets travel!

Na de Gardenroute heb ik een weekje gewerkt en hierna vond ik het wel weer tijd om Zuid-Afrika verder te ontdekken. Misschien een beetje snel, maar zeker niet verkeerd. In Nederland heb ik hiervoor al malariapillen geregeld, maar we kwamen erachter dat we nu precies in de periode gaan waardoor je ze ook onder het krugerpark nog moet innemen. De dag voor vertrek zijn we snel naar de apotheek gegaan en hebben we ze daar gelukkig nog weten te krijgen.

Zaterdag zijn we dus terug gekomen van een 17 daagse reis door Zuid-Afrika, Swaziland en een stukje Lesotho. Met vier huisgenoten dachten we dit samen wel aan te kunnen dus zo stonden we dan, met zijn vijven op Cape Town Airport. We vlogen met de Afrikaanse maatschappij Mango. Hier en daar zat ik er wat gespannen bij in het vliegtuig door de vrij hevige turbulentie maar toen we eenmaal geland waren kon de vakantie echt beginnen. Het begon al goed toen onze huur auto niet beschikbaar bleek te zijn. We kregen een gratis upgrade en toen we de auto zagen waren we zo blij als een kip. Wát een bak. Mét airco, muziek, leren bekleding, genoeg ruimte, cruise control en ga zo nog maar even door. Via Johannesburg was het even rijden (met fikse regen, hagelbuien en files tussendoor) maar ´s avonds kwamen we dan eindelijk aan op onze bestemming Berg en dal, een dorpje midden in het Kruger National Park.

Berg en dal, Kruger National Park
Vanaf Johannesburg 405 KM.
Doordat we later waren aangekomen was de gate tot het krugerpark gesloten. Er werd een escorte geregeld zodat we onder begeleiding door het park konden rijden. In de avond mogen er alleen nog maar safari auto´s rijden en zelf rijden zou te gevaarlijk zijn omdat we dan dierenlevens in gevaar konden brengen.
De volgende dag begonnen we vroeg omdat we een selfdrive door het park wilden gaan doen. Stipt 7 uur stonden we bij de receptie om alles te regelen en we konden aan onze safari beginnen. Het Krugerpark klonk bij mij altijd in de oren als een toeristische trekpleister waar je niet door kan rijden en waar je alleen maar foto camera´s ziet flitsen. Maar het was vrij rustig en we hebben lekker op ons eigen tempo kunnen rijden door dit mooie park. We hebben kudu´s en impala´s gezien, neushoorns, olifanten, giraffen, zebra´s, mest kevers, duizendpoot (die je echt niet in je bed tegen wilt komen)

eekhoorns, salamanders, kameleon, verschillende vogels, wezels, nijlpaarden, buffels, schildpadden, apen, zwijnen, gnoes en wild dogs. De wild dogs zijn heel zeldzaam en haast niet te vinden in het park, maar toen we richting ons huisje gingen lagen ze lekker te zonnen op straat. Ze wilden zelfs niet aan de kant waardoor we ze goed hebben kunnen bekijken. Uiteindelijk hebben we van 8 uur ´s ochtends tot 17.30 uur benzine opgemaakt in dit park, en het was zeker de moeite waard!
We waren nog niet helemaal tevreden met al deze dieren en hebben de volgende dag om 5 uur ´s ochtends een tweede selfdrive gedaan. Dieren die ik nog aan het lijstje hierdoor kan toevoegen zijn gieren en een hyena. Hierna zijn we verder gereden Swaziland.

