Een haven van gezelligheid en kleurrijke lampionnen

En toen kwamen we aan in Hoi An, een stadje aan de zee in midden-Vietnam. Lang geleden was de haven er één van de belangrijkste van het land. Ondertussen is die functie ingepikt door een wat hoger gelegen stad, niet erg want de sfeer is er nu heel relaxed en gezellig. Het oude centrum bestaat uit gebouwen uit de Franse, Chinese en Champa koloniale perioden met kleurrijke wandtekeningen. We slenteren uren langs het water en door de kleine straatjes die versierd zijn met zijden lampions.

De meeste toeristen maken een tussenstop tijdens hun reis in Hoi An om er, gezien het echt belachelijk goedkoop is, kledij op maat te laten maken. Dus, “let’s spend some money”! :-) Uiteraard nemen we onszelf de eerste dag voor om ‘alleen maar te kijken en nog niks te kopen’. Helaas denken de verkoopsters met hun gladde praatjes daar anders over en hebben we binnen de drie uur al heel wat op maat gemaakte kleding besteld. De volgende drie dagen komen we een paar keer terug

om alles te proberen en aanpassingen te laten maken. Omdat het zo leuk is, laten we ons opnieuw verleiden en bestellen we nog meer. (Bedankt Bomma voor de sponsoring!). Dat de rugzak eigenlijk al vol zit, dat zijn problemen voor later. :-)

Tussen al het passen door is er nog tijd genoeg om andere leuke dingen te doen. Onze Nederlandse vriendinnen Lianne en Jessica zijn ook in het stadje aangekomen en samen maken we er opnieuw een gezellige avond van. Blijkbaar komt ’s avonds een ander deel van de stad tot leven; van beerpong en shisha tot buckets en gratis shotjes! Verder maken we een fietstocht en luilekkeren we op het strand.

Naar goede gewoonte ontsnappen we aan het toeristische pad met een scooter en dat is hier in centraal-Vietnam niet anders. We huren er eentje voor een wat langere periode en trekken er op uit in de bergen, in het spoor van Ho Chi Minh (communistische Vietnamese held). We rijden over bergpassen, door beboste valleien, langs grote en kleine rivieren, over stuwdammen en tussen de beesten door om elke avond in een dorpje op zoek te gaan naar een slaapplaats. Met hand en tand krijgen we uitgelegd dat een klein kamertje volstaat en slagen we er zelfs in om vegetarisch eten te bestellen (lang leve post-its). De gastvrijheid van deze mensen verbaast ons elke keer weer.
Na 600 kilometer op de scooter en heel wat extra gewicht in de backpack, trekken we verder richting zuiden met (alweer) een nachtbus. Hopen maar dat deze chauffeur ons beter gezind is :-)