De Togian Islands, het verborgen paradijs

Hier hebben we al die tijd naar uitgekeken!
Dagenlang niksen in de zon, hangmathangen, snorkelen en van de rust en het samenzijn genieten.
Bedankt Marijke en Vincent, dankzij jullie sponsoring hebben we enkele nachtjes gebruik kunnen maken van de meest luxueuze bungalow op het eiland (regendouche, hemelbed en westerse wc inclusief!).
We zijn aangekomen in het paradijs –zo lijkt het wel! De eilandengroep naast Centraal-Sulawesi maakt alle verwachtingen stuk voor stuk waar. Het water is zo helder turquoise dat je er oneindig ver in kan kijken met prachtige koralen en ontelbaar veel vissen. De zonovergoten kleine eilanden zijn overwegend begroeid met jungle (er zijn dan ook geen wegen) en de kustlijnen worden afgetekend door grillige rotsen afgewisseld met parelwitte stranden en overhangende palmbomen. De mensen hier leven een simpel leven. Er zijn geen restaurantjes,

cafés of winkels en ook internet en mobiele netwerken zijn onbestaande. Stroom wordt per dorpje voorzien door een generator vanaf zonsondergang tot een uur of elf ’s avonds en slechts op sommige van de eilanden is er stromend water (een douche is échte luxe). De maaltijden bestaan uit rijst aangevuld met een beperkt aanbod groenten en verse vis (of eieren). Tussendoor kan je van de vele vers geplukte fruitjes (banaantjes, ananas, meloen, mango, papaja, …) genieten.
We besluiten onze tijd te verdelen over twee eilandjes: Malenge (Lestari) en Fadhila. Er zijn telkens maar een stuk of acht bungalows en omdat het laagseizoen is zijn er niet veel andere gasten. Onze dagen brengen we door met lezen (hier komen die e-readers goed van pas!), in de hangmat tussen de palmbomen, eten, puppy’s knuffelen, van de zonsondergang genieten en snorkelen tussen het koraal en de vissen. Ze zijn er in alle mogelijke kleuren, vormen en maten; heel fascinerend om te zien. Soms schrikken we even als er eentje langs zwemt die er gevaarlijk uitziet maar ze doen gelukkig niks. Het is leuk om plots tussen een hele school zwart-geel-witte driehoekvissen te dobberen en op zoek te gaan naar mooie Nemo’s.

Af en toe krijgen we de hosts zo ver dat ze ons mee op uitstap nemen. Zo bezoeken we een schooltje waar de kinderen enthousiast op ons af stormen en ons helemaal uitvragen. Ze slagen erin Dietmar te verleiden tot een potje voetbal, al kost hun dat ondanks de hitte niet veel moeite. Verder gaan we een paar keer op snorkeluitstap naar koraalriffen in open zee waarbij ons bootje begeleid wordt door groepjes speelse dolfijnen die de weg wijzen. Ook plonsen we in een meer vol kwallen (Jellyfish lake). Doordat het meer eeuwen geleden afgesloten raakte van de zee kwamen de kwallen zonder natuurlijke vijanden te zitten en zijn ze door de generaties heen hun stekels verloren. Best eng om tussen te springen, maar we zijn er effectief zonder pijn weer uitgeklommen!

Ze zeggen vaak dat het moeilijk is om de Togian Eilanden te bereiken, wat ook klopt. Wat echter veel moeilijker is, is om er weer te vertrekken! Omdat er maar tweemaal per week een boot naar het vasteland is, beslissen we om tot het allerlaatste moment in het paradijs te blijven. Het zal ons waarschijnlijk wel stress opleveren bij de oversteek naar Thailand, maar daar kunnen we ons nu echt nog niet druk over maken! Het is ongelooflijk hoe prachtig en overweldigend het leven hier is. We vragen ons regelmatig af of de volgende generaties ook nog de kans zullen krijgen om zulke verstopte en ongerepte natuur te ontdekken.

PS. We zijn natuurlijk wel benieuwd naar wat er de voorbije weken in de rest van de wereld en bij jullie heeft afgespeeld; nieuwtjes? :)