Swaziland, Hlane Royal National Park
Vanaf Berg en dal 179 KM.
Swaziland is een apart land in Zuid-Afrika met een eigen koning. We verbleven weer in een National park, maar dit keer net wat anders. Geen Wi-Fi, zelfs geen elektriciteit. Het was even beangstigend maar uiteindelijk hebben we hier allemaal van kunnen genieten. Ze noemden het het huis van de koning. Er zaten geen ramen in en alles zag er heel netjes uit. Zo´n 200 meter verder konden we onze ´huisdieren´ zien. Hippo´s, olifanten, neushoorns. Ze zaten achter een prikkeldraad waar wij in Nederland niet eens schapen achter zouden zetten. Maar we hebben het overleefd en eigenlijk was het gewoon super gaaf. We konden in bad, maar nog beter was de buitendouche. Vanaf de buitendouche kon je over het muurtje kijken naar alle huisdieren die een paar honderd meter verder stonden. En ´s avonds rond zes uur kwam er een vrouwtje die de olielampen aandeed zodat we wat licht hadden in de duisternis. We begonnen onze eerste dag goed. Ik was de laatste dagen erg moe en heb veel geslapen, waarschijnlijk een bijwerking van de malariapillen. Ook hebben anderen door deze pillen vage dromen gehad en zelfs ziek ervan geworden. Gelukkig waren de jongens nog zo actief als wat dus die hebben hout gesprokkeld en een vuurtje gemaakt waardoor we ´s avonds onze eigen braai konden houden.
De volgende dag zijn we een stuk gaan rijden. Op de kaart leek het zo´n 1,5 uur verder maar de weg ernaartoe was een zandweg vol bochten, koeien en geiten. Eigenlijk best gaaf. Ik had nu voor het eerst het idee dat ik meer in het echte Afrika was, zoals ik me misschien meer had voorgesteld. Vrouwen die hun kinderen in doeken op hun rug dragen en ondertussen grote bakken op hun hoofd dragen, de mannen die de koeien van de weg proberen te houden en de kinderen die achter onze auto mee renden. Een vriendelijke vrouw wachtte ons op, op de plaats van bestemming en samen met haar zijn we naar beneden gelopen. Hier vonden we tekeningen van de bushmen, zo´n 40.000 jaar oud. We hadden nog meer op de planning staan maar door dat zandweggetje hadden we er

veel langer over gedaan dan we dachten. De volgende dag hebben we daarom onze planning maar weer voortgezet. We zijn gaan rijden richten Mbane, de hoofdstad van Swaziland. Bij een handcraft winkeltje heb ik een mooie doek gekocht dat gemaakt was door de broer van de verkoopster. Nu in Nederland nog een mooie lijst ervoor vinden en dan kan ik het ophangen. Daarna zijn we naar een memorial museum geweest van de vorige koning. We wilden het op eigen houtje doen dus we zijn zonder gids op pad gegaan. Misschien niet het handigste, want ineens stonden we ergens waar alleen maar koninklijke mensen naar binnen mochten komen. Gelukkig snapte ze ons en kon de vrouw die het zei blijven lachen. Ik kan in ieder geval wel zeggen dat ik daar gestaan heb! Bij het tweede museum zijn we stiekem op de Wi-Fi gegaan. Wat was zo lang geleden ondertussen, 5 hele dagen. Ik heb snel even laten weten dat alles goed met mij was, want ik kon door de slechte bereik ook niet smsen. Na een kleine hike naar een waterval en een (ietwat toeristische) zulu´s dorp zijn we verder gereden naar het volgende plekje waar we één nacht bleven. Grappig om te weten is dat de hoofd van het dorp altijd veel vrouwen had en zij samen één dorp vormden. Aan de rieten muurtjes kan je zien dat er iemand woont of niet. Twee banden betekend dat het een slaapplek is van een vrouw en één rand betekend dat het een keuken is. De vorige koning had zo´n 70 en de huidige koning iets van 16 vrouwen. Mooi om te zien vond ik ook in het museum dat deze koningen hun eigen geloof en cultuur in stand houden door af en toe rieten kleren te dragen, mooie veren in hun haar of mooie stoffen gedrapeerd hebben over hun lichaam. Sinds de westerse mensen kwamen zie je dat ze bij speciale gelegenheden een pak droegen, maar dat ze hun eigen cultuur in stand hebben weten te houden en dit ook nog in ere houden. Eens in het jaar is er ook een nationale feestdag waarbij iedereen gekleed gaat en ze feest vieren.

Swaziland, Nisela
Vanaf Hlane National Park 85,9 KM.
We zijn een keer niet om 5 of 6 uur opgestaan maar zijn heerlijk gewekt door het zonnetje. Sommigen gingen een rondje lopen en wat giraffen spotten, anderen waren kaarten aan het schrijven of nagels aan het lakken en ik nam even de tijd om te genieten van deze mooie omgeving hier. Ook al heb ik pas één les yoga gehad, ik probeerde het weer even op te pakken. Het werkte zeker ontspannend totdat ik in de zeik werd genomen. We hebben al een heleboel spinnen, salamanders en noem het maar op in ons huisje gehad en nu zou er een dikke, grote spin zitten in mijn tas. Ik geloofde het ook nog, zelfs toen ze me vroegen welke dag het was en ik antwoorde met 1 april. Pas later in de auto viel het kwartje. Eén april.. 1 april! Ik moet toegeven dat ik nog nooit echt zo erg in een grap ben gestonken.
We reden verder uit Swaziland weer naar Zuid-Afrika. Over een reis die twee uurtjes zou duren hebben we er uiteindelijk vijf over gedaan. Onze menselijke navigatie had een fout gemaakt waardoor we weer

een heel eind terug konden rijden. Kan gebeuren;)

