Onze laatste stops in Zuid-Amerika

Na de zware trek hebben we een paar dagen nodig om te herstellen. Naast de verzuurde benen heeft ook de mentale energie een boost nodig. Gelukkig heeft het gezellige Cusco heel wat restaurantjes en liters Pisco Sour om dat te bereiken. Dietmar vindt in Johan een partner in crime om een lokale specialiteit te proberen: cuy, oftewel geroosterde cavia! Ook de pollo a la brasa, gevulde jalapeños, lomo saltado en quinoa-gerechten kunnen ons bekoren.

Als de batterijen weer opgeladen zijn reizen we, met de laatste nachtbus (joepie!) door naar de kust van Peru. Voor even nemen we afscheid van ons reisgezelschap, we zien elkaar later weer. Van de kronkelende weggetjes door de Andes komen we zo midden in de woestijn terecht. Eindeloze vlaktes waarin zand en rotsen elkaar afwisselen. In dit onherbergzame gebied werden lang geleden de mysterieuze Nasca lijnen geconstrueerd. Nog steeds is onduidelijk waartoe deze dienden, volgens

één van de theorieën vormen de kilometers lange lijnen en formaties een draaiboek voor de landbouw, gebaseerd op astrologische kennis!

We houden halt aan het stadje Ica, gelegen tussen de zee en de bergen, waardoor de vruchtbare bodem er geschikt is voor druiventeelt. In de wijngaarden leren we de Peruaanse pisco (sterke drank) op een heel andere manier kennen (en drinken).

Vlakbij ligt ook Huacachina, een groene oase midden tussen de hoge woestijnduinen. Van hieruit vertrekken we met de buggy (monsterauto zonder dak) om in de duinen te gaan rondsjezen. Geweldig hoe de chauffeur het voertuig behendig manoeuvreert tot op het hoogste punt, om er even op te balanceren en dan naar beneden te razen! Af en toe stoppen we om toch ook even van het uitzicht te genieten.

De duinen lenen zich ook perfect tot sandboarden Bedankt Leen, Ling en Jef voor de sponsoring van deze activiteit! Onze verwachtingen liggen hoog omdat we al een paar jaar niet meer zijn gaan snowboarden (ahja, sparen voor de wereldreis!). Stiekem hopen we dan ook op iets dat toch wat lijkt op een board om over het zand naar beneden te glijden. Zoals overal in Zuid-Amerika, is er ook hier bespaard. De boards zijn eigenlijk witte rechte planken waar

klittenband op gespijkerd is. Geen probleem, we proberen het gewoon toch! Al snel merken we dat sandboarden toch niet helemaal gelijk is aan snowboarden. Het is wel leuk, maar gaat veel minder snel! Als we weer thuis zijn toch maar sparen voor een volgende sneeuwvakantie! :-)

Tijd voor wat rust! Waar kunnen we dat beter doen dan aan de Peruviaanse kust, in een hangmat! Vanaf het strand hebben we een prachtig uitzicht over de baai met meeuwen en dolfijnen die er ’s ochtends hun ontbijt komen vangen. We maken een uitstap naar de Islas Ballestas, ook wel de Galapagos voor de Armen genoemd. Duizenden en duizenden ‘boobies’, lokale vogels, zijn samen met zeeleeuwen en pinguins de enige bewoners van de eilandjes.

Onze laatste stop in Peru is Lima. We worden er al aan de bushalte opgewacht door familie en zij brengen ons naar een geweldig huis in een van de mooie buurten van de hoofdstad. Na een lekkere maaltijd kruipen we in een luxueus bedje voor een welverdiende nachtrust. De volgende dag worden we op sleeptouw genomen door Alejandro en Nadya die ons de toeristische en minder toeristische plekjes van de stad laten zien. De avond en tegelijk ook de weken in Peru, sluiten we af in het laatste nog open restaurant met een lekkere pisco sour.