Over hoge bergen, rijstvelden en kleurrijke bergstammen

Na de dure cruisetocht is het budget op om ook naar het bergstadje Sapa een tour te boeken. We overwegen om het gewoon in z’n geheel te schrappen omdat velen ons waarschuwen voor het massatoerisme daar. Gelukkig hebben we dat niet gedaan! Na een busrit van 6 uur in noordelijke richting komen we aan in het stadje dat door de Fransen ten tijde van de kolonisatie als ontspanningsbasis gebruikt werd. Het ligt midden tussen de hoogste bergen van Vietnam en is onwaarschijnlijk mooi door de vele rijstvelden, rivieren en kleurrijke bergstammen die de stad als ontmoetingsplaats gebruiken.

Ons plan is om na het uitstappen eerst op zoek te gaan naar een slaapplek om dan uit te pluizen bij wie we moeten zijn voor een wandeling door de bergen. Daar lukt echt helemaal niks van! Meteen bij het afstappen worden we gelincht

door twee volhardende kleine dametjes van één van de lokale bergstammen. Zoals al wel eens vermeld hebben wij een hekel aan te opdringerige verkopers en proberen we ook deze vrouwen af te wimpelen. Alleen gaat het deze keer anders. Ze zijn volhardend en blijven continu met ons meelopen tot we uiteindelijk toehappen en tot een goeie deal komen: een stevige trekking van twee dagen door de bergen met eten en overnachting bij één van hen in huis.

Na een nacht in een opbergkamertje (geen enkele fatsoenlijke/betaalbare gewone kamer meer te vinden in heel de stad!) ontmoeten we Miku met baby op de rug en Lala en beginnen we aan de tocht. Eerst even door de stad, dan steil omhoog tussen de plantages om uit te komen in de overweldigende grootsheid van de hoge bergen. Onderweg zien we af en toe de bergbewoners op het veld werken, allemaal op een rijtje: mannen, vrouwen met baby op de rug en kinderen, iedereen doet hier hetzelfde werk. Telkens als we denken “nu is het wandelen wel even zwaar genoeg geweest” komen we weer uit bij een nieuw ongelooflijk uitzicht met nog groenere rijstvelden, nog schattigere biggetjes of nog primitievere huisjes van de lokale bevolking.

Tot we plots halt houden bij een hutje van 15 m² gemaakt uit bamboe; onze slaapplaats! Binnenin is de ruimte gevuld met twee bedden van ruwweg geschat 1.20mx1.85m, een oud naaimachine, twee bankjes en een tafeltje, een plank met kookgerei en een kuil met wokpan erboven. Het gezin met twee kinderen slaapt in het ene bed dus het andere is voor ons. Voor water moet je naar de kraan buiten; de bak die er staat is een all-in-one douche/wasmachine/afwasmachine /wastafel. De WC is een apart bamboehokje een beetje verderop. Wanneer de avond valt spelen wij met de kinderen en maakt Miku op het vuur binnen de lekkerste loempia’s met rijst die we tot nu toe al kregen. Om 9 uur wringen we onszelf in het bed en trekken het gordijntje dicht. Zonder muskietennet in slaap vallen is een uitdaging maar gelukkig weten we niet welke enge beesten er ’s nachts allemaal om ons heen kruipen!

Ook de tweede dag trekking zorgt voor een goede training van onze benen, al maakt vooral de brandende zon de tocht zwaar. We zijn dan ook wel wat opgelucht we als we tenslotte weer in de bewoonde wereld aankomen en na een frisse douche op de bus terug naar de hoofdstad kunnen wachten. Tijdens de lange rit mijmeren we na over het leven dat deze twee dametjes leiden. Ze zijn even oud als ons maar dragen heel wat meer verantwoordelijkheid (getrouwd op 16 jaar, minstens 2 kinderen, leven in zware omstandigheden), ze zijn niet naar school geweest maar spreken toch wat Engels en stralen een en al vrolijkheid uit. We hebben enorm veel geluk gehad met het feit dat net zij ons hebben uitgekozen!