Hluhluwe, Isinkwe backpackers
Het was even wennen. Geen grote huisjes meer in safariparken maar een klein, muf en benauwd hok waar we in sliepen. Na een tijdje wennen was het zeker te doen en begon ik het lachwekkende er ook wel van in te zien. We zijn naar st. Lucia gereden, een bekend kustplaatsje. Op het strand werden we bewust gemaakt dat we moesten letten op krokodillen, hippo’s en haaien. Stapje bij stapje durfde ik steeds verder het water in. In Kaapstad is het water ijskoud maar hier echt heerlijk. De hoge golven zorgden ervoor dat ik me weer als een klein kind in het water voelde. Spelen met de golven en de stroming. Het was alleen net even wat anders. De stroming is hier zo sterk dat je door kleine golven al bijna omvalt. Je moet hier ook niet te ver het water in gaan anders kom je haast niet meer terug, zo hebben we gemerkt. Een uitputtend zwemochtendje maar zeker de moeite waard. ’s Middags hebben het rustig aan gedaan en zijn we rustig door een beschermd natuurgebied wezen paardrijden.
De volgende dag gingen de jongens snorkelen en hebben samantha en ik een dagje voor onszelf gehad. We gingen weer richting st. Lucia en zochten een plek op waar we massages konden krijgen. Het was goede vrijdag waardoor veel dichtzat maar uiteindelijk hebben we een uur lang kunnen genieten van een full body massage! Toen we daarmee klaar waren en een en al ontspannen waren zijn we (stiekem) blijven liggen bij het zwembad van het hotel. Even

helemaal niks, hoe lekker dat kan zijn!

Chaka’s Rock Kwazulu Natal, Secret spot backpackers
Vanaf Hluhluwe 205 KM.
Ons nieuwe onderkomen in Chaka’s Rock was wat je noemt een echte backpackers plek. Stapelbedjes, zwembadje, keukentje, barretje. Een leuk plekje om drie nachtjes te vertoeven. Het regende alleen pijpenstelen, maar dat was niet het ergste. Door die regen kwamen alle kikkers tevoorschijn en begonnen ze zich zelfs schuil te houden op de wc’s. Héérlijk, precies wat ik wilde.. De volgende dag was de regen gelukkig verminderd en konden we erop uit voor een strandwandelingetje. Chaka’s rock is erg toeristisch en je ziet er ook veel resorts en hotels. Ik Grabouw kan ik niet alleen over straat maar hier voelde ik me zo veilig als een vis. Het is best gek om ineens weer te voelen wat vrijheid is en dat je kan doen wat je zelf wilt. Even een wandelingetje maken kan hier gewoon. De kleine dingetjes begin ik hierdoor wel steeds meer te waarderen.

Drakensbergen, Inkosana
Vanaf Chaka’s Rock 256 KM.
Drakensbergen, wat een prachtige plek! Een groen vallei van heuvels en een en al rust. Je kan er veel hiken en sportieve dingen doen. Zo zijn we een canopy tour wezen doen, ook wel zip linen. Helaas was het niet meer de langste zipline van Zuid-Afrika omdat er net een was geopend in Kaapstad. Normaal gesproken ben ik niet zo van hoogtes maar hier heb ik echt genoten toen ik van het vlot in de boom afsprong en rustig (of juist snel) de overkant benaderde. Een super leuke en relaxte ervaring en nu kan ik zeggen dat ik mijn diplomaatje heb behaald;)!
Tijdens het boodschappen doen in de middag zijn Samantha en ik gestuit op een beauty salon. We konden het niet laten en ik heb me weer even heerlijk laten verwennen met een back & schoulders massage. Wat geniet ik hier van het goede leven!
De volgende dag ben ik vroeg opgestaan om te kunnen skypen met mijn jarige vriendje, waarna we weer wat kilometers aflegden om op de volgende bestemming te kunnen komen.

