Going down in the land down under... een plan met hoge snelheden

Na Melbourne en Alice Springs gaat het avontuur in Oz verder!

First stop: Cairns.
Een plek waar de meeste mensen een duik nemen in the Great Barrier Reef. Tja geen duikbrevet voor mij, dus dat zat er niet in. Cairns was daardoor voor mij vooral een stop om mijn Oostkust route te plannen, eindelijk eens een blog te posten en gewoon een beetje rondlopen

langs de kust en men-made-lagoon. Jaja zwemmen in de zee zit er in Australië niet al te vaak in, als er geen dodelijke kwallen zijn dan zwemt er wel een haai of zoutwater krokodil. Nadat de planning afgerond was (drie weken voor de oostkust is veel te kort... weten we dat ook weer) vertrok ik naar een eendaagse tussenstop in Mission beach. In het noorden van het land raakt the Great Barrier Reef het regenwoud en na 3 dagen Cairns had ik dit nog steeds niet gezien. Mission Beach was een perfecte plek om hier nog even een glimp van mee te krijgen. Mijn hostel was namelijk een gigantische boomhut midden in het regenwoud. Wanneer je in de keuken stond, had je prachtig uitzicht over de groene bomen en vlogen er om de zo veel tijd enorm grote helder blauwe vlinders voorbij. Koken vind ik altijd wel vrij ontspannend maar nu was zelfs afwassen vermakelijk.
Een fijn hostel met een prettige sfeer waar ik wel langer

had kunnen blijven, maar mijn volgende stop stond al op het programma... Speedbackpacken werd het ook wel genoemd.

Mijn route vervolgde me via Airley Beach (waar zelf niet heel veel te beleven valt en veel in de stijgers staat in verband met orkaanschade) naar het prachtige White Sundays. Een eilandengroepje bestaande uit spierwitte zandstranden, enorme vissen en prachtige koralen. Met een Oceanraft werd ik een volle dag meegenomen en stuiterde ik met hoge snelheden over de golven. De eilanden zijn het enige wat nog zichtbaar is van een ooit ondergelopen bergketen. Helaas was wel te zien hoe heftig het weer de afgelopen maand dit stukje paradijs had toegetakeld. Een goede reminder hoe machtig de natuur is. Ondanks de schade had ik een topdag! Het

strand was letterlijk oogverblindend mooi, de reuzenvissen bleven maar rondjes om me heen zwemmen en tussen de koralen en anemonen ben ik zelfs Nemo gezellig tegen gekomen. Op de terugweg maakte onze skipper nog een aantal stunts en aan het einde van de dag stond ik met wilde haren, het zout prikkelend op mijn huid en een geweldige ervaring rijker weer aan wal. Australië is een prachtig land en het zou alleen maar mooier worden.

Van een aan flarden gereten Airley Beach nam ik de volgende avond de overnightbus naar Noosa. Een plek waar lachwekkend genoeg super rijk samen gaat met surfers op bloten voeten. Echt waar, aan de ene kant van de straat komt een gast met druipende rasta's langs je rennen om nog net even die perfecte golf te pakken terwijl aan de overkant een groepje mooi opgedofte mensen uit een

blinkende auto stapt voor de lunch. Het is een komisch gezicht en je hebt in de kleine hoofdstraat altijd wat om te bekijken. Niet alleen de mensen zijn vermakelijk, ook de natuur is weer stil makend en daarbij kan ik ook hier weer bijkletsen met eerdere reisgenootjes.
Na een spectaculaire zonsondergang, en dat voor het oosten van het land, dronk ik een drankje met Antonia en de volgende dag liep ik een prachtige coastal walk met Lisa en Clare. De walk was werkelijk schitterend, super divers en natuurlijk heerlijk afgesloten met een goede burger en een veel te groot ijsje. Een goede boost om de tweede helft van mijn oostkust-avontuur te starten.

Next stop: Fraser Island!
Dit eiland wordt door de lokale bevolking ook wel K’gari, Paradijs, genoemd. Nog zo'n stukje puur natuur waar je u tegen zegt. Met een top organisatie, een beer van een goede tourguide en de beste dingobuddy ooit reed ik in een 4WD richting het grootste zandeiland ter wereld. Wat een ontspannen drie dagen waren dat!
Genieten van de zon, de sterren en de maanopkomst. Lazy rivers, donkere spiegelende meren en bruisende zoutwater poeltjes. Heilige rotsformaties, regenwoud met enorme bomen, hagedissen en een scheepswrak... alles heeft dit stukje ongerept Oz te bieden. We leerden boomerang

gooien, keken naar de regenboog die veroorzaakt werd door de zonsondergang en sliepen in tentjes met het bulderende geluid van golven op de achtergrond en een didgeridoo als wekker. Er volgde prachtige, maar soms ook nare, verhalen over de geschiedenis van de Butchulla bevolking en hun overtuigingen rond het kampvuur, random jamsessies en uplifting dansmoves.
Niet te filmen gewoon, al deed ik samen met mijn big sis Ankii ook hier mijn best een aantal (Chinese hoeveelheden gewoon) leuke plaatjes te schieten... met gevaar voor eigen camera natuurlijk.