Drakensbergen, Sani Pass
Vanaf Inkosana 235 KM.
Om bij de Sani Pass te komen moesten een 60 KM lange zandweg volgen door de heuvels heen. Je kan hier niet lekker doorheen racen en de trip in de auto duurde hier wat langer dan verwacht. Hier zijn we denk ik een beetje van doorgedraaid, ik in ieder geval wel. De foute muziek ging aan en tijdens de stop hebben we het spel maar verzonnen wie zover mogelijk een zware steen kon gooien. Je moet toch wat he? Na dit verliezende potje voor mij zijn we verder gereden en kwamen we uiteindelijk aan bij ons plekje. Samantha, William en ik zijn op onderzoek uit geweest in Himeville en Underberg, twee

dorpjes hier vlakbij. We hebben geregeld dat we de volgende dag een tour konden doen, een trip naar Lesotho. Wat een geweldige ervaring was dit! Via een bergpas, zigzaggend naar boven kwamen we uiteindelijk aan in Lesotho. Dit is een weer een apart land in Zuid-Afrika en ook hier hebben we de stempels van gekregen in ons paspoort. We zijn langs een dorpje geweest waar we zelfgemaakt brood van een vrouw hebben kunnen proeven en naar de hoogste pub van Afrika geweest. Het was een stuk kouder in Lesotho. We hadden lange broeken aan en trokken op een gegeven moment ook de vesten maar uit de tas. Een prachtig land, rustig, vol natuur en verder eigenlijk niks. Dat de mensen hier kunnen leven in dit kille maar wonderschone land. Veel jonge mensen trekken naar Zuid-Afrika om geld te verdienen voor hun familie en komen dan eens in de zoveel tijd terug om dit geld aan hen te geven. Helaas was het maar een dag tripje maar ik had zeker meer van dit land willen zien. De volgende dag zijn we gaan hiken. We gingen niet met de jongens mee omdat we dachten dat 6 a 7 uur wel net wat te zwaar voor ons zou zijn. We zijn dus een hike gaan doen van 4 a 5 uur. Ik zei aan het begin nog dat we het wel makkelijk in 4 uurtjes moesten kunnen, maar dat werd één grote grap. Door bergpasjes, watervallen, riviertjes zijn we gelopen met mooie uitzichten op de heuvels. Maar na een tijdje zijn we zes keer verkeerd gelopen en één keer gigantisch. We wilden niet te dicht naast het ravijn lopen en daardoor zijn we hoger gaan lopen, precies wat we niet hadden moeten doen volgens onze kaart. Uiteindelijk stonden we daar in hoog gras, zonder pad en een klif naast ons. We wisten niet meer wat te doen en we waren beide uitgeput. We hebben de noodlijn maar gebeld en gevraagd hoe we terug konden gaan. Het makkelijkste antwoord kregen we ook, gewoon een plek zoeken naar beneden. We zijn wat verder gelopen en naast de klif liep een steile heuvel. Zo kwamen we uiteindelijk beneden en vonden we het pad weer. Al die gedachtes die in je hoofd afspelen hebben Samantha en ik niet tegen elkaar verteld, om elkaar niet bang te maken, maar je staat toch even stil bij wat kan gebeuren. Zo dachten we beide afzonderlijk van elkaar over Kris en Lisanne die in Panama verongelukt zijn en over de slangen die juist tussen het hoge gras leven. We hebben het uiteindelijk gehaald en net voor het donker zijn we terug gekomen. We hebben er zo’n 7,5 uur over gedaan, wat een grote grap was dat. We waren helemaal gesloopt maar een pizzaatje in een restaurantje zorgde weer voor wat nieuwe energie om de volgende dag aan de terugreis te kunnen beginnen.

De terugweg verliep soepel, zonder turbulentie. Bij aankomst stonden de andere studenten ons al op te wachten zodat we weer terug konden rijden naar Grabouw. Nu zie ik pas hoeveel verschillende gezichten Zuid-Afrika heeft. Ik ben heel erg blij dat ik door de Gardenroute en deze reis dit allemaal heb mogen zien. Ik heb nog precies de helft van mijn tijd hier te gaan, vol met leuke weekendjes, het hard werken aan ons onderzoek en natuurlijk ook nog mijn ouders die langskomen!

Time flies, but I am having the time of my life!

Uiteindelijk hebben we 3421 KM gereden