Met Ankii vervolgde de reis na dit mooie eiland door naar Brisbane en later Byron Bay. Al vertrokken we met verschillende bussen en zouden we elkaar pas op onze laatste avond in Brisbane weer zien. In de tussentijd verkende ik de botanische tuin, South Bank en een koala sanctuary met mijn Canadese vrienden Chad en Nick.

Waar ik het tot nu toe altijd veilig had gespeeld door overal een hostel te boeken, brak in Byron Bay de tijd van het Couch surfen aan. Ankii zag het wel zitten om, onder het mom van we zijn nu toch met z'n tweeën, eens een keer niet te betalen voor onderdak in dit belachelijk dure land. Nou daar kon ik me prima in vinden en na een paar uur in de bus zaten we lekker op een terrasje in Byron te wachten tot onze host ons op kwam halen. Weliswaar slechts met een citroenwater en zelfmeegenomen snacks... we konden er wel om lachen, tja

als we dan toch geld aan het besparen zijn.
Onze host was een echte Aussie, breed geschouderd, een flinke baard, grote bos krullen en opgegroeid in de Outback. We konden het goed met hem vinden en, nadat we eindelijk weer gebruik konden maken van een fatsoenlijke keuken, smulden we samen van een prachtige lasagne.
We hadden geen plan, alles mocht en alles kon. Onze dagen in Byron waren daarom super relaxed, armbandjes knopen op het strand, tekenen, een uitstapje naar de vuurtoren, muziek luisteren op de pier en een lift terug naar ons kleine hutje in het bos. 's Avonds luisterde ik naar het beekje dat kabbelend langs het slaapkamerraam stroomde en verbaasde me over de geluiden van wilde katten en koala's. Met pijn in mijn hart nam ik afscheid van deze plek en mijn geliefde dingobuddy. Op naar het volgende avontuur...

Last stop: Sydney!
Mijn laatste drie dagen in the land down under en ik ga daar eens goed gebruik van maken. Je kan natuurlijk meer dan een week in Sydney verblijven en je niet vervelen, maar die tijd had ik mezelf niet gegund en ik wilde wel degelijk de highlights van het centrum zien, de Blue Mountains bezoeken en de Bondee Coastal Walk lopen. Drie dingen, drie dagen, perfecte timing!
Die klok begon al te tikken om zes uur 's ochtends toen mijn bus de stad binnenreed. Aangezien ik niet kon inchecken besloot ik maar direct de stad in te duiken. Ik dwaalde langs de Marine, stadstuinen en Sydney Opera house (prachtig staaltje architectuur daar). Daarna sloot ik me aan bij een Walking Tour waarbij de gids met liefde en veel sarcasme op een hilarische wijze vertelde dat de stad waar hij geboren en getogen was toch echt ooit is ontstaan als een gevangenis en sinds het begin

der tijden dus al geleid wordt door een grote corrupte criminele bende... Niet zo zeker of hij daar nu nog steeds zo over denkt, maar ja wat wil je in een stad waar de enige burgeropstand ooit ontstond omdat de regering had besloten dat er minder alcohol zou moeten worden genuttigd.
Tijdens de tour leerde ik Leon kennen, die zich de volgende dag wel aan wilde sluiten bij een hike door de Blue Mountains. Ook hier liepen we een prachtige route langs drie versteende zussen, alsmaar dalende trappen, regenwoud, watervallen en alsmaar stijgende trappen. Voldaan namen we de trein terug en liepen we zelfs nog even een rondje door het Contemporary Art Museum. Gewoon omdat het kan, net als dat alles daar ook als kunst gezien kan worden... tja het is maar wat je ziet bij een onaangesloten verlengsnoer... titel: "Useless".
Useless was ik in ieder geval niet, want mijn laatste dag combineerde ik mijn laatste Coastal Walk met een prachtige zonsondergang, mijn laatste reünie, een vreemde olifanten winkel en... puppy's. Zeg nou zelf daar kan niets tegenop!